Chroniek van een gekaapte strijd

Verbaast het de mensen nog dat wanneer we het hebben over botsende beschavingen het in het beste geval meer en meer gaat over de Westerse wereld versus de moslim-terroristen en in het slechtste geval de moslims zonder meer?
Chroniek van een gekaapte strijd

Als kers op de taart worden vrouwenrechten ingeroepen om moslim-vrouwen verder te stigmatiseren en hun vermogen om een eigen keuze te kunnen maken in vraag te stellen.

 

Verbaast het de mensen nog dat wanneer we het hebben over botsende beschavingen het in het beste geval meer en meer gaat over de Westerse wereld versus de moslim-terroristen en in het slechtste geval de moslims zonder meer? Het is misschien ontzettend scherp geschetst maar als we verder kijken dan wat we ons dagelijks voorgeschoteld krijgen, kunnen we een duidelijke tendens zien die mijn stelling onderschrijft.

De strijd die we zouden moeten voeren voor méér verdraagzaamheid, een multiculturele of interculturele samenleving wordt schaamteloos gekaapt door goedkoop populisme onder het mom van mensenrechten of andere rechten.

Mensenrechten worden aangewend in de strijd tégen minderheden, in het bijzonder de moslims. De rechten van het kind worden door populisten als munitie gebruikt om onder meer religieuze gebruiken zoals de besnijdenis bij jongens te veroordelen. Dierenrechten (?) worden ingeroepen om rituele slachting te verbieden en als kers op de taart worden vrouwenrechten ingeroepen om moslim-vrouwen verder te stigmatiseren en hun vermogen om een eigen keuze te kunnen maken in vraag te stellen.

Het doel van dit soort populisme heeft niets te maken met de eigenlijke goed bedoelde strijd voor de bescherming van rechten van bepaalde doelgroepen maar is slechts een manier om islamofobie te camoufleren. Wat mij echter enorm verbaast is dat niemand voldoende durf en moed voor de dag brengt om dit te doorprikken terwijl het toch zo fel in het oog springt. Het uitblijven van gerichte kritiek verbaast me echter niet. We leven tot nader orde in een samenleving waarin het "integratie-debat" gevoerd wordt over de hoofden heen van de betrokkenen en waarin een "integratie-beleid" gevoerd wordt dat méér onverdraagzaamheid in de hand werkt dan mensen bij elkaar brengt.

Als er dan een poging wordt ondernomen om een debat te voeren, wordt elke vorm van elementair respect voor "de andere" overboord gegooid en wordt de eigenheid en cultuur van "de andere" in het algemeen "berecht". Dat dit enkel resulteert in goedkope modder catch en one-liners is dan ook een heel logisch gevolg.

Mag het dan misschien een troost wezen dat bepaalde gebruiken niet exclusief door moslims gebezigd worden maar reeds véél langer een deel uitmaken van het jodendom? Het is misschien dankzij dit gegeven dat er nog voldoende tegengewicht bestaat tegen dit populisme? Deze overijverige strijd tegen "moslims" zal ongetwijfeld andere minderheden onbedoeld raken zoals de Sikhs die in de Verenigde Staten te vaak aanzien worden als moslims of Arabische minderheden die eveneens puur op uiterlijke kenmerken beoordeeld worden. Dit toont trouwens aan dat de fobie op zich ook een raciale voedingsbodem heeft.

Een samenleving zal altijd uit "autochtonen" en minderheden bestaan, in feite hoeven we niet eens de samenleving in te delen. De strijd of ijver voor meer verdraagzaamheid gaat ons allen aan en is in feite een strijd tegen het goedkope populisme en een strijd voor het in stand houden van een gezonde samenleving.