Label: recensie

Hoe ziet de wereld eruit zonder racisme? Hoe komen we tot zo’n wereld? Documentairemaker Ikenna Azuike onderzoekt dit in zijn documentaire ‘De post-racistische planeet’, die je online gratis kan bekijken.

Donderdag 3 maart woonden we met een aantal leden van schrijverscollectief Words of Colour de première bij van Us, (k)now in hetpaleis. Het tweede theaterstuk van Dalilla Hermans waarbij ze tienermeisjes van kleur samenbrengt voor een midweek ‘bosklassen afro style’, is een liefdesbrief aan onze innerlijke tiener, die weliswaar toekeek met enige jaloezie.

'De mannen die we oogstten' is een autobiografisch memoir oorspronkelijk uitgebracht in 2013 onder de titel Men We Reaped. Het werd in 2021 naar het Nederlands vertaald. De titel is afgeleid van een gedicht van Harriet Tubman, waarin dode mannen geoogst werden toen het tijd werd de gewassen binnen te halen.

Na zijn voortreffelijk debuut Violet (2013) en de aangrijpende film Hellhole (2019) – over de aanslagen van 22 maart 2016 - verwarmt Belgisch regisseur Bas Devos de kijker met zijn derde langspeelfilm Ghost Tropic, een ingetogen portret over menselijkheid, empathie en compassie. In deze film werpt de regisseur een goedaardige blik op een complexe maar toch mooie wereld.

In zijn recentste boek, Habibi, neemt Wim Peumans ons mee in de weinig besproken wereld van lgbt-moslims. Vertrekkende vanuit zijn doctoraatsstudie over homoseksualiteit en de islam, gaat de schrijver opnieuw in gesprek met een aantal van de mensen die hij voor die doctoraatsstudie interviewde. Het resultaat zijn tien persoonlijke, soms tegenstrijdige maar steeds oprechte verhalen van lgbt-moslims door de jaren heen. Habibi – mijn liefje – leest als een lappendeken van onderzoek, getuigenis en liefde.

Luk Vervaet volgt al decennialang de evoluties in (extreemrechts) staatsgeweld op in België en daarbuiten. Met I can’t breathe: de nieuwe adem van het verzet schreef hij een boek waar veel activisten en andere geïnteresseerden op wachtten na de samenloop van de Black Lives Matter-golf en de verschillende doden door politie.

...een hoop clichés. Dat is mijn conclusie na het bekijken van het Eén programma Reizen Waes: Vlaanderen. Tom Waes en zijn team blikten de laatste aflevering in in Brussel.

Elk jaar steken 30.000 Marokkanen de Straat van Gibraltar over om Spanje op illegale wijze binnen te komen. Onder hen worden 14.000 onderschept en teruggestuurd, 1.000 verdrinken en 15.000 weten over te steken. In Quand les hommes pleurent, een documentaire uit 1999, toont filmmaker Yasmine Kassari hoe deze mannen verstrikt raken in de illusie van een paradijselijk Spanje, en het bittere lot van enkele van hen.

Toen Sevgi Gerçek de tentoonstelling Destination Sweetheart in het Red Star Line Museum in Antwerpen bezocht, werd ze overspoeld door een gevoel van erkenning. De tentoonstelling over liefde, liefdesmigratie en gezinshereniging geeft vaak gestereotypeerde migranten een gezicht.

Op kerstdag deed Netflix de wereld een nieuwe sensatie cadeau: Bridgerton. Inmiddels verleidde het zeemzoete kostuumdrama meer dan 82 miljoen kijkers. Alom klinkt lof voor de sterke vrouwelijke personages en diverse cast. Maar wie de serie de ruisende jurken van het lijf trekt, ziet dat er weinig nobels onder de oppervlakte schuilt.