Hip Hop zou je kunnen zien als het logische vervolg op de zwarte bewustzijnsbewegingen van de jaren 60 en 70
Hip Hop als muziekgenre is niet meer weg te denken uit het mainstream muziekaanbod. Je vindt het overal terug: in reclamespotjes, op de radio, in Hollywood films, enz. Hip Hop is echter veel meer dan een muziekgenre. Het is in de eerste plaats een cultuur, een way of life. Spiritchild belicht in zijn workshop de verschillende elementen van Hip Hop en verbindt deze ook met pre-Hip Hop culturele expressievormen. Zo linkt hij bijvoorbeeld graffiti aan oeroude grottekeningen, en mc’en aan de Afrikaanse traditie van de vertelcultuur. Net omdat Hip Hop een cultuur is en uit verschillende elementen bestaat (mc’en, dj’en, breakdance, graffiti, en volgens sommigen ook nog ‘knowledge’ als vijfde element), is het een sterke tool voor gemeenschapsvorming. Hoewel Hip Hop anno 2018 ook een heuse industrie is waar heel wat geld te verdienen valt, is het tegelijkertijd ook nog steeds een vorm van ‘counter culture’.
Spiritchild omschrijft zijn betoog zelf als ‘Critical Revolutionary Hip Hop Pedagogy’. Hij werkt onder andere met kwetsbare jongeren die hij inspireert door middel van Hip Hop workshops. De Hip Hop cultuur draagt dan ook een sterk emanciperende rol in zich. Zeker als we kijken de zogenaamde conscious hip hop, d.w.z. ‘Hip Hop met een boodschap’. Spiritchild merkt ook op dat veel Hip Hop artiesten uit de beginjaren zijn opgegroeid tijdens de piek van The Black Panther Movement. Hip Hop zou je bijgevolg ook kunnen zien als het logische vervolg op de zwarte bewustzijnsbewegingen van de jaren 60 en 70. Hij refereerde ook naar de ‘Burning Bronx’. Die term verwijst naar de jaren 70 en de vele branden die de Bronx in die periode teisterden. De branden ontstonden vaak in verlaten of slecht onderhouden gebouwen. Ze waren meestal in handen van huisjesmelkers die geen banden hadden met de wijk zelf.
Hip Hop draait echter niet louter rond het aanklagen van alle kommer en kwel. Er is ook ruimte voor puur plezier. Af en toe ontspannen en plezier maken is voor iedereen. Binnen Hip Hop gemeenschappen is dat niet anders. Als we denken aan party Hip Hop belanden we echter al snel bij Hip hop bravado en een attitude van ‘die rich or die trying’. Spiritchild staat zelf meer aan de kant van conscious Hip Hop, waardoor hij ook kritiek uit op sommige uitwassen van de Hip Hop cultuur, maar hij blijft wel openstaan voor dialoog. Hij wijst er ook op dat mensen – en dus ook artiesten – door de jaren heen kunnen veranderen. De meesten onder ons moeten nu eenmaal verschillende processen doormaken voor ze spiritueel volwassen worden. Zo’n processen zijn van groot belang voor de inhoud van het werk van een artiest.
Tot slot had Spiritchild ook oog voor de kapitalistische beïnvloeding van de ‘Hip Hop industrie.’ Kan je nog spreken van Hip Hop als counter culture als Hip Hop een product is geworden dat vermarkt wordt als een ander? Hoe zit het dan met racisme in die industrie? En is het niet belangrijk dat ook hier de artiesten zelf de eigenaarschap krijgen over hun producten? Vermarkting en racisme zijn twee verschillende dynamieken, maar ze zijn vaak met elkaar verweven. Zeker in de muziekindustrie kan je vele voorbeelden aantreffen van die verwevenheid. Ook het Hip Hop milieu heeft er bijgevolg mee te kampen.
Spiritchild gaf ons heel wat stof tot nadenken. En dat nadenken resulteerde in stevige debatten tussen de deelnemers van de workshop.
**
De website van Spiritchild: https://www.xspiritmental.com
