7 maart 2020, Grande-Synthe
Op de parking staan een tentje en wat dranghekken opgesteld. Er bevinden zich ook twee containers. “Eindelijk …” durf ik te opperen. Rond de tent staan wat mensen in kakiuniformen en gele hesjes te kletsen. Meteen begrijp ik dat het de mensen zijn die ervoor zorgden dat de Pakistanen gisteren alles kwijtgeraakt zijn, en dat de containers er niet voor de vluchtelingen staan maar voor hen. Wat hier staat te kletsen is de jagersvereniging van Grande-Synthe.
In het bos ga ik kamp na kamp af, maar van die kampen en hun bewoners valt niets meer te bespeuren. Zelfs het rooster dat een meter diep in de grond stak, werd weggehaald. Ook liggen er hele stukken bos onder water die daardoor onbereikbaar geworden zijn. Wanneer ik terug bij de auto ben, staan een zevental Pakistanen te wachten. Nooit zag ik hen zo troosteloos. A. is zijn kluts kwijt en bedreigt mij, maar ik hecht er weinig aandacht aan. Nadien zal hij zich voor zijn gedrag verontschuldigen. Een bos opruimen is een nobel ding, maar niet ten koste van mensen die geen andere optie hebben dan in dat bos te wonen. F. noemt hen eco-fascisten, ik denk dat ze gelijk heeft. En trouwens, als jagers aan ecologie doen, dan is dat alleen maar om nog meer wild dood te schieten. Ecologie is voor hen een voorwendsel. Ze willen in hun territorium vooral de migranten kwijt, dat is maar al te duidelijk, en ze worden hierin aangemoedigd door de nieuwe burgemeester die zelf niet vies is van jagen. Met die nieuwe burgemeester kunnen we ons alleen aan slecht nieuws verwachten. F. vertelde me wat er na de gemeentelijke verkiezingen met de loodsen van La Linière zal gebeuren: binnenkort komt op de locatie van de loodsen de supermarkt "Grand Frais". Maar de eigenaar moet nog even wachten op de gemeentelijke verkiezingen, op de officiële benoeming van de onmenselijke burgemeester en op de nodige vergunningen die deze hem ongetwijfeld zal verlenen.
Enkel essentiële verplaatsingen worden er nog toegelaten, maar hulp aan vluchtelingen hoort daar blijkbaar niet bij.
Er is tegen F. trouwens een klacht ingediend, door andere vrijwilligers nota bene. Het motief: opruiende taal, oproep tot verzet en 's nachts in het kamp blijven slapen in het bijzijn van minderjarigen. Ja, als je een hond wil slagen, dan vind je wel gemakkelijk een stok. Alleen staan die mensen er niet bij stil dat wanneer je in het kamp blijft slapen, je ook mensenlevens redt, omdat je dan meteen kan ingrijpen en de juiste instanties kan verwittigen wanneer er zich een noodsituatie voordoet. Maar dat zal hen wel worst wezen, geloof ik. Ze doen maar. Wie echt voor de vluchtelingen opkomt, die bijt dat allemaal van zich af.
17 maart 2020, Grande-Synthe
Toen ik hoorde dat Frankrijk vandaag vanaf 12 uur volledig op slot ging, ben ik er nog snel heen gereden met een vracht eten. Het hartje tikte bang 120 slagen per minuut. Gelukkig kwam ik geen enkele politieman tegen. Hij had mij zonder problemen 135 euro armer kunnen maken. Enkel essentiële verplaatsingen worden er nog toegelaten, maar hulp aan vluchtelingen hoort daar blijkbaar niet bij. Bij de Pakistanen verliep alles naar wens. We hielden de nodige afstand en de thee zal voor na de coronacrisis zijn. Ondertussen vernam ik dat heel wat hulporganisaties hun activiteiten gestaakt hebben omdat ze volledig onderbemand zijn. Het gaat om Adra, Salam, Emmaus, Fast en Médecins du Monde. Om vier uur zou RCK op de grote parking nog eten komen brengen. De situatie is dus ronduit dramatisch voor de vluchtelingen van Grande-Synthe. Hoe moet dit verder? Waar blijft het Rode Kruis? Een vijfhonderdtal mensen verkeren er nu in acute nood.
