Indien doelgroep en journalisten niet voldoende vertrouwd zijn met bepaalde aspecten van de samenleving vanwaar de uitvergrote interesse in bepaalde marginale fenomenen?
Volgens Tom Naegels ligt de overvloed aan negatieve én selectieve berichtgeving over islam gerelateerde onderwerpen aan het feit dat de doelgroep van de Vlaamse Media, de autochtone Vlaming uit de middenklasse, onvoldoende vertrouwd is met bepaalde "allochtone" fenomenen. Dit roept hij in zijn bijdrage als ombudsman bij De Standaard in ter verdediging van de houding en rol van de Media tout court en in de afgelopen weken in het bijzonder. Als uitvlucht en excuus kan dit tellen, als krant of nieuws-medium heb je er immers alle baat bij om in te spelen op wat de gemiddelde lezer wenst. Maar is dit een te rechtvaardigen standpunt? Schiet men als vierde macht in een democratische samenleving niet te kort door zich als het ware te verstoppen achter de veronderstelde vraag of verwachting van je doelgroep of lezerspubliek? Worden de media en journalisten niet geacht om zo objectief als mogelijk nieuws te verslaan wetende dat objectiviteit niet kàn bereikt worden? Wat met de waakhond functie van de pers, de kritische blik op de samenleving? Wat met het aan bod laten komen van diverse meningen ondanks het gebrek aan sensatie hierin? Of is er totaal géén nieuwswaarde te bespeuren in de meer normale en gematigde visies?
Indien doelgroep en journalisten niet voldoende vertrouwd zijn met bepaalde aspecten van de samenleving vanwaar de uitvergrote interesse in bepaalde marginale fenomenen? Om de haverklap zie ik percentages weerkeren over het aandeel van allochtonen in gevangenissen. Zelfs het hoofddoekje heeft menig volksvertegenwoordiger doen ontpoppen tot hevige voorvechter van vrouwenrechten binnen bepaalde gemeenschappen. Ondanks de gebrekkige vertrouwdheid die aangeroepen wordt ter verdediging van éénzijdige berichtgeving, voelt men zich stevig in de schoenen om over het wel en wee van bepaalde groepen en individu's verregaande beslissingen te nemen, zélfs zonder de betrokkenen op een ernstige manier hierin te betrekken. Verlagen de media en dus vooral de journalisten zich dan niet tot een héél laag én populistisch niveau en spelen zij hierin niet hetzelfde spelletje dat gebezigd wordt door politici? Verklaart dit waarom bepaalde journalisten bijgevolg de stap nààr de politiek zetten?
Is het overigens wel "fair" om een bepaalde veronderstelling te hanteren over een doelgroep? Of is deze vorm van selectieve berichtgeving slechts een deel van een strategie om de lezer er toe te zetten om de manier van verslaan in vraag te stellen? Soms lijkt het wel alsof de huidige generatie journalisten schrijft voor een publiek dat uit niet véél meer bestaat dan Bourgeois' look-alikes want als er iets de afgelopen weken écht een voorbeeld mag zijn van gebrekkige vertrouwdheid dan is dàt wel de brochure die Geert Bourgeois uitbracht onder het goedkeurend(!) oog van de Vlaamse regering. Wat heeft de media gedaan met de terechte opmerkingen hier rond?
Als lezer verwacht ik niet dat een journalist mij enkel voorschotelt wat ik graag heb, maar dat ik informatie te lezen krijg over hetgeen relevant is, relevant voor onze samenleving, België en de wereld. Indien ik bewust nood heb aan non-news dan had ik de weg wel gevonden naar riool-journalistiek.
