Een getuige vroeg de agent te stopppen en werd zelf hardhandig aangepakt
De laatste tijd worden we steeds vaker geconfronteerd met verhalen over brutale politieoptredens. Het woord politie hoort synoniem te zijn voor veiligheidsgevoel. De politie, uw vriend, weet je nog wel? In het echte leven pakt dit principe anders uit. In dit interview verneem je het relaas van slachtoffer Sara (synoniem). Deze moeder van twee kinderen werd hardhandig aangepakt door een agent. De laatste tijd worden we steeds vaker geconfronteerd met verhalen over brutale politieoptredens. Het woord ‘politie’ hoort synoniem te zijn voor ‘veiligheidsgevoel’. De politie, uw vriend, weet je nog wel? In het echte leven pakt dit principe anders uit. In dit interview verneem je het relaas van slachtoffer Sara (synoniem). Deze moeder van wee kinderen werd hardhandig aangepakt door een agent.
Donderdag 10 februari 2011 haalt Sara, zoals elke dag, haar twee kinderen af aan school. De onaangename wending die het verhaal daarna neemt, had niemand kunnen bedenken. Mina Chebaa, van de vereniging ‘Vrije Keuze’, praat over het voorval en de stappen die ze naar aanleiding hiervan heeft ondernomen.
Kif Kif: ‘Kunt u ons in het kort vertellen wie u bent?’
Chebaa: ‘Ik ben Mina Chebaa en ik ben een actief lid van de vereniging ‘Vrije Keuze’. Dat is een lidvereniging van ‘VOEM’ (Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims) , een koepelorganisatie die verschillende organisaties huisvest. ‘Vrije Keuze’ vertegenwoordigt ondermeer slachtoffers van politiebrutaliteit.’
Kif Kif: ‘Wat is er die dag juist gebeurd?’
Chebaa: ‘Het slachtoffer, Sara, haalde op donderdag haar twee kinderen van tien en vier jaar af van school. Toen ze met de tram huiswaarts trokken, stapte er een controleur de tram op. Ze vroegen haar een geldig vervoerbewijs te laten zien, voor haar en voor de kinderen. Toevallig had haar zoontje van tien zijn Buzzy-pas niet bij de hand. Toen Sara dat uitlegde aan de controleur, kwam een politieagent tussenbeide.’
Kif Kif: ‘Waarom precies kwam die politieagent tussenbeide?’
Chebaa: ‘Dat is voor ons nog altijd een raadsel. De controleur vroeg geen assistentie aan de politie. Er waren dan ook geen redenen die een politieinterventie rechtvaardigden. Blijkbaar vond de agent het nodig om zich op te dringen.’
Kif Kif: ‘Hoe reageerde Sara op deze tussenkomst?’
Chebaa: ‘Ze merkte beleefd op dat ze met de controleur praatte en niet met hem. Volgens mij is dat een terechte opmerking. Wanneer medewerkers van De Lijn geen politietussenkomst vragen, moet de politie zich dan ongevraagd mengen in het gesprek? Ik denk dat de controleurs van De Lijn professioneel genoeg zijn om hun werk zelfstandig uit te voeren.’
Kif Kif: ‘Wat gebeurde er daarna?’
Chebaa: ‘De controleur vroeg Sara om samen met haar kinderen van de tram te stappen om de administratie in orde te brengen. Terwijl ze vrijwillig rechtstond en meeging, werd ze door de politie-agent in de rug geduwd. Een andere passagier, een jongeman, zag alles gebeuren en sprak de agent aan. De passagier vroeg de agent om op te houden. Binnen de kortste keren werd die jongen door vijf agenten omringd en meegenomen.’
Kif Kif: ‘Waarom werd ze door de agent geduwd?
Chebaa: ‘Misschien was zijn eer gekrenkt toen ze tegen hem zei dat ze niet met hem wou praten. Het kan natuurlijk ook zijn dat de politieagent haar grof behandelde omdat ze een Belgische is van Marokkaanse herkomst. Op een bepaald moment zei hij zelfs dat hij haar in de boeien zou slaan als ze zich niet rustig zou houden, terwijl Els volledig meewerkte. Dit incident is in mijn ogen een duidelijk voorbeeld van machtsmisbruik. Je kunt een dergelijke opmerking maken tegen iemand die agressief is of die van de politie probeert weg te vluchten, maar toch niet tegen een moeder met twee kinderen die geen enkele vorm van verzet toonde? Het ergste was dat de twee kinderen onmiddellijk daarna begonnen te huilen. Het gedrag van de politie was deontologisch en pedagogisch niet verantwoord.’
Kif Kif: ‘Waren er getuigen?’
Chebaa: ‘Jazeker. Er zijn 3 getuigen die bereid zijn om een getuigenis af te leggen.’
Kif Kif: ‘Heeft de controleur van De Lijn dan niet gereageerd op het gedrag van de agent?’
