Ik vind persoonlijk dat we het centrum moeten hervormen, niet afschaffen natuurlijk. We willen bepaalde bevoegdheden overhevelen naar het Vlaamse niveau.
Onlangs publiceerde het Minderhedenforum een onderzoek dat uitwijst
dat er nog steeds te weinig allochtonen in de politiek zijn.
Kif Kif ging op bezoek bij de leading ladies van de Vlaamse politieke partijen
met een migratieachtergrond en bevroeg hen naar hun ervaringen in de Belgische politiek.
Hoe zijn zij in de politiek beland?
Vinden zij dat onze parlementen wat meer kleur/vrouwelijk geweld nodig hebben?
Waar liggen volgens hen de uitdagingen van de multiculturele samenleving?
Hoe kijken zij uit naar de verkiezingen van 2014? Lees het hele dossier hier op Kif Kif
Hoe bent u in de politiek verzeild geraakt?
Ik was altijd zeer geëngageerd, in het middelbaar was ik klasverantwoordelijke, ik was actief bij Amnesty International. Ik was zeer idealistisch op jonge leeftijd. Ik ben daarna rechten gaan doen, waar ik bij het VRG zat. In tweede licentie was ik verantwoordelijk voor sociaal en politieke evenementen. In het laatste jaar was ik de eerste allochtone studentenvertegenwoordiger. Later ben ik aan mijn advocatenstages begonnen. Nadat ik mijn master behaalde deed ik één jaar sociaal recht aan de VUB. Daarna begon ik als advocate bij een internationaal advocatenkantoor. Ik werkte vooral voor grote klanten, maar ik deed wel de pro-deos. Uit principe heb ik nooit geld gevraagd aan de staat. Ook deed ik 2-3 zaken per jaar pro bono (gratis) voor cliënten die het zich niet konden veroorloven. Ik volgde de actualiteit op de voeten, mijn eerste indruk was, wat zijn die politici daar allemaal aan het doen. Ik vond ook dat ik weinig terugkreeg voor de belastingen die ik afdroeg aan de staat. Het onrechtvaardigheidsgevoel begon langzaam in te sijpelen.
Het is gemakkelijk om aan de zijlijn kritiek te geven, via Jan Jambon kreeg ik dan in 2010 de kans om een stap in de politiek te zetten. Na lange gesprekken met hem en Bart De Wever heb ik de stap uiteindelijk gezet en de advocatuur achter me gelaten. Ik wou dingen hervormen en zaken onder de aandacht brengen. Ik vond het belangrijk om thema’s waar ik van wakker lig als brugpensioen, jeugdwerkeloosheid, werkeloosheid bij allochtonen, de loonkost, jobcreatie via interpellaties en tussenkomsten op de politieke agenda te zetten. Ik merk nu wel het verschil als districtsvoorzitter in Antwerpen nu ik in het beleid zit dat je dingen kan verwezenlijken, het gaat sneller dan het federale niveau. Ik haal er meer voldoening uit. Ik doe dingen vanuit een overtuiging, ik probeer dingen in beweging te zetten vanuit een zekere filosofie. Dan doe je aan politiek natuurlijk.
Mist u de advocatuur?
Toch wel, je ziet sneller resultaten. Ze zeggen dat justitie traag werkt, maar dan werkt de politiek nog trager. Advocaat is een heel nobel beroep als je het nobel uitvoert natuurlijk. Ik sluit zeker niet uit dat ik ooit terugkeer. Ik droom er niet van om 20 jaar in de politiek te blijven.
Waarom zijn er zo weinig verkozen allochtonen?
Je kunt de vraag stellen; 'zijn er genoeg allochtonen die zich kandidaat stellen?' Elke politieke partij die zichzelf au sérieux neemt, wil zoveel mogelijk stemmen krijgen om zijn programma te realiseren. Elke partij gaat dus zijn lijst samenstellen zodat die zo nauw mogelijk aansluit bij de samenleving. Vrouwen, jongeren, senioren, allochtonen. Eigenlijk gebruik ik dat woord niet graag. Ik vind dat wij nieuwe Vlamingen zijn.
Is er een tekort aan kandidaten?
