Auteur: Habiba Boumaâza

"Ze neemt je zo graag mee, en toont je dan trots aan iedereen die ze tegenkomt: 'Dit is Moussa, dit is mijn baby!' Soms vergeet ze je ook thuis, en dan heeft ze altijd een reden waarom dat die dag nu net niet zo erg was": Een brief aan Moussa, van haar 'omaatje', Kif Kif-medewerker Habiba Boumaâza

Racisme kan de oorzaak zijn van psychosociale, academische, economische en maatschappelijke problemen. Toch zijn initiatieven die specifiek inzetten op (mentale) weerbaarheid en veerkracht bij mensen die doelwit zijn van racisme een zeldzaamheid. Ze zijn nochtans van vitaal belang voor ons welzijn. Kif Kif ontwikkelde een toolkit voor workshopgevers om in groepsverband stappen te zetten in het helingsproces, te zorgen voor (h)erkenning bij ervaringen met racisme-incidenten en om een ruimte te creëren waar mensen een plek kunnen vinden voor hun gevoelens.

Tijdens de zomer kan het heet worden. Het is dan meestal de verkoeling die we opzoeken. Habiba moet telkens terugdenken aan drie ingrijpende gebeurtenissen, die zich over een periode van tweeëntwintig jaar afspeelden. Of hoe ze telkens haar hart vasthoudt wanneer ze het zwembad betreedt.

Het lijkt zo natuurlijk om ze al hun capaciteiten te laten gebruiken in plaats van ze als verwelkoming een tweede exodus aan te bieden, hen opnieuw te vragen een oceaan van paperassen over te steken vanuit een openluchtgevangenis, omgeven door prikkeldraad en beton. – 'Zo was Moria', Marie Doutrepont.

Dit artikel werd een jaar geleden geschreven. Omdat het nu twee jaar geleden is dat Adil overleed, publiceren we het opnieuw:

Vandaag is het een jaar geleden dat Adil werd weggerukt van zijn naasten, na een voor hem fatale politieachtervolging. Zijn tragische dood bracht heel wat teweeg, zowel in het publiek debat, als aan de keukentafels. Of hoe een druppel de emmer doet overlopen.