19 maart 2020, Grande-Synthe
In het ziekenhuis van Duinkerke zijn drie patiënten gestorven aan het coronavirus, waaronder een vluchteling. Omdat nu ook de bedrijven stilgevallen zijn, geraakt F. niet meer aan palethout. Opgepakte vluchtelingen in Grande-Synthe worden in de jungle van Calais gedumpt. Vandaag is ook RMS gestopt als organisatie. Alleen Le Secours Populaire en RCK zijn dus nog werkzaam. In het kamp bevindt zich F. en slechts twee Engelsen durven het kamp nog binnen te gaan. A. blijft helpen, maar gaat het kamp niet meer in. Het eten wordt er schaars, ook omdat de aankopen in Auchan beperkt worden tot drie artikelen per klant. Lang zal deze toestand niet meer duren.
Er komen nog steeds nieuwe vluchtelingen toe. De tochten over het water blijven gewoon doorgaan.
23 maart 2020, Grande-Synthe
Vandaag kwam Le Secours Populaire opnieuw naar het vluchtelingenkamp. Om de stormloop van de voorbije dagen te vermijden, hebben ze het nu een beetje anders aangepakt: ze werken met bonnetjes en maken persoonlijke voedselpakketjes. In elk pakket zitten een aantal aardappels, uien en een beetje fruit. Wat de veiligheid betreft, is het noppes. De CRS heeft zich al twee dagen lang niet laten zien. Ook de security is met stille trom vertrokken. De vluchtelingen zijn nu echt aan hun lot overgelaten en de spanningen nemen zienderogen toe. Vadertje Staat zorgt nu elke dag voor een container water en een beetje zeep … dat wel meteen op geraakt. F. wil er voorlopig blijven. Ze wordt er bijgestaan door de twee Engelsen en een Fransman. Zij worden door de CRS met rust gelaten. Verder hebben ze ook wat rattenvergif gestrooid om het aantal ratten in te dijken. Van de Pakistanen in het bos heb ik jammer genoeg geen nieuws.
26 maart 2020, Grande-Synthe
In het vluchtelingenkamp van Grande-Synthe is het maar best niet ernstig ziek te worden. Een man met een niercrisis en kronkelend van de pijn moest meer dan een uur wachten vooraleer er een ambulancewagen verscheen. Er is daar ook niemand van de vluchtelingen in het kamp die er fatsoenlijk Frans spreekt. Wat als F. niet aanwezig was geweest? Ze vertelde me dat er tot nog toe heel weinig zieken zijn. Er wordt wel gehoest, maar niets om zich echt ongerust over te maken. Een bus van de civiele bescherming heeft nu wel post gevat in het kamp, met twee vrijwilligers. Zij hebben de opdracht gekregen om wie ziek is, op te vangen, vooralsnog hebben ze weinig werk. Vandaag is een grote hoeveelheid water toegekomen, maar niemand bracht eten. Er is een enorme vraag naar suiker, thee, dekens en slaapzakken, ook omdat er nog steeds nieuwe vluchtelingen toekomen. De tochten over het water blijven gewoon doorgaan. Deze ochtend konden een aantal opvarenden op de valreep gered worden, de motor was uitgevallen en de boot begon te lekken. Intussen waren er een aantal vluchtelingen in het water gesprongen om het gewicht te verminderen. De kustwacht kwam gelukkig net op tijd. Vanavond ging A. een kijkje nemen bij de Pakistanen. Ik hoop dat het goed met hen gaat. F. wordt nog steeds door de politie met rust gelaten, maar ze kan zich geen enkele fout permitteren. Ziezo. We laten ze niet in de steek.
29 maart 2020, Grande-Synthe
F. gaat af en toe naar de haven voor brandhout. Gisteren heeft ze een relatieve rust gekend omdat er niemand werd afgevoerd. Dat was zaterdag wel anders! De ziekenwagen moest vijf keer komen en de meeste afgevoerden kwamen allemaal van hangar 6. De man die vrijdag met een niercrisis opgehaald werd, was stiekem teruggekeerd naar het kamp omdat hij een afspraak had. De ziekenwagen moest dus ook voor hem terugkomen. Hij beloofde dat hij nu in het ziekenhuis zou blijven. Er is ook een vluchteling in een van de vijvers van GS verdronken. Niemand weet echt wat er gebeurd is.
F. vertelde me dat, vijf minuten nadat er iemand wordt afgevoerd, er gezongen en gedanst wordt. Dat zal wel een manier zijn om alle miserie van zich af te schudden. In het weekend zijn La Protection Civile en Le Secours Populaire niet komen opdagen. Niet erg schitterend allemaal.
