Kleurloos – kleurrijk

Shashitu Rahima Tarirga overdenkt in een gedicht de voor- en nadelen van een wereld zonder kleur. 

Kleurloos – kleurrijk

Ik kijk om me heen en stel me een wereld voor zonder kleur
Kleurloze huizen, langs kleurloze straten,
Met kleurloze bomen en kleurloze bloemen
En in die kleurloze huizen, wonen kleurloze mensen
Kleurloze ouders, met kleurloze kinderen
Die kleurloze gesprekken voeren over kleurloze zaken

Zou de wereld dan eenvoudiger zijn?
Zouden mensen dan gelijk zijn?
Zou er dan geen oorlog meer zijn?
Zou iedereen dan eten?
Zou iedereen dan welkom zijn?

Ik kijk om me heen en stel me een wereld voor zonder kleur
Kleurloze scholen, in kleurloze wijken
Met kleurloze tasjes en kleurloze jasjes
En in die kleurloze scholen staan kleurloze leerkrachten
Die de kinderen leren over kleurloze zaken
Waar de kinderen dan in kleurloze gesprekken over reflecteren

Maar ’s avonds, als de kinderen gaan slapen
Dan dromen zij over een kleurrijke wereld
En in die kleurrijke wereld horen zij kleurrijke muziek
Proeven zij kleurrijk eten
Zien zij kleurrijke mensen, met kleurrijke kleren
En spelen zij in een kleurrijk park

Ik kijk om me heen en waardeer de wereld vol kleur
Ik zie kleurrijke huizen, langs kleurrijke straten
Met kleurrijke bomen en kleurrijke bloemen
Kleurrijke ouders, met kleurrijke kinderen
Die kleurrijke gesprekken voeren over kleurrijke zaken

Die kleur maakt het leven mooier,
Ingewikkelder soms ook
Ingewikkeld als je je niet kan overgeven aan al die kleuren
Als je wilt vasthouden aan jouw kleurloze wereld
Als je je niet wilt overgeven aan de kracht van kleur



Over de auteur:

Shashitu is geboren in Ethiopië en na adoptie opgegroeid in Nederland. Van jongs af aan had ze de drang om op te komen en er te zijn voor zij die het moeilijker hebben dan zij. Ze probeert dat in haar privéleven, op werkgebied en inmiddels ook door te schrijven. Ze hoopt zo een bijdrage te leveren aan een wereld die een klein beetje mooier en rechtvaardiger is.