Armatrading bekende na 2 nummers dat ze de avond ervoor bijna was gestikt in een nootje van een chocoladereep. Gevolg: een niet te stoppen hoest die resulteerde in keelpijn en dus een zwaar gehavende stem in de Roma. Damn you Belgian chocolates!
Een concert van de in Saint Kitts geboren veterane Joan Armatrading leek ons wel geschikt op de vooravond van Valentijn. Als een van de eerste zwarte Britse vrouwen maakte zij in de jaren ’70 internationaal furore met haar gelijknamige pop-folk album en de fabuleuze ballade love and affection. Armatrading’s handelsmerk, een combinatie van een stoere contralto-stem met gevoelige soulvolle lyrics bleef ook daarna succesvol. In 2007 trad ze weer helemaal op het voorplan met haar B.B King-achtige plaat Into the Blues waarmee ze in Amerika in de Billboards blues chart meteen op het hoogste schavot terechtkwam.
Hoewel singer-songwriter pur sang staat Armatrading nu voor het eerst in haar meer dan 40-jarig durende carrière -in wat haar laatste grote wereldtournee (150 concerten!) moet worden - solo op het podium. Solo gewapend met een elektrische gitaar, een 6 en een 12-snarige akoestische gitaar en een piano die ze sinds de jaren ’70 niet meer live te lijf ging.
Maar eventjes zo rond 21 uur stak het vrijdag de 13e gevoel bij ons nogal sterk de kop op. Nadat we voor onze nogal zwakke darmen een ferm cheesy voorprogramma (Bright Sparks) hadden voorgeschoteld gekregen bekende Armatrading na 2 nummers dat ze de avond ervoor bijna was gestikt in een nootje van een chocoladereep. Gevolg: een niet te stoppen hoest die resulteerde in keelpijn en dus een zwaar gehavende stem in de Roma. Damn you Belgian chocolates!
Tot dan toe hadden we er eigenlijk weinig van gemerkt maar na een halfuurtje, bij down to zero ging het zo de verkeerde kant op dat het er eventjes op leek al zou ze er dan al de brui aan geven. Gesteund door het publiek en een foto intermezzo waarin de zelfbewuste Armatrading terugblikte op haar fantastische carrière ging ze alsnog een klein uurtje door.
Wat daarna volgde was vooral veel gitaarspel met flarden lyrics en nog weinig van die o zo fraaie stem. Doodjammer want vooral op piano liet Armatrading zien dat veel van haar songs, helemaal ontkleed, on stage helemaal tot hun recht komen. Maar hé, het had altijd erger gekund. De optredens in de daaropvolgende dagen werden allen afgelast. Hopelijk krijgen we nog eens de kans Armatrading in vol ornaat aan het werk te zien.
Setlist
City girl
Promise land
More than one kind of love
All the way from America
In these times
Mama mercy
My baby’s gone
Down to zero
Steppin’ out
Kissin and huggin
The weakness in me
Empty Highway
Baby woncha come on home
Love and affection
Rosie
Drop the pilot
Me myself and I
Willow
