De eerste aanzet daartoe heeft Trudeau al gegeven door een gelijke vertegenwoordiging van mannen en vrouwen in de regering te handhaven. Daarnaast worden diverse ministersposten bekleed met mensen van verschillende etnische en religieuze achtergronden.
“Sunny ways my friends, sunny ways,” zo omschreef de nieuwe premier van Canada Justin Trudeau in zijn overwinningsspeech de toekomst die zijn land te wachten staat. De recente verkiezingen in Canada hebben voor een aardverschuiving gezorgd in het politieke landschap. Na jarenlang conservatief beleid door de voormalige premier Stephen Harper, zal Canada nu meer een progressieve en optimistische koers varen. Dit is althans wat Trudeau zijn kiezers heeft beloofd tijdens de campagne. Trudeau is geen onbekende in de Canadese politiek. Zijn vader Pierre Trudeau was van eind jaren ’60 tot midden jaren ’80 de premier van Canada. Hij wordt ook weleens de vader van het moderne Canada genoemd. Onder zijn premierschap heeft Canada het multiculturalisme als deel van het officiële beleid van de regering opgenomen. Zijn zoon Justin lijkt hiermee in de voetsporen van zijn vader te treden.
De eerste aanzet daartoe heeft Trudeau al gegeven door een gelijke vertegenwoordiging van mannen en vrouwen in de regering te handhaven. Daarnaast worden diverse ministersposten bekleed met mensen van verschillende etnische en religieuze achtergronden. De lofbetuigingen op sociale media over de samenstelling van de regering bleven dan ook niet lang uit. Berichten zoals “Ik verhuis naar Canada”, waren schering en inslag.
Het sprookje kan anders uitdraaien
Tijdens de verkiezingscampagne pakte Trudeau uit met zijn jeugdigheid, charisma en goede looks om kiezers te mobiliseren. Selfies, kussen en knuffels hebben deels voor de nederlaag van Stephen Harper gezorgd. Dit zijn zaken die ons meteen doen denken aan de eerste verkiezingscampagne van Obama. Trudeau pleitte ook voor de “change” in de Canadese politiek: "It's time for a change in this country, my friends. A real change,” zo zei hij tijdens de campagne.
Canada zal moeten terugkeren naar haar oorspronkelijke rol als bruggenbouwer en voortrekker in het milieubeleid, aldus Trudeau. In de campagne zei de nieuwe premier dat hij de deelname van Canada aan de bombardementen in Syrië en Irak zal stopzetten. Het land zal wel nog logistieke steun bieden en Koerdische strijders opleiden, maar een aanvallende rol is niet meer weggelegd voor Canada. Daartegenover staat dat Canada meer vluchtelingen zal opnemen.
Trudeau heeft inmiddels ook een telefoontje gekregen van de Israëlische premier Netanyahu, wat resulteerde in een “positieve” discussie. Er zal een verandering in toon plaatsvinden, maar Canada zal een vriend blijven van Israël, aldus Trudeau’s woordvoerder. In het verleden heeft Trudeau zich op Twitter tegen boycotacties uitgesproken ten aanzien van Israël. Netanyahu mag dus op beide oren slapen.
Een Obama-achtige campagne voeren is een ding, progressieve beloftes waarmaken is iets anders. Obama heeft zich inmiddels verbrand aan dossiers zoals de sluiting van Guantanamo en de verstrenging van de wapenwet. Natuurlijk is het politiek landschap in Canada niet zo gepolariseerd als in de Verenigde Staten, maar Trudeau is dan ook niet helemaal onbesproken. Zo heeft hij in het verleden de anti-terrorismewet van Harper gesteund, die door juristen als ongrondwettig werd bestempeld. Verder is Trudeau voorstander van de Keystone oliepijplijn die van Canada tot de Golf van Mexico moet lopen. Niet echt een milieuvriendelijk project voor iemand die opkomt voor het klimaat. De toekomst van zijn energiebeleid werd ook overschaduwd door Trudeau’s campagneadviseur die een Canadees energiebedrijf adviseerde over hoe ze moet lobbyen bij de overheid.
De wittebroodsweken van Trudeau naderen hun einde, het is afwachten in hoeverre hij zijn beloftes kan waarmaken. Maar het zal in ieder geval niet de eerste keer zijn dat een beloftevolle politicus niet aan de verwachtingen kan voldoen.
