Er wordt vaak gesproken over een ‘streng maar rechtvaardig beleid’. Het lijkt er echter op dat men vooral ‘de bruine’ en ‘de zwarte’ wil buitenhouden. Van menselijkheid is weinig sprake.
Anderhalve week sinds de Soedanaffaire kreeg de N-VA er maar liefst 600 nieuwe leden bij. Dit baart mij zorgen. Als iemand die zelf in de asiel- en migratiesector werkt, heb ik dagelijks te maken met de ravage die veroorzaakt wordt door het beleid van de huidige staatssecretaris. De New York Times schreef onlangs hoe hij door critici soms als ‘de Vlaamse Trump’ omschreven wordt. Zijn asielbeleid bestaat dan ook uit wetgevingen die asielzoekers standaard het label ‘verdacht’ opplakken. Guilty until proven innocent.
Onrechtvaardige procedures
Kinderen worden opgesloten in gesloten opvangcentra en tijdens het schooljaar gedeporteerd. Gezinsherenigingprocedures hebben plots bijkomende administratieve onderzoeken nodig waardoor kinderen opzettelijk langer in oorlogsgebieden worden gelaten. De rechten van het kind bestaan blijkbaar niet meer voor kinderen met een kleurtje.
Of wat te denken van de dure testen die de kinderen van erkende vluchtelingen of subsidiaire beschermden moeten ondergaan. Zo zijn er DNA testen die een paar honderd euro per stuk kosten. Voor iemand die net erkend is en dus maar een minimaal inkomen heeft is dat uitermate problematisch. Daar komen nu recentelijk ook botscans bij, die door verschillende medische instanties als niet betrouwbaar worden verklaard. De meting van de botten zijn immers gebaseerd op die van witte mensen, terwijl de lichaamsbouw van de meeste asielzoekers verschillend is, o.a. door het klimaat waar ze opgroeiden. Daardoor worden ze vaak ouder geschat dan dat ze werkelijk zijn, wat vervolgens een negatief effect heeft op hun schoolloopbaan en ontwikkeling – indien het al geen effect heeft op hun verblijf doordat ze als meerderjarig worden geschat en daardoor alleen achtergelaten worden in het land van herkomst. Zelfs als een asielzoeker een geboorteakte heeft, wordt deze in twijfel getrokken en wordt deze controversiële test als waarheid aangenomen. Waar asielzoekers en hun gezinnen zich voorheen nog konden beroepen op hun officiële documenten, wordt nu alles als ongeloofwaardig geschat. Iedereen, inclusief kinderen, is dus een potentiële fraudeur.
De media focussen terecht op een extreem incident als de Soedanaffaire, maar de dagelijkse en soms onzichtbare lijdensweg van honderden mensen krijgen we daardoor dikwijls niet te horen.
Identiteitspolitiek
Er wordt vaak gesproken over een ‘streng maar rechtvaardig beleid’. Het lijkt er echter op dat men vooral ‘de bruine’ en ‘de zwarte’ wil buitenhouden. Van menselijkheid is weinig sprake.
België gaat door een diep polarisatieproces. Dat is echter niet de schuld van de asielzoeker of de nieuwkomer. De haat jegens de ander wordt vooral vanuit de politiek gespind. De kwetsbaren in onze samenleving worden als zondebok gebruikt. Het viseren van de ander dient als zoethoudertje voor de massa. Het asiel- en migratiedebat is niets meer geworden dan een machtsinstrument om stemmen af te dwingen.
Deze identiteitspolitiek gaat uiteindelijk ten koste van echte mensenlevens, maar dan van mensen in precaire situaties - en omdat deze mensen toevallig een andere huidskleur hebben, of op een ander continent geboren zijn, is men ze liever kwijt dan rijk.
**
Imaan Snijders is Arabiste en Politicologe. Momenteel is ze werkzaam als sociaal-juridische hulpverlener voor migranten, vluchtelingen en sans papiers en studeert ze Islamitische Theologie aan de KU Leuven.
