Meer en meer raken Antwerpse moslims het vertouwen in het beleid kwijt en daar probeert Kieskeurig 2012 verandering in te brengen.
Drie verschillende sprekers, drie verschillende visies en een vurig jong publiek: het recept voor een pittig debat. Kieskeurig 2012, een organisatie dat recent het leven in werd geblazen, nodigde Antwerpse moslims uit om hun stem te laten horen… en dat moest je hen geen twee keer vragen.
Mijn leven in mijn handen, wat moet er nú gedaan worden aan de huidige problematiek waar Vlaamse moslims mee te kampen hebben. ‘Nu’ vormt je heden, zal je verleden worden en was ooit je toekomst. Een belangrijk moment dus en dat is wat de drie sprekers en organisatoren van Kieskeurig 2012 de jongeren probeerden mee te geven. Meer en meer raken Antwerpse moslims het vertrouwen in het beleid kwijt en daar probeert de nieuwe organisatie verandering in te brengen. Met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen in 2012, is het belangrijk dat ook zij geïnformeerd en geëngageerd richting stembussen vertrekken. Dit was hetgeen de oprichters van het evenement samenbracht en motiveerde om een stap vooruit te zetten. In het atlasgebouw, op zondag 27 november, deelden ze hun ideeën met de geïnteresseerden om zo de toon te zetten en een start te vormen voor een rechtvaardiger en toleranter Vlaanderen.
Verrijk jezelf en neem het allerbeste uit alle culturen
Vanuit drie invalshoeken werd er gekeken naar participatie in de maatschappij. Mohamed Cheppih, een islamitische theoloog en activist uit Nederland, beet de spits af en begon zijn uiteenzetting over islam en democratie. Een onmogelijke combinatie lijkt het soms, maar hoe onlogisch is het in de werkelijkheid? Cheppih begon zijn verhaal met de recente gebeurtenissen in Marokko, waar er voor het eerst een premier werd verkozen vanuit de gematigde islamitische groep. Iets wat een aantal jaren geleden totaal niet voor mogelijk werd gehouden; en toch is de partij erin geslaagd de meerderheid van de stemmen voor zich te winnen. Ondanks alle moeilijkheden en gebrek aan steun bleven de partijleden doorzetten en vechten voor gelijke kansen en eerlijkheid. “”Uiteindelijk”, zegt de theoloog, “sta je voor 2 keuzes: of je legt je neer bij de zaken zoals ze zijn en je geeft op, of je gebruikt elke millimeter vrijheid dat je nog bezit om vrijheid te bekomen. De islam staat voor participatie aan de maatschappij en een positieve inbreng ongeacht plaats of tijd. Geboren en getogen in België? Prima, verrijk jezelf en neem het allerbeste van alle culturen over waarmee je in aanraking komt om dan als volwaardig burger je stempel te zetten op een positieve manier. Op deze manier sta je sterk en kan je met een boost van vertrouwen opkomen voor je rechten.”
Stop het individualistisch denken, de mens is een sociaal wezen
Als politicoloog, docent en activist in Brussel kan Bleri Leshi uit ervaring spreken wat betreft vooruitgang. Voor hem draait alles rond het breken van het individualistisch denken. “De mens”, zo zegt hij, “is van nature een sociaal wezen. Het idee dat sommige jongeren hebben van parallel leven is in feite overgenomen van het individualistisch denken. Door zo te willen leven ben je uiteindelijk niet veel beter dan het elitair clubje dat ook verkiest om geïsoleerd te leven in “wonderland”; ver van de drukte van de “gewone burgerland”. Om tot succes te komen moet men teug bewust bezig zijn met de politiek, elk op zijn of haar eigen manier. Dit kanaal leidt tot verandering als je het goed kunt sturen. Gebruik daarom je stem om je stem te laten gelden.” Volgens Leshi is het belangrijk bewust om te gaan met de verkiezingen. Velen denken dat een stem niet veel uitmaakt, maar een berg bestaat ook ‘gewoon’ uit allemaal kleine steentjes die samen het geheel vormen. Daarom zou er goed moeten worden nagedacht over wat jou stem voor jezelf en je omgeving kan betekenen.
Mohamed Lahlali van het Minderhedenforum had het ten slotte over een aantal ernstige feiten. Hij had het over de schrijnende cijfers van allochtone werklozen, de ergste in Europa. Over het onderwijs en de vele zittenblijvers en jongeren die uiteindelijk niet doorstromen. De moslimvrouw en haar strijd met de hoofddoek op de schoolbanken als op de werkvloer. De hele situatie rond het wel of niet verplichten van verdoofd slachten. De bizarre situaties rond de erkenning van moskeeën, waarbij men niet weet wat er met de mysterieuze rapporten gebeurt. Waarbij men überhaupt niet weet wat erop staat en dit terwijl het bij andere geloofsgemeenschappen volledig transparant verloopt. Een hele lijst opsommingen die erop wijzen dat de huidige situatie er niet rooskleurig uitziet. Maar net zoals pijn een signaal is dat je hersenen je geven om in actie te schieten, zo zouden deze feiten een zet moeten geven om aan de slag te gaan.
En nu?
De avond eindigde met reacties en feedback van de sprekers onderling en het publiek. Volgens Mohamed Cheppih is het zeer duidelijk dat er uitdagingen zijn, daar kan je niet omheen kijken. Maar wat doe je eraan? Met het innemen van een slachtofferrol en te klagen kom je niet ver. Hij vergelijkt het met voetbalsupporters die buiten het veld veel commentaar hebben op alles wat verkeerd loopt, maar het toch niet aandurven zelf te spelen. Vanuit het publiek kreeg hij te horen dat dat meestal geen zin heeft omdat je al weet dat je een rode kaart zult krijgen. De meningen zijn verdeeld, enerzijds hoor je dat het zeer moeilijk is om iets aan de situatie te doen, omdat je telkens wordt terug geduwd. De feiten die Lahlali aanhaalde maakten nogmaals duidelijk dat de toekomst vol uitdagingen zit. Anderzijds is dat juist hetgeen wat de anderen motiveert. Uitdagingen zijn er juist om aan gepuzzeld te worden tot de laatste stuk. Volgens Bleri is dat net wat hem ertoe spoort om aanwezig te zijn op zulke debatten. Het maakt niet uit wat je achtergrond is of waar je naar toe streeft, onrecht moet gezamenlijk bestreden worden. Het ontstaan van kieskeurig 2012 was er op het juiste moment. Want dat er verandering moet komen is duidelijk en samen kunnen we inderdaad veel veranderen, zoals de slogan mooi suggereert.
