Labels: antiracisme en activisme

Voor antiracismeactivisten in België is het belangrijk om te weten wie hen voorging in de strijd. Racistische machtsstructuren hebben echter gezorgd voor een gebrekkige en vooral selectieve geschiedschrijving. Daardoor werd de voortrekkersrol van mensen met een migratieachtergrond onzichtbaar gemaakt.

De nood aan een sterke, verenigde en antiracistische linkse beweging is groter dan ooit. Maar paternalistische kritiek op ‘identiteitspolitiek’, debatverziekende algoritmes op sociale media en een specifieke interpretatie van het begrip (wit) privilege hebben solidariteit tussen onderdrukte groepen verdacht gemaakt. Dat concludeert professor Miriyam Aouragh op basis van haar ervaringen als activist en onderzoeker binnen het antiracisme in Nederland en het VK. Ze pleit voor ‘radicaal verwantschap’ als strategie voor gezamenlijk verzet.