Een minister van Werk die alle Vlaamse inwoners vertegenwoordigt, negeert bijna 1000 e-mails van Vlamingen die bezorgd zijn over de discriminatie op de arbeidsmarkt. Wat een democratie!
GenerationSTEM
Mentaliteitswijzing als aanpak tegen discriminatie
Woensdagavond kreeg ik de kans om in het radioprogramma GenerationSTEM (MNM) een vraag te stellen aan Zuhal Demir (N-VA). Meteen had ik een vraag in gedachte. ‘Hoe zetten jullie in op een proactieve aanpak tegen discriminatie op de arbeidsmarkt? In uw partijprogramma (p. 59) spreekt men over gelijke kansen garanderen en discriminatie bestrijden. Hoe willen jullie dit concreet aanpakken, want daarover wordt niets vermeld?’ Het antwoord was weinig verrassend. (zie interview met partijgenote Nabilla Ait Daoud dat ik eerder afnam) N-VA pleit voor een mentaliteitswijzing om de discriminatie op de arbeidsmarkt aan te pakken. Dat een sensibiliserende aanpak onvoldoende de structurele (en onderhuidse) discriminatie aanpakt is de laatste decennia nochtans gebleken, de situatie gaat erop achteruit. Ik zei haar dat politiek geëngageerde jongeren (Via API3.0) pleiten voor een harde en afdwingbare aanpak en gaf het voorbeeld aan van praktijktesten. Volgens Zuhal Demir kan een mentaliteitswijzing echter niet bij wet worden afgedwongen.
Een terugblik in de geschiedenis
Dit weinig verrassende antwoord verplichtte me het voorbeeld van quota voor vrouwen aan te halen. Ik wilde het liever niet over quota hebben. Maar aangezien er weer over de nood aan een mentaliteitswijziging werd gesproken (die zogezegd niet bij wet kan worden afgedwongen) gebruikte ik het toch om aan te tonen hoe doorheen de geschiedenis vrouwen in het parlement zijn terechtgekomen aan de hand van quota. Ik wilde aantonen hoe het komt dat er nu wel een representatieve man/vrouwverhouding is in het parlement en hoe quota dus wel degelijk (bij wet) voor een mentaliteitswijziging hebben gezorgd. Zuhal Demir vond het allereerst nodig te verduidelijken dat zijzelf niet door die quota voor vrouwen in het parlement terecht is gekomen, ze is geen excuustruus. En quota voor allochtonen zijn geen goed idee. De discussie ging verder.
What’s in a name?
Demir vroeg zich af hoe we het woord allochtoon dan moeten definiëren, indien we quota zouden gebruiken. Het woord op zich heeft een negatieve connotatie gekregen door een beleid dat de laatste decennia heeft gefaald naar etnisch-culturele minderheden toe. Door enkel het woord te bannen, verander je niks. Er ontstaat een andere benaming. We gingen van gastarbeiders naar migranten, vervolgens naar allochtonen en nu behoor ik tot een etnisch-culturele minderheid. Het zijn allemaal containerbegrippen. Je hebt geen definitie nodig van het begrip allochtoon. Degenen die hier gediscrimineerd worden zijn louter mensen met een niet-Vlaamse naam. Of je ze nu allochtonen noemt of niet, heel simpel te benaderen dus.
Het nut van de praktijktesten
Zuhal Demir haalde daarna uitdrukkelijk aan dat ze tegen discriminatie en racisme is (welke politicus niet eigenlijk). Mensen die gediscrimineerd worden of racistisch zijn behandeld kunnen een aangifte indienen (zie de anti-discriminatiewet). Maar daar ligt net het probleem. Als je een aangifte doet, vraag men steevast naar bewijzen. Die zijn er niet, maar kunnen wel gevonden worden doormiddel van praktijktesten. Een praktijktest is een juridische steekproef waarvan de bewijslast vervolgens in een juridische procedure kan gebruikt worden. Tot op de dag van vandaag kan dit nog niet, terwijl er al jaren voor geijverd wordt en het werd ingeschreven in de anti-discriminatiewet, in artikel 19, paragraaf 4 van de antidiscriminatiewet van 25 februari 2003. Enkel een Koninklijk Besluit ontbrak, dat liet jaren op zich wachten tot Verhofstadt de wet liet aanpassen. Er kwam nooit een KB. Het wordt tegengehouden door politici omdat sociaal overleg met werkgevers doorweegt en werkgevers niet voor praktijktesten te vinden zijn. (zie API3.0 artikel ‘Over racisme en schuldig verzuim’)
Minister van Werk werkt niet mee!
Mijn radiobekendheid was van korte duur, maar ik wou afsluiten met een oproep aan Vlaams Minister van Werk Philippe Muyters (N-VA). Na bijna 1000 e-mails reageert de Minister niet op de actie van API 3.0 waarbij werd opgeroepen een mail te sturen naar ministers van Werk Monica de Coninck en Philippe Muyters. Monica de Coninck nodigde ons meteen uit, lees hier een kritisch verslag. In de mail werd gepleit voor de invoering van - vanuit de overheid georganiseerde - praktijktesten. Een minister van Werk die alle Vlaamse inwoners vertegenwoordigt, negeert bijna 1000 e-mails van Vlamingen die bezorgd zijn over de discriminatie op de arbeidsmarkt. Wat een democratie!
>>> Beluister hier het fragment van GenerationSTEM op MNM
