[Kif Kif Filmblog] Carnotstraat, wereldstraat

Ooit was Carnotstraat 17 het adres van Ciné Rubens, een elegante filmzaal met wat toen het grootste scherm van het land was. Vandaag maakt een Braziliaanse kerk gebruik van de zaal. In die tijd kwam de wereld op bezoek: Claudia Cardinale presenteerde er ooit haar film Circus World en Russische muzikanten speelden feestelijke muziek bij de première van Doctor Zhivago. Vandaag komt de wereld echter daar wonen: het gebouw lijkt voornamelijk bewoond door migranten. De wereld, die ooit stond voor glitter en prestige lijkt vandaag minder glamoureus. Met zulke eenvoudige tegenstellingen, toont Klara Van Es onze moeizame omgang met migratie.

Aan de overkant is er een café, een zeer authentieke bruine kroeg, en daar zit een groep mannen die ongezouten commentaar geeft over die evolutie. Als “zij” in het café zouden stappen, zouden ze hen welkom heten, beweren ze. Maar ondertussen blijft ‘de wereld’ gewoon aan de overkant van de straat, vol mythes en vooroordelen.

Carnotstraat 17 is een portret van een pand: DOP Mark Sanders heeft oog voor het onaffe, voor wat vervallen is en dat communiceert een droevige, vergane glorie. De film is ook een portret van de bewoners van het pand en andere randpersonages: mensen uit Armenië, Afghanistan, Tibet; een Belgische kroeg, een Afrikaans kapsalon.

We luisteren naar hun verhalen, hun drama’s, hun onzekerheden. We volgen hun inspanningen om erbij te horen. We luisteren naar de angsten van de buurtbewoners die het straatbeeld hebben zien veranderen. Terwijl men dringend onderscheid wil maken tussen oorlogsvluchtelingen en economische migranten, herinnert de film ons dat de beweegredenen van migranten toch complexer zijn, en dat bommen niet het enige gevaar zijn die een landverhuizing legitiem maken. Ze koken hun gerechten, spreken hun taal en beoefenen hun rituelen en hun strategieën van ontmoeting: de film kijkt naar de wereld, samengevat op één adres, in één gebouw.

Niet oordelend registreert Van Es de vooroordelen, de veronderstellingen waarmee iedereen het gebrek aan communicatie invult. Op die manier vermenselijkt ze hen, allemaal, in een soort poging tot stedelijke antropologie. Een voice over is er niet, een eigen mening ruilt ze voor een evenwichtige soundtrack van Jef Neve. Het zou mooi zijn als de film geprojecteerd zou worden op wat ooit het grootste scherm van het land was, maar de kans is klein.

Van Es maakte met Carnotstraat 17 een serene film over de meest gepolariseerde actualiteit en dat valt, op zijn minst, in dank genomen te worden.

>>> Op 29.09 wordt Carnotstraat 17 vertoond in Cartoon’s (Antwerpen, in aanwezigheid van de regisseur), CC Zwaneberg (Heist-op-den-Berg), Cinema Aventure (Brussel) en Sphinx cinema (Gent).

>>> Op 09.10 wordt Carnotstraat 17 vertoond in De Roma. Aansluitend is er een nagesprek met onder andere Bleri Lleshi en Dyab Abou Jahjah.

Lees meer filmnieuws en recensies op Kif Kif Filmblog