Ik denk het wel, ik denk dat ik zelf ook nooit was opgekomen hadden ze mij niet gevraagd, dat geldt misschien voor ander ook zo. Terwijl dat je ziet dat veel tweede en derde generatie allochtonen die bepaalde functies in het bedrijfsleven opnemen. Ik ken heel wat advocaten, bedrijfsleiders. Je ziet wel dat die tweede, derde generatie die goed beginnen door te groeien. Misschien is er te weinig interesse, houdt het hen niet bezig. Ik durf daar geen uitspraken over doen. Ik herhaal, elke politieke partij die zichzelf au serieux neemt zal een lijst samenstellen die divers is, een weerspiegeling is van de maatschappij. Het Vlaanderen van de 21ste eeuw, Filip Dewinter zal het niet graag horen, maar die bestaat ook uit nieuwe Vlamingen. Punt andere lijn.
Allochtonen worden vaak als stemkanon aangetrokken, maar krijgen zelden of nooit verkiesbare plaatsen. Hoe staat u daar tegenover?
Ik heb mij daar vaak aan geërgerd bij de traditionele partijen, die vaak veel allochtonen op de lijst zetten en die viel stemmen haalden. Maar als het puntje bij paaltje komt kregen die geen mandaat. Kijk maar naar Fauzaya Talhaoui, een intelligente vrouw die toch geen mandaat toebedeeld gekregen door Patrick Janssens met als excuus dat ze te weinig ervaring had. Ik bedoel hij is zelf niet als burgemeester geboren. SP.A is de partij bij uitstek die steeds de mond vol heeft van kansen geven, en nu hij die positie stond om een kans te geven werd ze gepasseerd. Terwijl dit een belangrijk signaal kon geweest zijn, zeker voor een stad als Antwerpen met zijn verschillende culturen. Ik heb dat ervaren als pijnlijk, zeker naar de andere allochtone kandidaten toe. Heel die lijst stond er vol mee. Het was een gemiste kans.
De N-VA heeft bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen gedaan wat de traditionele partijen al die jaren niet konden. Bij haar eerste grote verkiezingsoverwinning heeft uw partij meteen 1 Antwerpse schepen en 2 burgemeesters met migratieachtergrond aangesteld.
Ik kan er niet tegen als mijn partij wordt afgeschilderd als Vlaams Belang light. Het enige dat wij gemeen hebben is dat wij opkomen voor een zelfstandig Vlaanderen. Wij stellen duidelijk dat wij kiezen voor een inclusieve samenleving. Ik vind wel dat je van een partij kunt zeggen dat ze consequent is op het gebied van diversiteit, dan is het wel de N-VA. De SP.A schrijft boeken over kansen geven, over diversiteit. Maar wij doen het gewoon, wij praktiseren het. Wat een belangrijk signaal is, kijk mensen wij geven kansen, neem het en doe het. En dat is ook wat ik steeds herhaal naar mijn achterban, naar die nieuwe Vlamingen toe, grijp die kansen. Wanneer men klaagt over discriminatie, dan reageer ik liever: ja, het bestaat, maar get over it. Pak uw leven in eigen handen, zie dat je er geraakt met al je talenten en laat een racist jouw leven niet bepalen.
Het is opvallend dat vooral allochtone vrouwen er in slagen door te breken in de Belgische politiek, heeft u hier een verklaring voor?
Je ziet dat verschil niet enkel in de politiek, je ziet dat bijvoorbeeld ook in het hoger onderwijs. Waar je ziet dat voor allochtone meisjes verder studeren. Ik heb eens in een onderzoek gelezen dat dat te maken heeft met opvoeding. Omdat bij de eerste twee generaties, de mannen gingen werken, waardoor de moeder full time bezig was met de opvoeding van de kinderen. Uit dat onderzoekt blijkt dat de jongens een soort prinsenopvoeding kregen en de meisjes korter werden gehouden. Zij moesten meehelpen in het huishouden. De jongens hadden meer vrijheid, terwijl meisjes dus meer tijd staken in het studeren. Waardoor die meisjes gemakkelijker doorstromen naar het hoger onderwijs en later succesvoller zijn. Ik denkt dat een heel complex probleem is, maar ik denk dat dat een verklaring kan zijn.
Het aantal vrouwen in de Vlaamse en het Federaal Parlement schommelt rond 30-35%? Vindt u dit representatief genoeg?
Het zou normaal gezien de helft moeten zijn. Daar is in de afgelopen 10 jaar een heel grote inhaalbeweging geweest. Ik vind dat daar wel nog stappen vooruit moeten gezet worden. Ik kan enkel voor mijn partij spreken. In de Kamer en het Vlaamse Parlement hebben wij voor de helft mannen en voor de helft vrouwen. Verder hebben wij het hoogste aantal vrouwelijke burgemeesters.
