Auteur: Imaan Snijders

De New York Times schreef onlangs hoe onze staatssecretaris voor Asiel & Migratie door critici soms als ‘de Vlaamse Trump’ omschreven wordt. Zijn asielbeleid bestaat dan ook uit wetgevingen die asielzoekers standaard het label ‘verdacht’ opplakken. Guilty until proven innocent, lijkt de richtlijn.

Het ‘debat' over islam lijkt doorgeslagen tot een punt waar het niet meer te redden valt. Kleuters, peuters en embryo's radicaliseren er op los en de 'experts' staan in de rij om dit gedrag te analyseren voor hun befaamde 15 minutes of fame.

De #MeToo campagne kon op heel wat bijval rekenen. Tot seksueel misbruik en machtsrelaties in de eigen achtertuin concreet werden aangekaart. Dan sloeg de toon op vele plaatsen plots wat om, stelt Imaan Snijders.

Honderd jaar na dato zijn we het onszelf verplicht om juist geïnformeerd te zijn over dit onderwerp zodat we ons kunnen uitspreken tegen het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan.

Fatima Mernissi was een Marokkaanse sociologe en misschien wel één van de eerste feministen die de titel 'moslimfeministe' droeg. Imaan Snijders las haar meest bekende en controversiële boek opnieuw. Het bleek nog steeds uitermate relevant.

De zogenaamde neutraliteit moet er zijn om de burger gerust te stellen dat de overheidspersoon zijn of haar werk zonder bias uitvoert, maar het is juist deze vorm van 'witte' neutraliteit die mensen met een migratieachtergrond geen toegang geeft tot bepaalde functies bij diezelfde overheid.