De politiek heeft grote fouten gemaakt doordat het destijds ‘vergat’ dat het om MENSEN ging
Hij is geboren in Lokeren en getogen in Zele, woonachtig in Gent, gemeenteraadslid voor Open VLD en actief binnen het allochtone middenveld. In 2005 werd hij verkozen voor de moslimraad en van daaruit naar het bestuur van de Moslimexecutieve tot 2009, met het Departement ‘Sociale Zaken voor Vlaanderen’ als bevoegdheid. Toen hij in 2005 werd verkozen voor de moslimraad had hij over gans België het tweede grootste stemmenaantal van de kandidaten.
Zijn kiespubliek bestaat hoofdzakelijk uit Turkse moslims. Ook Maghrebijnse moslims, maar Mehmet Sadik Karanfil maakt liever geen onderscheid tussen zijn kiespubliek. Hij werd weliswaar door tal van moskeeën als consensuskandidaat naar voren geschoven ondanks dat hij geen theologische achtergrond heeft. Men zag een bepaalde potentie in hem als politicus waardoor Karanfil destijds vanuit religieuze hoek op enorm veel steun kon rekenen en daar ook blij mee is. Doch zet ik, als jonge kiesplichtige, enorm grote vraagtekens achter een stemadvies dat vanuit religieuze instellingen wordt geuit. Het brengt namelijk het politiek bewustzijn van de moslimgemeenschap in gedrang en daar wringt vandaag net het schoentje.
Wanneer we het even later over de verwezenlijkingen van desbetreffend moslimraadslid hebben, blikken we vooral terug op zijn functie binnen de moslimexecutieve en zijn politieke carrière. Er was destijds een tekort aan islamleerkrachten waarna hij mee onderhandelde voor een hervorming van de aanstelling van islamleerkrachten. Verder behoort het concept “islamconsulenten” in de gevangenis, tot één van zijn grootste verwezenlijkingen. Deze islamconsulenten bieden gedetineerden morele en religieuze ondersteuning waar zij grondwettelijk gezien al veel langer recht op hadden, net zoals de grondwet de ruimte biedt aan christelijke aalmoezeniers.
Maar, zijn deze ‘verwezenlijkingen’ wel voldoende? Ligt de jeugd wakker van zulke thema’s en valt het politiek bewustzijn van de moslims niet veel breder te interpreteren?
“Wel, dit is inderdaad een terechte opmerking. Deze opmerking ontvingen we namelijk in 2005 ook. Er is een waardig vertegenwoordigingsorgaan nodig dat met alle verzuchtingen van de moslimgemeenschap rekening houdt. Maar men moet eerlijkheidshalve toegeven dat de moslimexecutieve de laatste jaren van de overheid onvoldoende financiële middelen heeft ontvangen om aan alle verzuchtingen tegemoet te komen. Sterker nog, het was nauwelijks in staat om de kerntaken naar behoren uit te voeren. Dat is dan ook de reden waarom ze in het publieke debat geen rol van betekenis heeft kunnen spelen. Desondanks moeten we blijven opteren op financiële steun vanuit de overheid, want vanaf het moment dat men in de privésfeer op zoek gaat naar financiële steun komt men in gevaarlijk vaarwater terecht.”
Waarom veroordeelt u van tevoren elke vorm van privé-steun? Dat, terwijl de overheid maar niet tegemoet komt aan onze burgerrechten en niet elke religieuze eredienst op een gelijke manier financiert?
“Aan subsidies hangen een hoop voorwaarden, ‘voor wat, hoort wat’, maar wat betreft de moslimexecutieve is er een vrees dat er te veel staatsinmenging zou zijn. Ik betwijfel dat. Ik zie niet in hoe het anders kan georganiseerd
worden. Privé-initiatieven zijn allemaal goed en wel, maar die kunnen uiteraard ook ‘hun’ eisen stellen en vanuit de overheid blijven dergelijke eisen op zijn minst altijd verantwoord.”
Dit jaar is een jubileumjaar voor zowel de Marokkaanse als de Turkse gemeenschap in België. Naar aanleiding van 50 jaar migratie is er een heuse feestvreugde ontstaan, maar valt er volgens u wel iets te vieren?
“Laat me heel duidelijk zijn, ik ben tégen het feestgedrag dat bij sommige organisaties heerst. Ik noem het eerder een ‘herdenking’ van 50 jaar migratie, en daarbij herdenk ik vooral de kansen die België/Vlaanderen aan de migranten destijds heeft geboden.”
Onlangs is er een mijnramp gebeurd in Soma (Turkije), waar uiteraard ons medeleven naartoe gaat. Het doet me wel aan iets denken, namelijk het moment waarop onze grootouders als vervangmiddel werden gebruikt om in de mijnen van België te werken nadat de Italiaanse regering weigerde om nog werkkrachten te sturen na de mijnramp in Marcinelle die aan honderden Italianen het leven kostten. Is dit niet ook iets dat moet worden belicht tijdens de evenementen rond 50 jaar migratie?
