Een boek dat zich niet alleen richt tot een mensje dat zich aankondigt maar waarin jongeren en minder jonge mensen op heel toegankelijke manier verteld wordt in welke wereld ze leven.
Lieve Inaya, ik wil je vertellen over de wereld waarin je wordt geboren. Een wereld die het moeilijk heeft. Dat geldt althans voor de gewone burgers. Elke periode in de geschiedenis heeft haar problemen en uitdagingen. Het is niet anders met onze wereld nu. Jij zal, zoals iedereen, je plek in de wereld zoeken. Bij die zoektocht is het belangrijk dat je verder kijkt dan je eigen ervaringen. De wereld is groter dan wat je thuis en op school zal meemaken.
Abdelkader Benali richtte zich in zijn Brief aan mijn dochter aan zijn ongeboren kind. Hij had zich hiervoor enigszins laten inspireren door Between the World and Me, van de Amerikaanse schrijver Ta-Nehisi Coates. Ook de Belgisch-Albanese filosoof-schrijver-jongerenwerker Bleri Leshi wacht vol ongeduld op de geboorte van zijn dochter terwijl hij haar een brief in boekvorm schrijft.
In het voorwoord schrijft Joke van Leeuwen reeds dat de geboorte van een kind de leefwereld van de ouders volkomen verandert. Uit wat volgt kan de lezer duidelijk opmaken dat de wereld van de auteur en zijn vrouw nu al reeds flink veranderd is door de aankondiging van het nieuwe leven.
Ze zijn nu al volop aan het plannen en dingen aan het beredderen.
Het geslacht is gekend en vermits het een meisje zal worden krijgt het de naam Inaya. Deze naam is niet zomaar gekozen omwille van de helder klinkende klanken, maar ook omwille van de betekenis die het woord in het Arabisch en het Swahili heeft. Inaya is een Arabische meisjesnaam met als betekenis "de bezorgde" of "de aandachtige". En dat zijn ook de kernwaarden die Lleshi als ook voor zichzelf fundamenteel vooropstelt.
Hij vertelt heel gedreven over zijn eigen roots diep in de Albanese Alpen. Over Brussel, de geboortestad van Inaya. Over de wereld waarin ze zal opgroeien. “Ik kan niet alles over deze tijden vertellen”, schrijft hij, “je zal ze zelf moeten beleven”. Hij vertelt haar over de wereld waarin ze geboren zal worden, maar ook over het belang van empathie, haar roots en de waarden die hij haar wil meegeven. Hij wil haar bewust maken over ongelijkheid en uitsluiting. Over het racisme en het seksisme dat ze zal meemaken. Maar hij wil haar ook vertellen over hoopvolle mensen en initiatieven. Over de verschillende werelden en hoe je als individu het beste uit die werelden moet nemen om jouw eigen levensverhaal te maken. Een verhaal gebaseerd op het goede doen, op rechtvaardigheid, verbondenheid en zorgzaamheid.
De auteur baseert zijn argument vooral op persoonlijke verhalen – zowel van hemzelf als van verschillende mensen die ofwel slachtoffer zijn van het dominante systeem, of er net actief verzet tegen plegen of voor deelalternatieven proberen te zorgen.
Lleshi klaagt niet alleen het onrecht aan, hij toont ook mogelijke alternatieven, concrete projecten, plaatsen waar mensen niet gehinderd werden door comfortabel cynisme maar net de handen uit de mouwen steken en zo een concreet verschil maken voor de wereld.
Het is een mooi en een noodzakelijk boek, dat zich niet alleen richt tot een mensje dat zich aankondigt maar waarin jongeren en minder jonge mensen op heel toegankelijke manier verteld wordt in welke wereld ze leven, hoe ze kunnen omgaan met de diversiteit in hun eigen bestaan, hoe er ondanks alles hoop is om op een volwaardige manier samen te leven.
Inaya, Brief aan mijn kind, een boek van Bleri Lleshi.
