DéClik! | Allen verschillend, allen gelijk!

DéClik! | Allen verschillend, allen gelijk!

DéClik is een vereniging die werkt met jongeren uit de volkswijken in de buurt van de Pianofabriek in Sint-Gillis, Brussel. Vanuit een verontwaardiging over het traject van haar broer Nordin, richt Samira Benallal zich op jongeren die niet worden opgevangen door het regulier aanbod. Met DéClik slaagt zij er blijvend in om maatschappelijk kwetsbare jongeren te motiveren om deel te nemen aan originele sociale en culturele activiteiten van uiteenlopende aard en zo potentiële delinquentie te voorkomen. Kif Kif stelde Samira, oprichtster van DéClik, enkele vragen om een beter zicht te krijgen op haar pionierswerk.

Kif Kif: Wat is DéClik?

Samira: «DéClik richt zich tot jongeren vanaf 13 jaar die niet worden opgevangen door het reguliere aanbod. Ons project rond sociale cohesie focust zich op jongeren die door omstandigheden het slachtoffer zijn geworden van sociale discriminatie op verschillende niveaus. Deze sociale discriminaties zijn een schending van het basisprincipe van gelijkheid. Kijk maar naar het onderwijs. Verschillende onderzoeken tonen aan dat jongeren uit bepaalde culturele minderheden vaak onterecht doorstromen naar technisch en beroepsonderwijs ondanks hun reële competenties. We zien zo ghettoscholen ontstaan, of scholen met twee snelheden. We constateren dat er geen adequate omkadering opgezet wordt, wat de ene mislukking na de andere met zich mee brengt en uiteindelijk leidt tot vroegtijdig schoolverlaten. Enerzijds wordt het belang van het onderwijs systematisch onderstreept, maar anderzijds zie je dat coherente antwoorden vaak uitblijven.»

Kif Kif: Ontstaat delinquentie dan enkel op school?

Samira: « Delinquentie ontstaat vooraal uit het vroegtijdig schoolverlaten, door onrecht en discriminatie in het onderwijs. Maar je moet ook weten dat deze jongeren, louter door hun etnische afkomst, systematische politiecontroles en illegale identiteitscontroles ondergaan. Zulke praktijken worden natuurlijk als onrechtvaardig ervaren. Bovendien stimuleren ze het plegen van strafbare feiten, terwijl ze net bedoeld zijn om deze te voorkomen. Voeg hier de maatschappelijk kwetsbare situatie en het drugsgebruik van sommige jongeren aan toe en je weet waar de onveiligheid in de wijken vandaan komt! Een snijdend mechanisme, dat soms hopeloos en eindeloos lijkt. Men spreekt dan over "mislukte integratie", "gebrek aan ouderlijke verantwoordelijkheid". Nochtans zijn deze jongeren hier geboren, en hoeven ze zich dus per definitie niet te integreren. De samenleving hier stigmatiseert hen, maar ook in hun land van herkomst worden ze niet zo positief behandeld. Waar moeten ze nu naartoe om zich werkelijk thuis te voelen? Deze realiteit mag in geen geval een fataliteit worden. Het is binnen dit spanningsveld dat DéClik zich bevindt. Het bijzondere aan de organisatie is dat het een “grassroots” organisatie is; die de politiek zonder tussenschakel de realiteit van de wijken laat zien zoals ze door de jongeren zelf beleefd wordt.»

Kif Kif: Wat wil je bereiken met DéClik?

Samira: «We willen voorkomen dat jongeren uit volkse buurten in Brussel zouden ontsporen door vroegtijdig schoolverlaten tegen te gaan. Op deze manier trachten we delinquentie te voorkomen. Het idee is ontstaan vanuit mijn persoonlijke ervaring. Rachid Bathoum, Abdelhamid Gandouz, Paul Van den Berghe en Philippe De Coen, 4 collega’s die al verschillende jaren geëngageerd waren binnen het verenigingsleven, hebben zonder enige aarzeling positief gereageerd op mijn verzoek om samen het idee te concretiseren.»

Kif Kif: Hoe realiseren jullie deze missie?

Samira: «De wil om delinquentie te vlug af te zijn, vertaalde zich al gauw in wekelijkse ontmoetingen en opvolging van de jongeren, individueel en in groep. Zij moeten wel zelf hun leven in handen nemen. Wij organiseren hiervoor culturele activiteiten, zoals theater- en museumbezoeken en het bijwonen van verschillende lezingen en debatten. Ook via burgeracties ontwikkelen zij hun waarden en hun zin voor tolerantie, trouw en eerlijkheid. De rol dat het onderwijs speelt om risicogedrag te vermijden is niet te onderschatten, vooral tijdens de adolescentie. Preventie zou daarom integraal deel moeten uitmaken van de educatieve missie van elke school. We zetten tenslotte ook Noord/Zuid projecten op, om de jongeren te sensibiliseren rond globale thema’s. We hechten ook belang aan virtueel engagement via het internet en aan sport, zo zag FC DéClik het licht, een vrouwelijke"Futsal" ploeg.»

Kif Kif: Buiten het werk dat jullie verrichten met de jongeren zelf bieden jullie ook ondersteuning aan de ouders en vooral de moeders van de jongeren.