“Inderdaad, na de mijnramp in Marcinelle wilde België niet tegemoet komen aan de eisen van de Italiaanse regering om maatregelen te treffen, maar dat neemt niet weg dat de Marokkanen en Turken wel ontvankelijk werden onthaald. Het is wel zo dat de overheid destijds geen werk maakte van bepaalde onthaalklassen waar deze arbeiders de Belgische cultuur en Nederlandse taal konden aanleren, dat is inderdaad wel de minder positieve kant van het migratieverhaal. Net daarom pleit ik voor een herdenking met een brede invulling waarbij we ook lessen kunnen trekken uit dergelijke migratieverhalen. De evenementen rond 50 jaar migratie belichtten tot op heden het migratieverhaal veel te positief. We moeten kijken naar wat er toen gebeurd is en zoals gezegd, er lessen uit trekken
en al helemaal niet uit de bol gaan of als politici jezelf op de borst beginnen kloppen. Want de politiek heeft grote fouten gemaakt doordat het destijds ‘vergat’ dat het om MENSEN ging.”
Dat brengt ons bij de huidige politieke context. Wat is uw mening over de bocht die de Sp.a heeft genomen omtrent het hoofddoekenverbod dat in Gent - na een burgerinitiatief weliswaar - met enorm veel ondersteuning werd opgeheven?
“In Gent was er inderdaad een burgerinitiatief om het verbod op levensbeschouwelijke, filosofische en politieke symbolen voor vast personeel van de stad - waaronder loketbedienden - , af te schaffen. Ik heb tegen het voorstel gestemd omdat er naar mijn mening een verschil moet gemaakt worden tussen het dragen van dergelijke symbolen in “front-office” en “back-office”. Anders krijg je te maken met allerhande hilarische voorbeelden waarbij mensen bijvoorbeeld met een duidelijke politieke voorkeur op een T-shirt aan een loket zullen werken. Nu goed, ik leg me er wel bij neer nu het verbod op een democratische manier is weggestemd, maar als ik het vandaag bekijk vind ik
heel deze gebeurtenis een storm in een glas water, want er heeft zich nog letterlijk geen één moslima met een hoofddoek aangeboden om aan een loket te werden mét haar hoofddoek. Het probleem is dat we het debat niet breed
genoeg trekken. Vandaag gaat het hoofddoekendebat slechts over enkelingen en niet over de hoofddoekendraagsters in het algemeen. Wat de bocht van Sp.a betreft, Patrick Janssens was in 2006 inderdaad degene die met een verbod op religieuze kentekens afkwam. Waarom zijn partij nu van gedacht verandert begrijp ik eigenlijk ook niet.”
Valt de bocht van Sp.a omtrent het verbod op religieuze kentekens niet te rijmen met de bocht die uw partij (Open VLD) heeft genomen omtrent confederalisme?
“Thema’s zijn geen dogma’s, we kunnen allemaal wel eens radicaal van gedacht veranderen. Ook wij hebben bijvoorbeeld ingezien dat een confederaal model niet iets is waar de samenleving nu in nood aan is en daarom kiezen wij resoluut voor een sociaal-economische herstelregering.”
Aan het stemgedrag van de bevolking merk ik juist dat de bevolking het wél nodig acht dat er meer bevoegdheden naar de deelstaten worden overgebracht. Dat is een logisch besluit dat ik neem na de zes noodzakelijke staatshervormingen die er zijn geweest. Is het niet wenselijker om daar een gevolg aan te breien in plaats van terug te gaan in de tijd door onder andere te pleiten voor een federale kieskring?
“Wij zijn genoodzaakt om af te stappen van het confederaal denken omdat het een symbool is geworden van bepaalde partijen die snel willen overspringen van confederalisme naar een onafhankelijke staat Vlaanderen, en dat willen wij niet. Op dit moment is het grootste pijnpunt van ons land, de economie. Dat is de prioriteit en geen symbooldossiers zoals het confederalisme. En wij trekken onze staart bij dezen niet in, wij moeten gewoon prioriteiten leggen. Andere partijen willen kost wat kost dat deze symbooldossiers op tafel komen en dat lijkt meer op populisme. Daar trappen we niet in.”
Tijdens deze verkiezingen staat u op de elfde plaats van de Oost-Vlaamse Open VLD-lijst voor het Vlaamse Parlement. Wat vindt u van de plaats die de partij u heeft toegewezen, is dit voldoende?
“Oost-Vlaanderen staat gekend als een blauwe provincie, we leveren een derde aan burgemeesters in deze provincie. Ik schat mijn kansen hoog in om verkozen te geraken. Ik reken daarbij voornamelijk op massale steun van Vlamingen met een migratieachtergrond waaronder zij die ondernemingsgezind zijn. Maar zoals ik al zei, maak ik niet noodzakelijkerwijs een onderscheid tussen mijn kiespubliek, ik ben geboren in Lokeren en getogen in Zele en spreek bijgevolg een veel breder publiek aan, maar uiteraard zullen de stemmen uit de ‘allochtone gemeenschappen’ doorslaggevend zijn voor mij.”
>>> Dit interview maakt deel uit van het project API 3.0 (Allochtonen, Politiek en Internet), waarbij 8 jongeren naar aanloop van de verkiezingen politici interviewen en het politieke landschap onveilig zullen maken. Lees alle interviews in het dossier API 3.0.
>>>> API 3.0 op twitter // API 3.0 op Facebook
>>>>> Khalid El Jafoufi op Twitter
>>>>>> Heb je nog geen brief gestuurd naar Minister Muyters om te pleiten voor #praktijktesten en zo de discriminatie op de arbeidsmarkt een halt toe te roepen? surf naar http://www.api3.eu/massmailmuyters/
