De psychologische terreur die ik de voorbije jaren via sociale media heb moeten doorstaan jegens mijn persoon werd me te veel. Ik voel me belaagd en belasterd, alleen maar om wie ik ben.
Wie ben ik? Jihad Van Puymbroeck, een vrouw, een moslima, van Marokkaanse en Belgische origine, geëngageerd en ambitieus. Kennelijk de grootste nachtmerrie voor extreemrechts, voor Schild & Vrienden en voor Dries Van Langenhove.
Ik moest koste wat het kost neergehaald worden. Ik moest mijn job verliezen, de mond gesnoerd en beschadigd worden. Ik moest onzichtbaar worden.
Het moment dat ik een document van meer dan 200 pagina’s met ‘geheime gesprekken’ over mij ontdekte, speelt zich nog elke dag af in mijn hoofd
Het akelige gevoel dat iemand doelbewust de macht over je wil nemen en de richting van je leven wil bepalen, enkel en alleen omwille van wie je bent, valt moeilijk te beschrijven. Dit racismetrauma had een verwoestende impact op mijn persoonlijke levenssfeer. Daarom moest ik mij verzetten en juridisch verdedigen door me burgerlijke partij te stellen.
De inzage van het onderzoeksdossier als burgerlijke partij was onthutsend en maakte duidelijk dat er tegen mij een heimelijke en doelbewuste aanval gevoerd werd. Het moment dat ik een document van meer dan 200 pagina’s met ‘geheime gesprekken’ over mij ontdekte, speelt zich nog elke dag af in mijn hoofd. Het waren ellenlange gesprekken waar hun plannen om mij kwaadwillig te besmeuren besproken werden.
Na al die jaren voelt het olifantenvel dat ik heb moeten kweken als mijn eigen huid. En nog stopt het niet. Er verschijnen nog altijd reacties, filmpjes, artikels die mij en vele anderen viseren. Begin dit jaar nog publiceerde Dries Van Langenhove alweer een video over mij met daaropvolgend enkele tweets. Als samenleving kunnen we dat niet zomaar negeren, of afdoen als een ‘ongezonde obsessie’.
Ik voel me doelwit van racisme en vrouwenhaat. Ik heb de voorbije jaren, maanden, weken geprobeerd om het te negeren en te laten passeren. Nu stopt het. Het is genoeg geweest. Ik laat het niet meer toe. Voor mezelf, voor de vele andere mensen die hier dagelijks onder lijden, en voor de mensen die vrezen dat het op een dag ooit ook bij hen gebeurt.
Mijn innerlijk kompas wordt gestuurd door een rechtvaardigheidsgevoel. Ik ben burgerlijke partij omdat ik mij persoonlijk benadeeld voel en schade heb opgelopen. Ik wil een halt toeroepen aan de straffeloosheid van deze vorm van sfeerschepperij.
Het onrecht dat mij is aangedaan moet erkend worden.
Ik zal hierover verder geen reacties meer geven aan de pers. Alle verdere communicatie zal verlopen via mijn raadsman Meester Lahlali.
Over de auteur:
Jihad Van Puymbroeck is communicatiestrateeg, gespecialiseerd in impact en inclusie met een hart voor social profit en media. In 2013 deed ze als stagiair bij Kif Kif haar eerste ervaringen op in het antiracistisch middenveld. Nu is ze co-voorzitter van Hand In Hand Tegen Racisme.
