Ik zie mijn actie niet graag als reactie op fundamentalistische interpretaties. Ik schrijf mijn tekst en ik kijk ernaar.
Ik sta aan het begin van een nieuwe tijdslijn.
Hierop liggen kranten, dichtgetimmerd met al dan niet sensationele berichtgeving over verschrikkelijke radicalisering en afschuwelijke verharding.
In tegendeel tot het verstijfde krantenpapier over de boosheid van het radicalisme voelt mijn pen zo zacht en zo lief dat ik vertederd aan een nieuwe actie begin: het Koranisch humanisme;
Ik schenk me vol met de schoonheid van de koran in de Arabische taal en loop over van gedichten en gedachten. Ik geniet stiekem van een innerlijke rust in dit gewoel en doe een ontdekking.
De ontdekking van de Bron
Drie derwisjen draaien rond
Vliegen lichtjes van de grond
Zachtjes zuchtend naar een woord
Voorbij de woorden en de poort.
Zoek in hun mompelen geen tekst
Van gek naar gekker, wees niet het gekst.
Drie derwisjen drinken sap
Van goddelijke tap.
Drie derwisjen stijgen hoog
Voorbij de drank
Voorbij de tap
Voorbij de toog.
Hiermee start ik mijn verzameling gedichten en gedachten die ik Koranisch humanisme noem. In het vervolg hoor je me deze term herhalen.
Het Koranisch humanisme is een persoonlijke reflectie op de tekst van de koran én hebben betrekking op een algemene bruikbare wijsheid voor de mens. Het is een menscentrale visie.
Net als in het gedicht hierboven.
Mijn gedichten en gedachten zijn mijn zoete mijmeringen. De derwisjen draaien rond en concentreren zich op de nabijheid van het goddelijke. Het mediteren en nadenken over de woorden en de openbaringen in de tekst zijn mijn manier van spiritueel draaien.
Schrijven over de koran zonder een doordachte rede om de lezer ergens van te overtuigen. In plaats van zieltjes winnen vier ik de ziel zoals ze is.
Ik lees een tekst in de koran over de mens. In 17:100 staat:
(Zeg: "Indien gij de schatten der barmhartigheid van mijn Heer bezat zoudt gij ze zeker terughouden uit vrees dat ze uitgeput zouden worden. Waarlijk, de mens is vrekkig." )
Vanuit een menscentrale visie lees ik hier hoe de mens met de ander omgaat en niet louter over de verheerlijking van de barmhartigheid van de heer. Mijn reflectie hierop wordt dan:
Mens bijt mens
Onuitputtelijke barmhartigheid
Eigendom van God alleen
Hoe durf je anderen ervan uit te sluiten?
Gierigheid?
Rijkdom aan mogelijkheden
Voor ieder
Verwoord door God alleen
Wie ben jij om open deuren te sluiten?
Ik hoef in het vervolg de oorspronkelijke tekst van de koran niet te vermelden. Het is overigens in het koranisch Arabisch. Jij, beste lezer, mag ze verder opzoeken of niet. Koranisch humanisme zie ik als een vrije spirituele reis door de koran.
Deze vrije reis kent haar grenzen, die ik respecteer. Zo zijn mijn gedichten en gedachten geen interpretatie noch vertalingen van de koran. Ze zijn de spiegel van een ziel overgoten door het licht van de woorden van God.
Op deze spiegel schijnen verschillende soorten teksten uit de koran.
Verhalen in de koran, bijvoorbeeld, zijn teksten waar waarden en normen in zijn verwerkt en geven me enorme vrijheid voor eigen reflectie. Zij zijn als het ware schatkisten voor inspiratie. De Koranische verhalen komen grotendeels in het oude testament voor.
Dit in tegenstelling tot de zogenaamde Ayat al Ahkam. Het zijn verzen waar religieuze oordelen van geboden en verboden doorheen lopen. Het zijn meestal eenduidige zaken waar weinig ruimte is voor religieuze fantasie en persoonlijke proeverij. Deze zijn overigens louter bedoeld voor moslims.
Ik heb per gedicht, dat geïnspireerd is door de koran, maar liefst vier gezaghebbende tafsir bronnen doorgenomen. Het zijn de 4 gezaghebbende koranexegeses die op de website van het Saudische ministerie van religieuze zaken staan. Voor de kenners noem ik ze hier dan: Al tabari, Ibn Kathir, Al Jalaleen, Al Kurtubi.
Door de vrijheden en grenzen te respecteren, begon ik pas de zeeën van wijsheden en liefde te ontdekken en te voelen. Ik begon te begrijpen dat ik mag vliegen, zweven en terug landen. Ik begreep dat ik met beide vleugels in de hemel én met beide voeten op de grond mag staan.
Ik zie mijn actie niet graag als reactie op fundamentalistische interpretaties. Ik schrijf mijn tekst en ik kijk ernaar. Ik zie dan een lieflijk alternatief voor een zoekende jeugd. De jeugd in leeftijd, in geest en in de wil om een gezicht te geven aan de verzachting in de tijd van de verharding en aan de progressieve islam in de tijd van conservatisme. Wie mee wil doen is van harte welkom.
Wordt in ieder geval vervolgd
----------------------------------------------------------------------------------------------------
