Naar aanleiding van het vandaag verschenen interview met journaliste Annabell Van den Berghe 'Zijn de Koerden wel de brave wereldredders waarvoor ze zich uitgeven?' vraagt het Koerdisch instituut Kif Kif om een recht op antwoord dat u hieronder kan lezen.
Graag wijzen wij u op de meest problematische punten in het interview:
1. Doorheen heel te tekst wordt gesproken over “De Koerden”. Rekening houdend met het onderwerp – de strijd tegen IS – is het alvast noodzakelijk onderscheid te maken tussen twee politieke groepen: de Peshmerga in Noord-Irak en de YPG/J in Syrië. Uw organisatie ijvert voor aandacht voor diversiteit binnen de diversiteit, spreken over “de Koerden” staat daar volgens ons haaks op.
2. “Als ze de kans krijgen, zullen de Koerden niet enkel IS uitroeien, zij willen elke Arabier van de kaart vegen.”
Deze zin is huiveringwekkend. Zowel in Irak als in Syrië leven Koerden en Arabieren al eeuwenlang langs elkaar. Syrisch Koerdistan, Rojava genaamd, staat op het voorfront van een pluralistische en multi-etnische revolutie. Om “De Koerden”, weeral zonder onderscheid, te betichten van etnische zuiveringen heeft u zeer sterke bewijzen nodig, en niet zomaar wat stoere cafépraat.
Daarnaast wijzen wij Kif Kif op haar verantwoordelijkheid bij het verspreiden van zulke statements. De Koerdische gemeenschap in België leeft probleemloos samen met mensen van om het even welke afkomst. We kunnen echter niet ontkennen dat er in het verleden, om politieke redenen, spanningen waren tussen leden van de Turkse en Koerdische gemeenschap. Wij zouden niet willen dat daar ook de Arabische gemeenschap bijkomt. Wij vragen dan ook met aandrang dat bovenstaande zin verwijderd wordt.
3. Mevrouw Van den Berghe beweert dat de Koerden in Irak “slachtoffer waren van massamoorden door het Iraakse leger”. Het betreft hier wel degelijk genocide in opdracht van de Iraakse staat. Wij nodigen de staf van Kif Kif, alsook mevrouw Van den Berghe, van harte uit een bezoek te brengen aan onze bibliotheek zodat u zich kan bijscholen over de Anfalcampagnes en de gifgasaanval op Halabja.
4. “Het schuldbesef dat hieruit voortspruit in de internationale gemeenschap samen met de slimme imagebuilding van de Koerden als democratische en pluralistische partner zijn twee belangrijke factoren in de beslissing om hen te steunen.”
Schuldbesef speelt in het nemen van geopolitieke beslissingen amper een rol. De Koerdische democratiseringspogingen afdoen als imagebuilding is compleet cynisch.
5. Mevrouw Vandenberghe beweert dat IS tot nu toe geen open strijd heeft gevoerd. Onze mond valt open van verbazing. Wat is er dan aan de hand in Kobanê? In Sinjar? In Mosul? In Ninewa? In Anbar?
6. Tot slot stelt mevrouw Van den Berghe dat de Peshmerga een militie zijn en daarom geen wapens mogen krijgen. Het klopt dat de Peshmerga niet de gehele Iraakse bevolking vertegenwoordiggen. Maar hierbij stelt de auteur dat de internationale gemeenschap enkel het nationale status quo dient te verdedigen en de vrijheidsstrijd van volkeren zonder land geen enkele legitimiteit heeft.
Als Koerdisch Instituut, en als medebeweging, hebben wij de allesbehalve eenvoudige taak om te strijden voor de bescherming en bevordering van mensen-en volkerenrechten van onderdrukte groepen. Dit is een strijd van Koerden, Armeniërs, Assyriërs, … maar evengoed Berbers of Palestijnen. Bijna dagelijks worden wij geconfronteerd met gevestigde machten die ons op allerlei manieren trachten tegen te werken. Wij hadden gehoopt dat een zelfverklaarde pluralistische, linkse en solidaire organisatie als Kif Kif aan onze kant van deze strijd zou staan. Maar het onkritisch publiceren van halve waarheden en manke analyses speelt enkel in de kaart van de vijanden van democratie en pluralisme.
Hoogachtend,
Koerdisch Instituut Brussel