De stijging van het aantal vrouwelijke parlementsleden is er gekomen dankzij dwingende maatregelen bij de lijstvorming, denkt u dat hierin ook een oplossing schuilt voor meer kleur in het parlement te krijgen?
Ik ben tegen quota’s voor privébedrijven, ik vind dat wij als overheid daar ons niet in mogen mengen. Een bedrijf die goed wilt werken, zal zelf zorgen voor een fatsoenlijke verdeling van diversiteit en gender. Als we quota gaan toepassen voor allochtonen, dan wordt het gevaarlijk. Eerst en vooral; 'wie is allochtoon?' Ik wil niet meedoen aan hokjesdenken. Hoe ga je dat definiëren, ik vind dat we net af moeten van al die termen zoals 'allochtoon'. Zo gaan we terug naar het verleden. Wat ons allemaal verbindt is dat we allemaal Vlaming zijn, ieder met zijn eigen achtergrond.
Er is weinig animo/draagvlak om discriminatie op de arbeidsvloer, huisvestingsmarkt en in onderwijs aan te pakken, hoe komt dit volgens u?
Ik denk dat je moet uitgaan van de realiteit. Er is discriminatie, er is racisme. Maar om dan te zeggen dat iedereen racistisch is, dat alle Vlamingen discrimineren, dat klopt niet. De waarheid ligt in het midden. Er zijn verschillende soorten wetgeving om racisme aan te pakken. We hebben ook het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Ik vind persoonlijk dat we het centrum moeten hervormen, niet afschaffen natuurlijk. We willen bepaalde bevoegdheden overhevelen naar het Vlaamse niveau. Dat centrum krijgt enorm veel subsidies om discriminatie aan te pakken. Daarnaast kan je ook klacht neerleggen bij de sociale inspectie of kun je naar de arbeidsrechtbank gaan. Ik vind dat het ook op menselijk vlak aankomt. We leven nog steeds te veel naast elkaar. We zijn nog te achterdochtig naar elkaar toe. Naast het juridische aspect moeten we zelf meer moeite doen om deze kloof te dichten. We moeten meer samenleven.
Wat zijn voor uw partij de belangrijkste thema’s die aan bod moeten komen in de aanloop naar de verkiezingen van volgend jaar?
Wij werken nu aan het programma voor ons congres van februari. Het is nog een beetje vroeg om daarover uit te wijden. Jobs, jobs en jobs, werkgelegenheid creëren gaat een heel belangrijk thema worden. De loonlastenverlaging, het is nog veel te duur voor werkgevers om mensen aan te werven. Hervormingen in de werkloosheidsuitkering. Wij zijn nog het enigste land in Europa dat onbeperkt werkloosheidsuitkeringen geeft. Wat ook niet goed is voor de mensen die in het systeem zitten. De sociale zekerheid hervormen, de pensioenen. We zien dat bedrijven massaal overboord gaan, dat bedrijven wegtrekken uit ons land. De economie staat centraal.
Er is veel om te doen rond de zoveelste 'moeder aller verkiezingen', denkt u dat we op een breekpunt staan in de geschiedenis van ons land?
Het zijn belangrijke verkiezingen, ze vallen allemaal samen. Mijn partij heeft de ambitie om deel te nemen aan het beleid. Wij willen hervormingen doorvoeren zoals Duitsland en Nederland gedaan hebben. In België kijken wij slechts toe, we doen niets. We blijven passief. Terwijl de jobs blijven verdwijnen. Wij willen mee het beleid bepalen. Daarvoor werken wij aan een sterk programma om zoveel mogelijk mensen te overtuigen. Het is vijf voor twaalf om hervormingen door te voeren. Kijk bijvoorbeeld naar Duitsland waar Merkel de vruchten plukt van de hervormingen die destijds zijn bewerkstelligd door Schröder. We moeten knippen in het staatsapparaat, efficiënter gaan werken, besparingen opleggen zodat we de burgers en bedrijven meer zuurstof kunnen geven.
Maar wij zijn van oordeel dat de Belgische context geen duurzame basis biedt voor een democratisch beleid, een beleid dat een vertaling is van het kiesgedrag in Noord en Zuid. Begin volgend jaar houden wij ons - nu al door vriend en vijand veel besproken - congres waar N-VA de lijnen uitzet voor een confederalistische oplossing. België mag niet langer het normale politieke debat hinderen in Vlaanderen én Wallonië.
>>> Lees in dezelfde reeks ook interviews met Meyrem Almaci (Groen), Khadija Zamouri (Open Vld), Yasmine Kherbache (Sp.a) en Nahima Lanjri (CD&V)
