Mijn naam brengt de superdiversiteit van de samenleving in beeld.
Ja, mijn naam is Jihad Van Puymbroeck. Jihad, van De Heilige Oorlog en Jihadisten uit Syrië. Althans, dat maken de media ervan. Het is een naam die schrik aanjaagt. Voor even ben ik een mogelijke terrorist, maar dan komt mijn achternaam - Van Puymbroeck – die het allemaal weer goed maakt.
De eerste schooldag
Mijn middelbare schooljaren bracht ik door op Sint-Maarten in Beveren. Een hele ‘witte’ school als ik het zo kan verwoorden. Ik werd het snel gewoon dat de leerkrachten elk jaar opnieuw de wenkbrauwen fronsten wanneer ik mezelf voorstelde. De eerste maanden moest ik elke dag herhalen hoe je mijn naam precies uitsprak. En aan de gezichten van de leerkrachten te zien, moesten ze het eerst meermaals horen vooraleer ze zeker waren dat ik mijn naam niet verzonnen had.
Wat betekent het dan?
Vanaf het 3de middelbaar was ik zelf steeds meer geïnteresseerd in wat mijn naam betekent. Vooraf hoorde ik er wel iets van op het nieuws, maar stelde mij er geen vragen bij. Jihad is vooral gekend als 'De Heilige Oorlog', maar wie niet verder zoekt weet niet dat het woord meerdere betekenissen kent. Sommigen vernauwen het woord Jihad tot ‘Heilige Oorlog’ ('Heilige Oorlog' is een term die nota bene niet terug te vinden is in de islamitische geschriften). In de pure geschiedkundige betekenis van het woord echter betekent het veel meer dan dat, zoals de verspreiding van kennis rond optica, chemie, filosofie, geneeskunde, farmaceutica, … naar de verschillende uithoeken van de wereld. Jihad betekent eveneens opkomen voor jezelf én voor je geloof. Jihad betekent sterk in je schoenen staan. En zo ben ik zelf ook - sinds ik de betekenis van mijn naam echt ken - mijn identiteit meer gaan vormen.
Van Puymbroeck?!
Mijn voornaam zorgde al voor vele vragen, maar bij mijn achternaam konden de leerkrachten helemaal niet meer volgen. Neen, ik ben niet geadopteerd. Mijn vader is een Belgische bekeerde moslim. Dat zie je niet zo vaak. Mijn naam brengt de superdiversiteit van de samenleving in beeld.
‘Amai, dat lijkt op shit’
Naarmate ik ouder werd kon ik de commentaar rond mijn voornaam niet meer verdragen. In de geschiedenisboeken kwam mijn naam vaak tevoorschijn. Ik kon het dan niet laten om de leerkracht even te onderbreken en uit te leggen wat de volledige betekenis van mijn naam was (en niet enkel de mediagerelateerde betekenis). Het kwam zelfs zo ver dat een leerkracht in het 3de middelbaar mijn naam niet goed kon uitspreken en zei ‘Amai dat lijkt op shit’. Dit was de eerste en ergste confrontatie die ik heb meegemaakt. Ik ben daar ook op in gegaan. Hoe ironisch dat ik dan een nota kreeg wegens onbeleefdheid. Ik ben achteraf met mijn vader naar de directeur toegestapt, maar er zijn geen verdere sancties ondernomen.
Jolien- Jihad - Van Puymbroeck
In mijn laatste jaar kwam een van mijn leerkrachten naar me toe. Ze sprak me aan over discriminatie op de arbeidsmarkt omwille van je naam. Met een goedbedoelde intentie kwam ze op het idee om een bijnaam te gebruiken wanneer ik in de toekomst op zoek zou gaan naar werk. Volgens haar zou ik niet snel aan een job geraken met de naam Jihad, maar ik kon mijn geluk nog vinden in mijn achternaam. Al lachend antwoordde ik dat ik haar later wel zou contacteren wanneer ik werk heb gevonden met mijn eigen naam. Ik kon haar niet serieus nemen. Ik ben wel blij dat ze me erover aansprak en eerlijk tegen mij was, want ik ben er zeker van dat zij niet de enige leerkracht (of burger) is die er zo over denkt.
Ik zou het nooit in mijn hoofd halen om een bijnaam te verzinnen. Ik ben zeer trots op mijn naam. Ik geloof dat ik met mijn capaciteiten en ambities wel aan een job zal geraken, zonder een bijnaam. Natuurlijk ben ik me er wel van bewust dat er discriminatie is op de arbeidsmarkt. Maar ik zou niet Jihad heten als ik niet sterk in mijn schoenen stond.
>>> Jihad is stagiaire bij Kif Kif en tweedejaarsstudent Sociaal Cultureel Werk op de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen.
