Voor Rama,
Ze dwaalt tussen het puin van haar dromen, van alle kanten belaagd door pijn. Haar herinneringen hangen tussen de rupsbanden van tanks in Aleppo terwijl ze probeert te redden wat er over is van de vreugde van haar bruiloft. Ze is als Palestina, alleenstaand, uitgeput en moe, en ik ben als Syrië, dat vlakbij staat, hulpeloos en uitgeput. Ze verstopt zich wanneer haar tranen stromen, en ik herinner me de gegeven zakdoek, een hemels cadeau.
De bootsman onderbreekt dit alles en vertelt me dat mijn reis gaat beginnen. Ik haast me naar de boot, maar op het laatste moment draai ik me om om afscheid van haar te nemen. Terwijl ik me omdraai, zie ik dat ik afstand heb genomen. Ik volg met mijn ogen de golven van haar verre mantel, die in de lucht fladdert als de staart van een vliegende vogel. Even raak ik bijna de zoom aan, maar op het laatste moment glijdt hij weg en verdwijnt haar verschijning achter de golven van de zee.
Toch roep ik haar, met een bijzonder optimisme, en beloof haar een spoedig weerzien.
Over de auteur:
Ik was getuige van het begin van de Syrische oorlog en vluchtte met mijn familie uit Syrië naar Istanbul in 2016. Ik stak de Middellandse Zee over naar België in 2022. Ik weet wat het betekent om slachtoffer te zijn van geweld, oorlog en migratie... wat het betekent een outcast zijn, en daarom maak ik de verhalen van oorlogsslachtoffers en asielzoekers tot mijn belangrijkste thema's. Ik probeer altijd licht te werpen op het lijden van mensen in kwetsbare omstandigheden en degenen van wie de stem niet wordt gehoord. Ik heb een filmopleiding gevolgd en droom ervan om mijn eigen film te maken.
