Waar het écht om te doen is!

De teneur van verkiezingsthema's, taalgebruik en beeldvorming valt heel vaak ontzettend negatief uit.

Als ik de debatten mag geloven dan heeft veiligheid vooral met GAS te maken en criminaliteit met migratie. Als ik sommige kopstukken mag geloven, dan heeft armoede met luiheid te maken en werkloosheid met een gebrek aan scholing of gepaste diploma's. Indien ik sommige partijen mag geloven leven we in een "failed state" waar niets nog functioneert en we gebukt gaan onder een nieuwe invasie.

Toch heeft een schijnbaar eerlijke ziel toegegeven waar het eigenlijk om te doen is; macht. Partijen en politici willen eerst en vooral macht verwerven en de daarbij horende verloning. Er zal allicht een kern van waarheid in zitten, althans voor sommigen. Verkiezingen voorstellen als louter een manier om macht te verwerven is net hetzelfde als de essentie van democratie herleiden tot het "one man, one vote" principe. Als dit inderdaad de zienswijze is van sommige politici dan is het dan ook heel begrijpelijk dat veiligheid en migratie de bij uitstek bespeelde thema's zijn.

Daar zit nu ook de essentie van populisme; het naar de mond praten van je mogelijke kiezer (lees: slachtoffer). Waar het in de verkiezingen echt om zou moeten gaan is nadenken over hoe we de samenleving vooruit kunnen helpen en daar concrete & realiseerbare voorstellen op kleven.

Dit houdt niet in dat we de in onze ogen storende elementen afsnijden en uitsluiten maar dat er gewerkt wordt aan hoe men mensen kan betrekken bij de samenleving. De samenleving, dat zijn wij, samen.

Het heeft dus totaal geen zin om mensen uit te sluiten op basis van kennis van de taal, intelligentie, leeftijd, sociale bijdrage... Dat zou impliciet een terugkeer naar het cijnskiesrecht betekenen. Het is dus fout om je doel publiek eng te interpreteren of omgekeerd jezelf af te vragen wat een partij voor jezelf of de ideologische gemeenschap waar toe je behoort, kan doen. Een partij dient de belangen van de gehele samenleving te behartigen, te beginnen met de meest zwakke schakels in de samenleving.

De teneur van verkiezingsthema's, taalgebruik en beeldvorming valt heel vaak ontzettend negatief uit. Als we het hebben over de pensioen-"lasten", vraag ik mezelf af hoe een gepensioneerde zichzelf moet voelen als zijn veelal niet al te gulle pensioenuitkering voorgesteld wordt als last.

Er wordt vaak geopperd dat de levensverwachting steeds maar hoger wordt en dus blijven de voorstellen niet uit om mensen langer aan het werk te zetten. Wie logisch nadenkt, moet toch beseffen dat een hogere levensverwachting niet veel verandert aan de fysieke en mentale capaciteiten van een 60-65 jarige. Die extra jaren worden aan het einde van de rit geleefd, niet ergens tussen 30 & 40 jaar. We worden gemiddeld ouder, we blijven niet langer jonger.

Het feit dat her en der geopperd wordt dan ons sociaal model niet langer werkbaar is, zou voldoende moeten zijn om bedrijven te doen inzien dat discrimineren op basis van herkomst geen goede keuze is. Toch blijft men systematische discriminaties vaststellen en durft men niet in te grijpen.

Het feit dat er vaak vastgesteld wordt dat langdurig en/of jonge werklozen vaak niet de nodige diploma's of qualificaties hebben, zou mijns inziens voldoende moeten zijn om te investeren in béter en gericht onderwijs. Toch wordt het onderwijs steeds weer besparingen opgelegd, worden jongeren uit sociaal zwakkere gezinnen ontmoedigd om hogere studies aan te vatten en jongeren uit anderstalige gezinnen op een hoopje gegooid in concentratie-scholen in plaats van hen extra te stimuleren.

Vervuiling, overbevissing, veeteelt-methoden waarbij dieren ontdaan worden van elke vorm van waardigheid puur om winsten te maximaliseren, dit alles draagt er toe bij dat onze onmiddellijke omgeving en leefmilieu zwaar belast worden. We richten onherstelbare schade toe aan de natuur met ons huidig economisch model. Het is onze plicht om onze verantwoordelijkheid te dragen en nu te handelen in het belang van onze toekomst en die van onze kinderen.

Maar, ach ja, het is nu eenmaal véél gemakkelijker om een discours te hanteren waarbij Ali de gevreesde drugdealer is en Fatima de onwillige sluierdraagster is, beiden zijn daarom een onmiddellijk gevaar voor onze toekomst...

___

Omar Fathi komt op voor Groen op de lijst voor het district Hoboken (18de plaats)