[Kif Kif Filmblog] Op de set van “Somer”: vakantie is ook hard werken

Steven probeert een frigo in gang te krijgen met hulp van Marion, die op een fiets trapt om elektriciteit te genereren – de niet volledig absurde synopsis van scène 60

We fietsen langs de oneven paadjes van een camping, ergens tussen Oostende en De Panne. Mijn gids kent zijn weg als zijn broekzak. Geen wonder: hij draait er al 13 dagen lang. “13 van de 22”, zegt de productieleider, “het is over the hill”. ”22 dagen. 6 op 7. Keihard werken”.

Ze hebben voor de opnames van de langspeelfilm Somer een blok van de camping volledig ingepalmd. Aan de ene kant wordt er gefilmd. Aan de andere, gerust, gegeten, geschminkt, gestockeerd. Af en toe wordt er ook op de rest van de camping gefilmd en figureren de buren zelfs mee.

“Cut”, roept regisseur Dominique Willaert. Scène 45 staat erop. Het is even druk, men loopt van hier naar daar. Nabil en Mohamed, twee van de acteurs, zingen hun weg uit de set, in het Arabisch. Ervaren actrice Marijke Pinoy wandelt ook langs en vertelt enthousiast hoe blij ze is dat ze - als last-minute vervangster en enige klassiek opgeleide actrice - op de set mag zijn. “De opnames zijn echt een eye-opener”, zegt ze. Dit is voor haar een veel ruimer idee van diversiteit dan gewoonlijk en dat vertelt ze graag. Minder enthousiasme kon je niet verwachten van iemand die zo ernstig geëngageerd is met andere burgerinitiatieven.

De rest van de cast heeft acteertalent en –ervaring verworven naast de voor velen waterdichte structuren van klassiek toneel, gesubsidieerde film en mainstream media. De keuze werd bewust gemaakt, vanuit de overtuiging dat de collectieve creatie van de personages en van het verhaal mooie resultaten levert. “De acteurs ontwikkelen hun personages mee, hun taalgebruik, hun gevoel voor humor. Een ware toe-eigening van het creatieve proces. Dat voel je in de film”, zegt Willaert tussen een shot en de volgende. Velen van hen volgen al lang trajecten met het Gentse Victoria Deluxe, de grote trekker achter Somer.

“Stilte”, roept de opnameleidster, en iedereen blijft waar hij is terwijl het omgevingsgeluid opgenomen wordt. De set – 4 karavan’s, evenveel tenten, een buffelschedel, een pop-up moskee – ziet er heel realistisch uit, maar van dichterbij zie je in de kleurencombinatie dat de art direction mooi werk geleverd heeft.

Buiten de comfortzone

Wachten. Film is wachten. Na een goeie twintig minuten voorbereiding – “batterij is plat”, “de hemel is potdicht”, “de kusttram raast” – kunnen ze scène 60 beginnen opnemen. “Alrighty” roept de regisseur vanuit een tent, waar hij in een monitor alles kan volgen. Steven probeert een frigo in gang te krijgen met hulp van Marion, die op een fiets trapt om elektriciteit te genereren – de niet volledig absurde synopsis van scène 60.

“Cut”, roept Willaert en dan wandelt hij naar de hoek waar er gefilmd wordt. De regisseur deelt instructies uit. Tegen iedereen in een andere toon – altijd een gepaste toon, altijd met de nodige humor – in het Nederlands of in het Frans. Van deze scène zou je het niet kunnen afleiden, maar Somer is een allegorie van ons land. Talen en culturen worden samengebracht in een microcosmos die het land kan weerspiegelen, de ambitieuze opzet van het project.

Herhaling. Film is ook herhaling. Op de duur ken je de dialoguen van buiten. ”Tent in beeld!”, roept de DoP. “Vier handen a.u.b.!”, roept de opnameleidster. Ze dragen de tent weg maar aarzelen over de nieuwe bestemming. “Bij de moskee?”, vraagt iemand. “Ja, bij de moskee is goe”. Eens de tent uit zicht is, krijg je de hele camping te zien, zoals het in de film zal worden gezien. Net echt, eigenlijk.

De wind waait tussen de hazelaars en de cypressen achter de laatste karavans. Dat geluid zal de film kenmerken. Er heerst professionaliteit op de set, cast en crew zijn even gefocusd. Marion leeft zich volledig in in haar personage, het is een plezier om haar te zien spelen. Vaste DoP Brecht en geluidsman Ignace krijgen hulp van een ervaren crew. Ze twijfelen niet, het is duidelijk dat ze het allemaal al eens hebben gedaan. Iedereen treedt af en toe buiten de eigen comfortzone en toch zien ze er heel comfortabel uit.

Eendjes en meerkoetjes

Rond 19u begint de vermoeidheid een rol te spelen. Meer takes moeten worden gefilmd per shot. Acteurs beginnen te struikelen over hun tweetalige tekst. En dan hoor je de magische woorden: “Cut. We hebben het”. Er is vreugde aan het einde van deze draaidag. Glimlachen, knuffels, er wordt anders gebabbeld. GSM’s worden nog eens ingeschakeld.

Het gevoel van samenhorigheid is opmerkelijk. Er wordt samen gegeten en petanque gespeeld. “Het proces is even belangrijk als het resultaat, en zeer intensief”, vertelt Anja die de administratieve en coordinerende functies versterkt. “Ze hebben deze drie weken heel lang op voorhand geblokkeerd in hun agenda's, het engagement is heel groot”.

De idyllische setting – charmante bungalow’s aan een meer, rondzwemmende eendjes en meerkoetjes – heeft hen duidelijk helpen bekoren om de draaiperiode te reserveren. Het draaien van Somer is, naast hard werken, ook een beetje vakantie.