De laatste tijd staan de media bol van negatieve berichtgeving over waarden en normen, radicalisering. Sommige politici versterken dit nog met ongenuanceerde uitspraken zoals het "opkuisen" van bepaalde gemeentes.
Talentvolle generatie
Een nieuwe, competente, talentvolle generatie van mondige, jonge vrouwen en mannen komt daardoor in een negatief daglicht te staan. Er zijn nochtans heel wat jongeren die een belangrijke, sociaal-maatschappelijke en economische rol (kunnen) spelen. Ik noem er enkele op:
· Aya Sabi (columniste)
· Hanan Challouki en Taha Riani (oprichters website Mvslim)
· Malikka Bouaissa (oprichtster Al Arte Magazine)
· Adil & Bilal (filmmakers)
· Youssef Kobo (opiniemaker)
· Sandrine Ekofo (juriste en voorzitster Kilalo )
· Anthony Nti (filmmaker)
· Mohamed Barrie (opiniemaker)
· Robert Goua Grovogui (acteur & ondernemer)
· Dorotimi Olawaiye (arts)
· Kamal Kharmach (comedian)
· Rose Myrtha Vercammen Dorsant (voorzitster Kuchuka Hutua)
· Lisa Akinyi May (journaliste)
· Aminata Demba (actrice)
· Hannah Boakye (columniste)
· Melat Nigussie, Adinda Vanderzande en Mathieu Charles (oprichters Belgian Renaissance)
· Zeynep Balci (politicologe)
· Fatmagül Dinc (columniste)
· Amina Belorf (spoken word)
· Danira Boukhriss (journaliste)
En vele anderen…
Elke jonge generatie zoekt naar kansen om zich te ontplooien, om zijn aspiraties waar te maken in een omgeving die daar perspectieven voor biedt. Uiteindelijk kunnen zij daarmee ook bijdragen aan de verbetering van de levensomstandigheden en de verbondenheid in Vlaanderen, in België.
Kansen bieden
In plaats van generaties, groepen, … verdacht te maken, tegen elkaar op te zetten, doen media, politici en wij allen, er beter aan om een divers en inclusief beleid te bevorderen. Dit kan door opportuniteiten te garanderen voor iedereen.
Problemen als discriminatie bij tewerkstelling en sociale apartheid in het onderwijs verdienen veel meer aandacht. Veiligheid is terecht een nood die iedereen aanbelangt. Met het stigmatiseren van de ene groep mensen om een andere groep gerust te stellen, creëer je geen veiligheid maar een klimaat van angst voor de medemens, die de kloof tussen bevolkingsgroepen vergroot en zo de boog gespannen houdt. Ieder weldenkend mens is vragende partij om terreur en criminaliteit aan te pakken.
Heel wat overheidsinstellingen, media, kunsteninstellingen- en diensten, sociaal-culturele, maatschappelijke organisaties en bedrijven zijn qua samenstelling nog lang geen weerspiegeling van onze samenleving vol diversiteit.
Er is nochtans een draagvlak onder vele Vlamingen, Belgen om een reëel gelijkekansenbeleid te ontwikkelen en door te voeren. De levendige, grote diversiteit in de steden heeft daar (dringend) nood aan. Media, politiek en wij allen zouden daar veel meer kunnen doen, waarom wachten?
Hoop voor de toekomst
De voorbije weken en maanden hebben vele Vlamingen in al hun diversiteit zich solidair getoond om hulp te bieden waar overheden tekort schoten, van Antwerpen en Brussel tot en met Duinkerke en Calais. Het illustreert dat solidariteit in onze samenleving wel degelijk bestaat.
Mensen van verschillende afkomst hebben dagelijks goede, prettige contacten met elkaar op verschillende plaatsen: als buren op straat, op het werk, in de winkel, aan de schoolpoort, in cafés, verenigingen, op allerlei evenementen etc.
Meer en meer heb je divers samengestelde koppels met kinderen met een meervoudige culturele achtergrond. Dat samenleven verloopt niet altijd vlot en is soms zelfs problematisch. Dat er zich in die context problemen kunnen voordoen is veeleer van psychologische dan van sociale of culturele aard. Het discours lanceren van ‘een cultuurclash‘ is dan ook allesbehalve bevorderlijk voor de samenhang in onze samenleving.
Verbinding
Door herhaaldelijk te duiden op de verschillen tussen (groepen) mensen en ze uit te vergroten krijgt alles een negatieve bekrachtiging. Als men daarentegen meer de nadruk legt op het gemeenschappelijke en op de verbondenheid met elkaar zal dat interculturaliserende wisselwerkingen bevorderen en dat organisch verder helpen uitbouwen.
In Vlaanderen worden talenten al te vaak verkwist, in plaats van erin te investeren door ze te erkennen, in plaats van die competenties te versterken en discriminerende obstakels uit de weg te ruimen.
Politici dienen er voor alle burgers te zijn en in geen geval burgers tegen elkaar op te zetten. De media mogen hun invloed niet onderschatten en moeten beseffen wat de gevolgen zijn van bevooroordeelde beeldvorming. Media die positief en constructief te werk gaan kunnen bijdragen tot sociale samenhang.
Ik hoop dat 2016 ons meer WIJ–bewustzijn en meer verbinding oplevert. En dat wij daar aan blijven bijdragen en werken ondanks onze verschillende politieke strekkingen, ideologische verschillen, geloof enzovoort.
Beste wensen aan iedereen voor 2016, en vooral veel vrede en verbinding!
