“Wanneer de politie de onderdrukkers dient, wordt verzet een plicht”

Sinds het begin van de meest live gestreamde genocide in de geschiedenis, uitgevoerd door de illegitieme en criminele zionistische entiteit tegen het Palestijnse volk, vooral in Gaza, heeft een golf van pro-Palestijnse bewegingen steden over de hele wereld overspoeld. Brussel vormt hierop geen uitzondering. Sinds oktober 2023 protesteren grassroots collectieven en individuele activisten actief tegen de aanhoudende genocide, eisen ze een einde aan de bezetting en dringen ze aan op een vrij Palestina, van de rivier tot de zee.

Dagelijks vinden er protesten plaats bij de Brusselse Beurs en het Centraal Station, en er zijn verschillende acties gevoerd tegen handel, industrie en politieke instanties die samenwerken met - en profiteren van - de genocide. Deze politieke mobilisatie is echter met aanzienlijk politiegeweld en repressie beantwoord. De meest recente van deze aanvallen vond plaats op donderdag 25 juli en werd zelfs door internationale media, zoals Al-Jazeera, gecoverd. De politie arresteerde op gewelddadige wijze Palestijnen enkel omdat ze op de Brusselse Grote Markt rondliepen met Palestijnse vlaggen of kleding en accessoires droegen met Palestijnse symbolen. De autoriteiten rechtvaardigen deze arrestaties door te stellen dat Brussel een “neutrale zone is”, hoewel de neutrale zone in het stadscentrum eigenlijk beperkt is tot een klein gebied rond de Grote Markt en de zones nabij de parlementen.

In de gerapporteerde video's zijn politieagenten te zien die schreeuwen, schoppen, slaan en mannen wurgen onder het mom van het beschermen van de zogenaamde “neutraliteit” van het Brusselse stadscentrum. Ondertussen lopen zionistische toeristen vrij rond door dezelfde straat en zwaaien zij met hun genocidale koloniale vlag. De ironie van deze gewelddadige “neutrale zone” in de imperialistische stad Brussel openbaart zich steeds meer als een fascistisch bastion dat het kapitalisme beschermt.

Kameraden werden gewelddadig tegen de grond geduwd en met pepperspray bespoten omdat ze “te lang stil stonden” bij de Beurs en aan Centraal Station, waarna ze werden gearresteerd voor het tonen van enige solidariteit met Palestina buiten de “aangewezen” protest zone. Dit was onderdeel van een breder patroon van constante online surveillance, etnisch profileren en het gericht aanpakken van bekende gezichten bij protesten. Vermomd als burgers maken agenten foto’s tijdens protesten, worden ze “bevriend” met Palestijnse organisatoren op sociale media om hun politieke activiteiten te monitoren en houden ze regelmatig herkende gezichten aan om hun identiteit te controleren buiten politieke bijeenkomsten. 

Tijdens hun detentie loog de politie tegen onze gearresteerde kameraden, dreigde hen met isolatie en intimideerde hen met de dreiging van gedwongen Xanax-medicatie. Kameraden die een hijab droegen, werden gedwongen deze af te doen zonder enige privacy tegenover mannelijke agenten tijdens de fouillering.

Verder arresteerde de politie onze kameraden ook op gewelddadige wijze door hen tegen de grond te werken, te wurgen, hen te bedreigen met politiehonden, hen aan te vallen met traangas terwijl ze in een hoek werden gedreven, en racistische woorden naar hen te schreeuwen. Aan een van onze Palestijnse kameraden, die tijdens de arrestaties van 26 juli afwisselend bij bewustzijn en buiten bewustzijn was, fluisterden agenten: “We haten Palestina.” Tijdens hun detentie loog de politie tegen onze gearresteerde kameraden, dreigde hen met isolatie en intimideerde hen met de dreiging van gedwongen Xanax-medicatie. Kameraden die een hijab droegen, werden gedwongen deze af te doen zonder enige privacy tegenover mannelijke agenten tijdens de fouillering.

Na hun ‘vrijlating’ werden onze kameraden door de politie gedwongen in busjes meegenomen en ver buiten de stad afgezet, op plekken zoals Laken en Bosvoorde. Dit kan worden gezien als ontvoering, aangezien het tegen hun wil gebeurde nadat ze waren vrijgelaten. Tijdens deze ontvoering gebruikten agenten gewelddadige racistische en seksistische taal om onze kameraden te intimideren en lastig te vallen.

De Belgische medeplichtigheid gaat verder dan een laf gebrek aan steun voor Palestina op het internationale podium. Het land onderhoudt normale diplomatieke banden met een entiteit die actief genocide pleegt. Elsene blijft verbonden met Megiddo, Brusselse universiteiten ontvangen Israëlische diplomaten, de politie van Antwerpen past technieken toe die zijn geleerd van het Israëlische leger, en de wapenhandel tussen Israël en België blijft floreren. Hoewel de aankondiging van de stad Brussel om de handel in producten uit bepaalde Israëlische nederzettingen te stoppen welkom is, is dit slechts een minimale naleving van de Europese wetgeving in tijden van vrede e en zeker geen actieve politieke inspanning om medeplichtigheid tijdens een genocide te vermijden.

