Meneer De Wever heeft het er in het interview ook moeilijk mee dat de CD&V bepaalde groepen (lees: moslims) wil “charmeren”.
De zomervakantie heeft de N-VA blijkbaar goed gedaan. Naast een gebruinde huid en een gerust gemoed zijn ze weer tot de orde van de dag gaan, namelijk hetgeen waarin ze zo goed in zijn: mensen demoniseren. In een interview aan Joods Actueel heeft Bart De Wever zijn bezorgdheid geuit over de aanstelling van Youssef Kobo als adviseur bij de Brusselse CD&V-staatssecretaris Bianca Debaets.
Meneer De Wever vindt het verontrustend dat een vriend van Dyab Abou Jahjah op het kabinet van de staatssecretaris werkt. Aan meneer De Wever willen we het volgende zeggen: “Als je met een vinger naar de ander wijst, wijzen er altijd drie vingers terug”.
De uitspraken van de N-VA-voorzitter doen uitschijnen dat zijn partij een even onbevlekte reputatie geniet als die van Onze-Lieve-Vrouw als het gaat over controversiële figuren binnen politieke partijen. Kobo is maar klein bier vergeleken met het verleden van bepaalde mandatarissen binnen de N-VA.
Neem nu de fractieleider in de Antwerpse gemeenteraad André Gantman, die in 2006 werd veroordeeld tot 18 maanden cel met uitstel voor het verduisteren van circa 1,3 miljoen euro om een Israëlische rederij te redden. Laten we ook Pol Van den Driessche niet vergeten. De N-VA-senator en communicatieadviseur dagvaardde in 2012 het blad Humo, omdat het tijdschrift artikels publiceerde op basis van zijn vermeende slachtoffers. Van den Driessche zou 20 jaar lang vrouwen hebben bepoteld en seksueel hebben geïntimideerd. Hij kreeg zelfs de bijnaam ‘DSK van Vlaanderen’. De rechters gaven hem echter een jaar later ongelijk. Het vonnis noemde de getuigen "geloofwaardig" en stelde dat het "niet bewezen is (door Van Den Driessche) dat deze getuigen niet de waarheid zouden hebben verteld". Mensen verdienen vanzelfsprekend een tweede kans, maar deze twee voorbeelden tonen dat de N-VA niet al te hoog van de toren moet blazen als het aankomt op de (controversiële) achtergronden van medewerkers van andere partijen.
Meneer De Wever heeft het er in het interview ook moeilijk mee dat de CD&V bepaalde groepen (lees: moslims) wil “charmeren”. Tussen de lijnen lezen we dat de N-VA niet graag heeft dat deze groep politiek wordt vertegenwoordigd, want hou u vast, ze zouden hun eisen anders ingewilligd kunnen zien. Het verleden van bepaalde N-VA mandarissen zoals Karim Van Overmeire, ex-Vlaams Blokker en medeoprichter van het racistische 70-punten plan is meer verontrustend dan een Youssef Kobo die bij de CD&V zit, opiniestukken schrijft en nooit betrokken is geweest bij strafbare feiten.