Chebaa: De controleur hield zich spijtig genoeg afzijdig. Hij liet alles gewoon gebeuren.
Kif Kif: ‘Wat is er verder gebeurd?’
Chebaa: ‘Toen Sara thuiskwam en haar avonturen vertelde, besloot ze onmiddellijk met haar echtgenoot naar het politiebureel van de Handelstraat te gaan en er een klacht in te dienen tegen de agent. Daar kregen Sara en haar man al snel spijt van. De hoofdinspecteur toonde geen interesse in hun verhaal. Hij sprak hen met een sarcastische toon aan en slurpte koffie tijdens het gesprek. Ze stapten zijn bureau binnen en hij liet gewoon de deur openstaan. Er was geen sprake van een vertrouwelijke sfeer. Verschillende politieagenten kwamen langs zijn bureau en konden gewoon naar binnen kijken. Er waren er zelfs die lachten en weggingen. De hoofdinspecteur vond het niet nodig om daarop te reageren. Zelfs de agent die Sara duwde kwam even kijken. Ze werden meermaals onderbroken en de hoofdinspecteur blafte haar man af toen hij iets wou zeggen. We willen niet iedereen over dezelfde kam scheren, maar de politie in de Handelstraat is allesbehalve klantvriendelijk.’
Kif Kif: ‘Ze had dus het gevoel dat ze niet geholpen werd. Heeft ze verder nog iets van de politie vernomen?’
Chebaa: ‘Ja, maar niet wat ze verwachtte. Tien dagen nadat Sara een klacht neerlegde, kreeg ze thuis een boete toegestuurd voor ordeverstoring. Toen Sara de brief las, viel ze bijna van haar stoel. Het hele incident was uiteindelijk wél door de politie uitgelokt. Hier was geen sprake van ordeverstoring, het was eerder de politie-agent die zich daaraan schuldig had gemaakt. Als vereniging interpreteren we die brief als pure intimidatie en pesterij.’
Kif Kif: ‘Hoe gaat ze met de hele situatie om?’
Chebaa: ‘De hele gebeurtenis liet bij Sara en haar kinderen een emotioneel litteken achter. Sinds het voorval durft ze niet meer alleen de tram te nemen. Ook bij het horen van sirenes krijgt ze het benauwd. De kinderen zijn nu bang van de politie. Ze zien hen als een grote ‘boeman’. Dit is spijtig, want we proberen onze kinderen op te voeden met de gedachte dat de politie er is om hen te beschermen.’
Kif Kif: ‘Welke stappen hebben jullie als vereniging genomen?’
Chebaa: ‘We startten een petitie. De bedoeling is dat we zoveel mogelijk handtekeningen verzamelen en die afgeven aan de Antwerpse korpschef en burgemeester. Tot nu toe hebben we er 451 en elke dag krijgen we er meer. We zouden graag met verschillende instanties het gesprek aangaan rond politiebrutaliteit. Daarnaast organiseren we op 29 mei 2011 een optocht rond gelijke kansen , waarin het agressieve politie-optreden wordt aangekaart. Door de verschillende acties willen we de aandacht vestigen op deze actuele problematiek en de discussie aangaan.’
Kif Kif: ‘Denkt u dat politiebrutaliteit vaak voorkomt?’
Chebaa: ‘Ik beschik natuurlijk niet over cijfers. Al merken we wel, aan het toenemend aantal meldingen sinds het oprichten van ons initiatief, dat het verschijnsel problematisch toeneemt. Er vonden al genoeg incidenten plaats. Zo is er Nik Gils die door het buitensporig politiegeweld stierf, de jongeman die op weg naar Steenrock was en door de politie werd afgeranseld, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Het lijkt wel alsof de politie onvoldoende is opgeleid om met stressvolle situaties en verschillende culturen om te gaan. Wij moeten ons als burgers toch ook fatsoenlijk gedragen in dergelijke situaties?’
Kif Kif: ‘Welke boodschap willen jullie de mensen meegeven?’
Chebaa: ‘We willen dat mensen met hun verhaal naar buiten komen. Ze moeten weten dat ze er niet alleen voor staan. Wij zijn er om hen te helpen. Hoe meer mensen hun verhaal doen, hoe beter we de problematiek in kaart kunnen brengen en hoe meer druk we op het beleid kunnen zetten.’
Kif Kif: ‘Ik wil u van harte bedanken voor de tijd die u voor het interview hebt vrijgemaakt.’
Chebaa: ‘Graag gedaan, hoor. Ik hoop dat we via dit interview mensen bewuster kunnen maken van deze problematiek.’
De vzw ‘Vrije Keuze’ is een organisatie die is opgericht in juni 2009 naar aanleiding van het hoofddoekenverbod in Antwerpse athenea. ‘Vrije Keuze’ zet zich ondermeer in voor de slachtoffers van politiegeweld. ’ Bekijk hier een interview met Mina Chebaa, een productie van ‘communicatie anders’ een project van VOEM.
