Enkele dagen geleden aan een Antwerpse tramhalte, net op het einde van de schooldag. De aankomende tram zat al stampvol, velen van ons konden – zoals wel vaker gebeurt – niet meer opstappen. Ook een vader met drie heel jonge kinderen kon niet meer opstappen. De tram zat gewoon écht vol en de jongeren die al in de tram waren, konden niet meer doorschuiven. De man kon het echter niet verkroppen dat hij er niet meer bij kon en riep voor heel het perron: “Marokkanen zijn vieze mensen” en prevelde nog iets onverstaanbaars over Allah. Hij herhaalde het nog eens voor zijn kinderen: “Marokkanen zijn vieze, vieze mensen.”
Mogelijk heeft deze meneer zondag op Vlaams Belang gestemd. “Eerst onze mensen”, nietwaar? Misschien verwachtte hij dat die gekleurde jongens voor hem van de tram zouden stappen, zodat hij eerst kon vertrekken. Eigen volk eerst op de tram? Misschien denkt deze meneer dat hij bij de dokter het recht heeft om als eerste onderzocht te worden? Eigen volk eerst bij de dokter! Of misschien denkt deze meneer dat hij voorrang moet krijgen op de wachtlijsten voor een sociale woning, louter en alleen omdat zijn huidskleur wit is? Eigen volk eerst bij de sociale huisvestingsmaatschappijen? Of misschien zou hij als witte man ook in de supermarkt de gekleurde medemens mogen voorbijsteken aan de kassa? “Eerst onze mensen”, nietwaar?
Nu dacht ik vanochtend: Wat als de gekleurde dokters, waaronder mijn zus (die een hoofddoek draagt) en mijn broer ook op deze manier zouden denken? Of de gekleurde verpleegsters in de ouderenzorg? Of de gekleurde dames en heren aan de kassa in de supermarkt? Of de gekleurde leerkrachten? Wat als zij ‘onze mensen’ ook zouden definiëren als de mensen die een gelijkaardige huidskleur hebben of dezelfde religie aanhangen? En als de Antwerpse buschauffeurs zo zouden denken, veelal mensen van kleur, zou deze man wel heel erg vaak op het perron moeten achterblijven.
En ‘ons’? Dat zijn wij allemaal.
Maar ach, gelukkig dacht die gekleurde buschauffeur niet zo en zat zijn tram vol met reizigers die een weerspiegeling van Antwerpen zijn. En zag hij eerst en vooral ‘mensen’. En ‘ons’? Dat zijn wij allemaal. Allemaal op weg naar een bestemming. Allemaal willen we de kinderen veilig van school ophalen. Allemaal hebben we nood aan degelijke huisvesting en gezondheidszorg. En allemaal berekenen we na een drukke werkdag bijna mathematisch welke wachtrij in de supermarkt de kortste is, ongeacht wie er achter de kassa zit.
Of waren we dat maar tot eergisteren, “allemaal”? Tous ensemble?
#allemaalvanbelang
