[Boekrecensie] Het lappendeken in "Bloot of Boerka"

“Bloot of boerka” bestaat uit verschillende colums en essays die reeds eerder verschenen. De teksten gaan terug in de tijd, maar doordat Hulsens verschillende teksten heeft gehergroepeerd onder een aantal kernbegrippen – zoals onder andere: religie en islamofobie, de situatie in het Midden-Oosten, laïciteit[1] …- vormen ze toch een coherent geheel.

Wat Eric Hulsens in zijn boek duidelijk maakt is dat het best verrijkend kan zijn om tegenstrijdige visies op actuele onderwerpen en problematieken met elkaar te confronteren en daarbij de politieke en economische context of belangen niet te ontzien. Denk hierbij aan het hoofddoekendebat, de – onterecht -  racistische uitspraken van Geert Wilders alsof de islam als religie onverzoenbaar zou zijn met de samenleving, en het feit dat de mens, wanneer die zich bedreigd voelt, de neiging heeft zijn tegenstander te demoniseren en altijd te eindigen in een opdeling in twee kampen: “wij” en “zij”.

Nochtans, als ik de islam, het jodendom en het christendom naast elkaar plaats, zie ik drie monotheïstische godsdiensten. Weliswaar heeft God telkens een andere naam en is dat ook zo voor het boek waarin het geloof staat beschreven: de Koran, de Torah en de Bijbel. En geen enkele van de drie religies roept op tot geweld. Het zijn radicale organisaties die ‘de jihad’ aanwenden als een excuus om mensenleed te veroorzaken.Het is van belang een onderscheid te maken tussen de islam en radicale interpretaties van de islam. De islam op zich is niet radicaal; het zijn eerder de interpretaties daarvan die dat kunnen zijn.

Radicalen menen dat alleen een bestuur onder goddelijk recht een rechtvaardige maatschappij garandeert. Sinds de Franse Revolutie houdt men in het westen aan de principes die er kwamen met de scheiding tussen kerk en staat. Deze scheiding heeft veel voordelen: gezag is verbonden aan een meerderheid die democratisch werd verkozen en er bestaat een grondwet, een volkstraditie of een monarchie. Doordat radicalen deze scheiding niet maken, oogst dit heel wat wantrouwen. Voor radicalen maakt het niet uit of een maatschappij als een monarchie, een republiek of een emiraat is georganiseerd. Iedereen is onderworpen aan de goddelijke wet waardoor radicalen– onterecht - geweld tegen “ongelovigen” op die manier gaan legitimeren.

Of ik “Bloot of boerka” nu omschrijf als een lappendeken of een Rubiks kubus; de meerwaarde ervan ligt hem in het feit dat we maar beter vermijden figuurlijk in ons blootje te komen te staan door ons te blijven verschuilen achter pasklare meningen die ons opgedist worden.