In de afgelopen elf maanden heeft onze solidariteitsbeweging dapper de escalatie van gewelddadig politieoptreden op straat en op universiteitskampen geconfronteerd. Deze escalatie is niet verrassend, aangezien dezelfde politieagenten die Mawda in 2018 vermoordden, Sourour en Imad in 2023 en vele andere bekende en onbekende slachtoffers, nu de straten van Brussel teisteren. Zeggen dat wij als gemeenschap ons verraden voelen door de politie, zou de decennia van strijd tegen politiegeweld die onze geracialiseerde kameraden over de hele wereld hebben gevoerd negeren. Het is een leugen om te zeggen dat we iets beters verwachtten van de corrupte staatsmacht. In plaats daarvan zien we al deze gewelddadige incidenten als zielige pogingen om onze solidariteitsbeweging te demoraliseren. Dit geweld maakt ons alleen maar sterker en vastberadener dan ooit, omdat we de noodzaak zien om deze onderdrukkende instellingen te ontmantelen.

De politietactieken van surveillance, intimidatie, constante arrestaties, seksueel geweld en moord op raciale groepen weerspiegelen de koloniale systemen die worden gebruikt om het Globale Zuiden te onderdrukken. Wij stellen dat elke betekenisvolle solidariteitsbeweging voor Palestijnse bevrijding ook een anti-politie-beweging moet zijn. Het scheiden van deze bewegingen reduceert beide tot louter performatieve daden, wat een gebrek aan respect toont voor onze kameraden in Palestina en daarbuiten.

Wij weigeren deel te nemen aan performatief activisme. Terwijl bepaalde NGO's en instellingen die beweren Palestina te steunen, niet alleen hebben gezwegen over de toename van staatsgeweld, maar ook de slachtoffers de schuld hebben gegeven door demonstranten als “onruststokers” te bestempelen, veroordelen wij daarom het stilzwijgen van Intal, ABP en PTB-PVDA. Hun stilte en victim-blaming maken politiegeweld tegen alle activisten ter plaatse mogelijk. Ze dragen bij aan dit geweld door te weigeren middelen te bieden aan degenen die worden geconfronteerd met politiebrutaliteit, door te proberen om grassroots initiatieven te coöpteren, door protesten te verlaten zodra de politie begint te intimideren, door geen duidelijke publieke verklaringen af te leggen waarin ze politiegeweld veroordelen en door geen steun te geven aan ongeautoriseerde acties. Door demonstranten als “onruststokers” te bestempelen en de solidaire plek in de publieke ruimte te controleren, versterken ze de verdeel-en-heers tactieken van de ordehandhavers, waardoor een onveilige omgeving wordt gecreëerd voor pro-Palestina-activisten en solidariteitscollectieven.

Gedeeltelijke solidariteit is geen echte solidariteit; het exploiteert de Palestijnse zaak om electorale agenda's te dienen. Het is geen toeval dat de laatste 'geautoriseerde' nationale mars voor Palestina plaatsvond voor de Belgische federale verkiezingen. 

Gedeeltelijke solidariteit is geen echte solidariteit; het exploiteert de Palestijnse zaak om electorale agenda's te dienen. Het is geen toeval dat de laatste 'geautoriseerde' nationale mars voor Palestina plaatsvond voor de Belgische federale verkiezingen. Deze gefinancierde organisaties, die ruimte innemen in de pro-Palestina beweging, moeten hun institutionele privileges gebruiken om geracialiseerde en Palestijnse demonstranten te beschermen tegen politiegeweld. Het minste dat ze kunnen doen, is medische, juridische en financiële steun bieden aan degenen die het doelwit zijn van politiegeweld - of ze moeten het strijdtoneel verlaten. In plaats daarvan keuren ze stilzwijgend staatsgeweld goed door hun medeplichtigheid. Witte bondgenoten in het bijzonder moeten hun privileges gebruiken om degenen te beschermen die het meest kwetsbaar zijn.

Wij roepen de vrije journalisten van België - als ze nog bestaan - op om hun rol als journalisten binnen de strijd te vervullen. Media en journalisten moeten de inspanningen van de solidariteitsbeweging en de gewelddadige repressie door politie ter plaatse vastleggen, rapporteren en documenteren.

We zullen doorgaan met protesteren, onze stem verheffen, standvastig met het Palestijns verzet staan, genocidale entiteiten en staten aanklagen, strijden voor gerechtigheid en de weg vrijmaken voor collectieve bevrijding, ondanks het geïnstitutionaliseerde geweld en de repressie door federale politiebendes. We roepen alle vrije mensen op om zich bij de strijd aan te sluiten. Niemand van ons is vrij totdat we allemaal vrij zijn. Wij verwerpen de zogenaamde 'nieuwe norm' van de koloniale wereldorde en staan in solidariteit met Palestina, Soedan, Congo en alle onderdrukte gemeenschappen in het Globale Zuiden. Beëindig het kolonialisme in elke hoek van de wereld en bevrijd alle mensen.

Deze tekst is geschreven en ondertekend door verschillende grassroots collectieven, actief op het terrein in de (voornamelijk) Brusselse solidariteitsbeweging met Palestina: Brussels4Palestine, Popular Committee for Palestine, AFA BXL, Samidoun, Tamarod, Université Populaire de Bruxelles (ULB), Jabalia Hall (VUB), PalAction, Gent Students For Palestine.