We staan voor een keuze in Antwerpen. Is het zo dat de postcode waar je woont bepalend is voor de opleiding die je krijgt?
Wat maakt van Antwerpen een stad? is het een gebied, afgebakend door andere gemeenten en verkeersborden? Met eigen normen, waarden en tradities? En een gemeenschappelijke taal? Is een stad een gezamenlijke geschiedenis? Of zijn het de Antwerpenaars? Die ieder voor zich een plekje hebben gevonden, om te leven, te werken of te wonen, alleen, maar ook samen. Want we hebben elkaar nodig, om dingen te realiseren die we alleen niet kunnen realiseren.
We bouwen aan één gemeenschap, die er niet alleen voor onszelf is, maar ook voor een ander. Omdat we allemaal behoefte hebben aan veiligheid en vrijheid. Omdat we allemaal behoefte hebben aan properheid en cultuur. Omdat we allemaal de kans willen om te leren en te werken, en omdat we allemaal moeten kunnen rekenen op een goede en betaalbare zorg. Nu, en later. Want als we het best uit onszelf willen halen, dan kon dat niet zonder de hulp van anderen.
Alles is verbonden, daarom hebben we allemaal een stem in hoe we onze stad willen besturen. Niets staat op zich, niemand staat alleen. We zijn verbonden door onze geschiedenis. Maar ook door de wijk waar we wonen, de files waar we in staan, de schoolbanken waarin we opgroeien en de plek waar we werken.
En hoe groot onze onderlinge verschillen soms ook zijn, we zijn allemaal verbonden door onze toekomst. Het is de taak van de politiek om te verbinden, niet om te verdelen. En om te werken aan een eerlijke stad. Waarin iedereen meetelt.
Als ik door Antwerpen fiets, dan zie ik in wat voor een mooie stad we eigenlijk wonen, dat maakt me optimistisch. Ik geloof in de kracht van mensen. Ik geloof dat we samen tot grote dingen in staat zijn. Samen Antwerpen sterker en socialer maken. Antwerpen heeft fantastische mogelijkheden in binnen en buitenland, en het wordt tijd dat we die echt benutten. En wat vinden de Antwerpenaars belangrijk? Wel, Praat met een Antwerpenaar die zorg nodig heeft, of die zorg geeft, en je weet het. Praat met een leraar, of zijn leerling, en je weet wat zij belangrijk vinden. Praat met een slachtoffer van een overval, of met de politieagent die daarbij was, en je weet wat echt telt.
Als ik aan Antwerpenaars vraag wat zij behoefte aan hebben dan krijg ik meestal het antwoord: werk dat past bij hun talent, of onderwijs en kinderopvang voor hun kinderen. Veiligheid op straat. Zorg als ze het nodig hebben. Een administratie die er voor hun is. Een sterke verenigingsleven. Het zijn allemaal elementen van bestaanszekerheid, en juist daar willen sommige partijen bezuinigen. En dat maakt de Antwerpenaar onzeker. Zo houd je Antwerpen niet bij elkaar, zo wordt het een stad van winnaars en verliezers. Kinderopvang bijvoorbeeld wordt duurder, en dat betekent dat vrouwen weggehouden worden van de arbeidsmarkt. En kijk liberale vrienden: die hard werkende Antwerpenaar, dat is nu juist vaak een vrouw.
We staan voor een keuze in Antwerpen. Is het zo dat de postcode waar je woont bepalend is voor de opleiding die je krijgt? voor de vraag of je later een goede job zult hebben? Dat wil ik niet. Ik wil dat alle Antwerpenaars een eerlijke kans krijgen, waar ze ook vandaan komen. Ik wil een Antwerpen waarin mensen beoordeeld worden op hun gedrag, en niet op hun geloof. Ik sta voor een politiek die over verschillen heenstapt, die zorgt voor oplossingen. Ik sta voor het samenwerken aan een stad waarin iedereen meetelt.
