De auteur neemt je mee op sleeptouw door Gaza, haar volk en geschiedenis. Ze vertelt je het verhaal achter de nieuwsfeiten.
Vanuit mijn opvoeding ben ik erg begaan met onrecht en zo raakte ik als tiener al snel geïnteresseerd in het Palestijns-Israëlisch conflict. Een droom ging in vervulling toen ik na mijn studies een zomer bij een Palestijns gezin in Jeruzalem kon doorbrengen. Naast de gastvrijheid van de Palestijnen en de prachtige streek, tekende het onrecht zich echter ook scherper af. Eens je het gezien hebt, kan en mag je het namelijk niet meer voor jezelf houden. Zo borrelt de nood op, om het onrecht te tonen aan iedereen die het nog niet gezien heeft of door de bomen het bos niet meer ziet. Inge Neefs doet dit met haar boek Gaza op mijn hoofd.
Inge verbleef 12 maanden in Gaza en deed er vrijwilligerswerk bij onder andere International Solidarity Movement (ISM), een organisatie die op geweldloze manier strijdt tegen de onderdrukking van het Palestijnse volk, vaak door het documenteren van onrecht. Met dit boek speelt Inge in op één van de de gebreken van onze mainstream media. De gemiddelde Vlaming krijgt zogenoemde neutrale informatie aangeboden over het conflict waarbij de achterliggende geschiedenis vaak achterwege gelaten wordt. Journalisten trachten de kerk in het midden te houden en weigeren te zeggen waar het op staat. Dit doen ze ten koste van de slachtoffers, neutrality helps the oppressor, never the victim.
Door je mee te nemen op sleeptouw door Gaza, haar volk en geschiedenis, helpt Inge tegelijk jou en de Palestijnen. Ze vertelt je het verhaal achter de nieuwsfeiten. De Nakbah, de tunnels naar Egypte, de vluchtelingen, de Flotilla, de boycotacties, de Oslo-akkoorden, je hebt er vast al van gehoord. Door het lezen van het boek worden ze onderdeel van een verhaal. Een persoonlijk verhaal met mooie woorden van het personage Annaah. Zij spreekt over haar leven als jonge progressieve Palestijnse en de confrontaties met de wereld rondom haar. Ze laat je voelen hoe het is om geboren en getogen te zijn in de openluchtgevangenis die Gaza heet. Ze laat je verbaasd achter met haar oprechte vraag: “Wie zou ik zijn zonder Israel?”
Dit boek is een geschenk voor leken omdat je je als een takje op een kabbelend beekje kan laten meedrijven doorheen de Palestijnse geschiedenis terwijl je het Gaza van hier en nu leert kennen. Soms kabbelde dat beekje net iets te weinig voor mij en leek het te gemakkelijk om akkoord te gaan met de ruimdenkende Annaah. Het hoe en het waarom van het gewapend verzet lijkt me dan ook een mooi thema voor een opvolger van dit boek.
Om af te sluiten een kleine correctie op informatie uit het boek: molokhiya is een heerlijk, slijmerige soep!
PS: Lieven van Gils, waar blijft die uitnodiging nu voor Reyers Laat?
>>> Meer info over het boek vindt u hier op de website van Uitgeverij Epo