Samira: «Ja, inderdaad. Een keer per week komen de mama’s samen om te praten over verschillende onderwerpen die hen aanbelangen, opvoeding, onderwijs, huisvesting, seksualiteit, gezondheid,... Wanneer ze dit wensen, nodigen we een specialist uit om over een bepaald onderwerp te spreken. Ze zetten zelf activiteiten buitenshuis op zoals uitwisselingen met mama’s van andere organisaties. Ze volgen ook initiatiecursussen informatica en zelfverdediging. Men wordt niet als ouder geboren. Het is een lange zoektocht naar een schat die achterwege gelaten werd sinds onze kindertijd. Alleenstaande en kortgeschoolde ouders met een laag inkomen zijn de ouders die het meest nood hebben aan onze onderhandelende ondersteuning. Als men delinquentie wil neutraliseren, dient men nabijheid te promoten en het accent te leggen op het belang dat men zich inzet in het onderwijstraject van hun kinderen. Er zijn ook mama’s die bij ons komen omwille van administratieve problemen verbonden aan de gevangenschap van hun kind of om te weten hoe ze hun kind kunnen opvolgen om te vermijden dat hij hervalt.

Naast het preventief werk met de jongeren en hun ouders werken we ook met gedetineerden tijdens en na hun detentie. Onlangs contacteerde een gedetineerde van Ittre ons met de vraag om overgeplaatst te worden omdat hij daar voor zijn psychische gezondheid vreesde. We hebben de penitentiaire administratie aangesproken en deze heeft onze zaak behandeld: de gevangene werd overgeplaatst! Vorming is een insteek van levensbelang voor jonge gevangenen: voor hen is het een voorwaarde van hun sociale re-integratie. Gedetineerden moeten bovendien een opleiding vinden om in aanmerking te komen voor een voorwaardelijke invrijheidstelling. Zo hebben we reeds een tiental gedetineerden geholpen om de juiste opleiding te vinden. Het onderwijs in de gevangenissen moet zich bovendien nog aanpassen aan de veranderende omstandigheden en de diversiteit van de gevangenen.»

Kif Kif: Wat is het bilan na 7 jaar DéClik?

Samira: «We zijn gestart in moeilijke omstandigheden. Sinds haar ontstaan in 2005 is onze vereniging afhankelijk van het engagement van uiteenlopende vrijwilligers en de gastvrijheid van andere vzw’s. Wij zijn ook financieel afhankelijk van sporadische projectmatige steun die telkens gericht is op een specifieke actie. Al het werk dat wij verrichten, is gericht op de opening van de jongeren voor de maatschappij. De activiteiten die we op touw zetten, de ontmoetingen, uitwisselingen en discussies met verschillende deskundigen, zijn erop gericht de jongeren en hun families een plaats te geven in onze samenleving, om hen te laten participeren in positieve projecten die de moeite waard zijn en om zich te engageren in valoriserende en positieve acties.»

Kif Kif: Dank voor dit kort maar verhelderend gesprek.

----

Samira Benallal zal tijdens de laatste Beeldbrekers van het seizoen samen in gesprek gaan met Jenneke Christiaans en Samira Bendadi over de sociale problemen die betrekking hebben op jongeren in Brussel. Brussel wordt al jarenlang regelmatig geconfronteerd met een conflictueuze verstandhouding tussen ordediensten en jongeren. Vooral in Anderlecht en Sint-Jans-Molenbeek kunnen de gemoederen hoog oplopen. De sensatie weerklinkt dan in de media. Er wordt in deze geschiedenis duchtig met moraliserende vinger naar de jongeren gewezen. Men heeft de neiging om hier met ferme hand tegen te reageren. Men voert vaak beveiligingsmaatregelen in om orde op zaken te stellen. Maar is daarmee de kous af? Gaan we op deze manier niet voorbij aan de betekenis van dit geweld? Kunnen we niet beter spreken over een revolte van de jongeren dan over rellen? Hoe kunnen we dit gewelddadig fenomeen beter begrijpen? In dit licht willen we even stilstaan met de verhouding tussen jongeren en hun stad, Brussel.

Samira Benallal is initiatiefneemster en voorzitter van DéClik, een vzw die zich vooral bezig houdt met jongeren uit de buurt van de Pianofabriek. Vanuit een verontwaardiging over de loopbaan van haar broer Nordin Benallal, richt Samira zich op jongens en meisjes vanaf 13 jaar die niet worden opgevangen door het regulier aanbod. DéClik slaagt er in om maatschappelijk kwetsbare jongeren te motiveren om deel te nemen aan originele sociale en culturele activiteiten van uiteenlopende aard en zo potentiële delinquentie te voorkomen.

Jenneke Christiaens is als (hoofd)docent verbonden aan de vakgroep Criminologie van de VUB. Naast haar opdracht als docente voert en begeleidt zij onderzoek op het historisch criminologische en het jeugdcriminologische domein. Centraal hierin staat veelal de figuur van de jongere (jeugddelinquent) in relatie tot de maatschappelijke reactie en in het bijzonder de jeugd(straf)rechtsbedeling: zoals ernstige jeugddelinquentie en de praktijk van de uithandengeving, de ontwikkeling van de alternatieve sanctionering in België, geplaatste jongeren en recidive, jongeren en geweld, enz....

MO*deratrice : Samira Bendadi

Praktisch:

17/04/2012 om 20 :00 in Pianofabriek
Pianofabriek – Fortstraat 35, 1060 Sint Gillis
inkom / entrée : €5 / €4
intitiatief/-ive: Pianofabriek, Masereelfonds, Kif Kif & MO*