Voor veel antiracisme-activisten van kleur eist de strijd tegen racisme een zware mentale tol. De rol van ons geheugen is daarbij niet te onderschatten, blijkt uit nieuw psychologisch onderzoek. Herinneringen aan eerdere racistische incidenten leveren stress op, en anticiperen op mogelijke onveilige situaties zorgt voor een beperking van onze bewegingsvrijheid. Kunnen we de kracht van ons geheugen ook op een positieve manier inzetten in de antiracistische strijd?

Lukt het ons om nog voor de verkiezingen in 2024 extreemrechts te stoppen? Moeilijk, zegt cultuurwetenschapper Ico Maly, maar niet ondenkbaar. In de laatste aflevering van het jaar bespreekt hij dit met onze host Tjhoi. Maly vindt dat we moeten inzetten op alle fronten en dat we mensen opnieuw moeten opleiden zodat ze kunnen zien hoe de wereld er echt uitziet. Een boeiend en belangrijk gesprek om het jaar in schoonheid mee af te sluiten!

Afgelopen donderdag presenteerden we tijdens Club Kif Kif de eerste editie van antiracistische zine 'Het Vrije Woord'. Contributors Majda Balhagi, Karen Schets, Avery Bertrand Iradukunda, Karst van Zwet, Ann Li, Tess Van Deynse, Jasmin Tabaković en Abdul Basit droegen hun teksten uit de zine voor in Toko139. Ook de teksten van contributors uit verschillende gevangenissen kwamen aan bod. Hier kun je 'Het Vrije Woord' lezen, en een zelfprintversie van de zine vinden, die makkelijk tot een boekje te vouwen is.

Vorige maand stelde het collectief van mensen zonder papieren In My Name hun burgerwetsvoorstel voor in de kamercommissie Binnenlandse Zaken. Hun eis: een transparanter regularisatiebeleid. Jurist en schrijver Rachida Lamrabet diende het burgerwetsvoorstel namens hen in. Vandaag, op de Internationale Dag van de Migrant, publiceren we haar integrale tussenkomst in de commissie.

Kif Kif-contributor Ayah Ram had een meningsverschil met haar vriendinnen over de kleur van een balpen. De discussie over de kleur van de pen legde een diepere dynamiek bloot die samenhangt met de machtsverhouding tussen personen met en zonder migratieachtergrond.

Terwijl de ogen van de wereld zich richten op de mensenrechtenschendingen in Qatar, moeten we ook durven in eigen boezem kijken. 'Qatar aan de Schelde' is een korte documentaire over de arbeiders die werden uitgebuit op een werf van chemiereus Borealis in de Antwerpse haven, en hoe ze samen de strijd aangingen om hun rechten op te eisen.

Gevangenissen zijn overbevolkt en ze worden te vaak een grootschalige strafindustrie in plaats van huizen van kleinschalig herstel. Dat stelt Hans Claus, 'directeur van de gedetineerden in Oudenaarde', zoals hij zelf zegt. Vanuit de overtuiging dat de mens een samenwerkend wezen is, legt hij niet alleen de klemtoon op persoonlijke verantwoordelijkheid, maar ook op de mogelijkheden die mensen krijgen. Hoe komen we los van schuld en boete en hoe bouwen we aan herstel voor overtreder, slachtoffer en maatschappij? Hans Claus vertelt het aan onze host Tjhoi.

Leerkracht niet-confessionele zedenleer Sander Herremans verzet zich in een open brief aan GO!-bestuurder Koen Pelleriaux tegen de inconsistente en uitsluitende logica achter het hoofddoekverbod: "We moeten af van die éne uitsluitende norm die we onterecht als ‘neutraal’ of zelfs ‘normaal’ bestempelen en aan onze leerlingen opdringen."

De klimaattop in Sharm-el-Sheik loopt op zijn einde. Onze host Tjhoi gaat in gesprek met Tine Hens over de roep om arme landen te vergoeden voor de schade die ze nu al lijden. Klimaatrechtvaardigheid en klimaatfinanciering zijn de centrale thema’s. Maar Tine Hens, van kindsbeen af lid van de jeugdbond voor natuur en milieu, is duidelijk: We moeten verder kijken dan die financiering.

In 2022 voerde de Syrische president Bashar al-Assad een nieuwe wet in tegen marteling. Ironisch, aangezien deze man en zijn vader verantwoordelijk zijn voor gruwelijkheden die nog steeds plaatsvinden in Syrische gevangenissen. Zo bracht Amnesty International onlangs een rapport uit waarin er gesproken werd over een ‘uitroeiingsbeleid’ in Syrische gevangenissen, zoals de Saydnaya-gevangenis. Auteur Mustafa Khalifa was persoonlijk getuige van deze gruwelijkheden, en beschreef ze in dagboekvorm in zijn novelle 'De Schelp'.