Hieronder kan je een stukje transcriptie uit het gesprek lezen. De volledige aflevering kan je beluisteren in je favoriete podcast app.
Het boekje dat voor me ligt heet Feminism For The 99%, A Manifesto. Het werd geschreven door Cinzia Arruzza, Tithi Bhattacharya en Nancy Fraser, drie vrouwen, denkers en auteurs. En drie organisatoren of sympathisanten van de International Women’s Strike in de VS.
Ik heb de Engelstalige versie gelezen, maar het boek werd recent vertaald in het Nederlands en uitgegeven bij Epo.
Laat ik beginnen.
Ik ben een feminist. Ik ben mondig over mijn rechten, en over de rechten van alle vrouwen. Ik heb geen geduld voor mansplaining, maschismo, paternalisme en al die andere shit. Ik word verbaal agressief als een man denkt zich te mogen permitteren om vieze praat te verkopen, me aan te raken of te verwachten dat ik glimlach bij de zoveelste seksistische grap.
Ik kan me verdedigen en heb al eens de arm omgedraaid van een jongen die dacht dat hij mijn borsten mocht aanraken. Ik heb ook eens een jongen tegen de muur geplakt omdat hij mijn zusje aan het achtervolgen was en ik heb hem verteld dat ik hem de volgende keer werkelijk pijn zou doen. Ik ben zelf klein van gestalte, dus ik heb misschien het verrassingseffect mee.
Ik eis dat vrouwen het recht hebben om hun haar te bedekken. Ik eis dat ze het recht hebben om dat niet te doen. Ik eis dat vrouwen mogen dragen wat ze willen, en dat niemand (en al zeker mannen niet) hen vertelt wat mag en wat niet.
Ik eis dat cisgender personen ophouden met het vermoorden van trans personen, en dan vooral ophouden met het vernederen, verkrachten en vermoorden van trans vrouwen.
Ik vloek op de pale, male and stale raden van bestuur, panelleden, commissies en jury’s die ons land rijk is.
Ik sta erop evenveel vergoed te worden als mijn mannelijke collega’s. Ik ben er zeker van dat we meer vrouwen in topfuncties nodig hebben.
Maar.
Er is een maar.
Niet als het ten koste gaat van andere vrouwen. En net daar wringt het schoentje: het mainstream feminisme is een neoliberaal feminisme. Het is een feminisme dat ingebed is in het kapitalistisch systeem, dat misschien heel even een goed idee leek, maar dat de wereld in de afgrond heeft gestort waarin we ons nu bevinden. Dat klinkt misschien een beetje defaitistisch, maar dat is volgens mij alleen maar zo als je een man bent of een liberale feministe. Een directeuren-feministe, zoals Anja Meulenbelt het noemt.
Ik ben geen directeuren-feministe. Ik ben al lang gestopt met zogenaamde rolmodellen op een voetstuk te plaatsen. Ik ben kritisch voor iedereen, in de eerste plaats voor mezelf.
Want hoe vaak kom ik eigenlijk op straat om vrouwenrechten te eisen? In hoeverre organiseer ik evenementen over feminisme? Wanneer heb ik voor het laatst een debat daarover bijgewoond? Hoeveel teksten heb ik al geschreven over radicaal en antikapitalistisch feminisme?
Ik lees er veel over, ja. Ik lees artikels, opiniestukken, essays, academische papers, boeken. Maar wat doe ik met die kennis? Geef ik die door? Misschien wel, via deze podcast? Via uitwisselingen met mijn gasten of met andere mensen? Of stapel ik alles op tot ik alweer gefrustreerd en kwaad rondloop? Kwaad over zoveel onrecht, gefrustreerd over mijn eigen machteloosheid? Ik probeer wel, daar wil ik duidelijk over zijn. Maar ik kan niet inschatten of het ook maar iets uithaalt. Of, om eerlijk te zijn, ik zou veel beter kunnen.
De auteurs van dit boekje, Feminism For The 99% doen wel beter. Zij vinden hoop in de internationale vrouwenstakingen van 2017 en 2018. Zij zien in het bankroet van het liberale feminisme een opening ontstaan, waarin we een nieuw feminisme kunnen bouwen, een feminisme dat radicaal en transformatief is.
Letterlijk schrijven ze: “We write not to sketch an imagined utopia, but to mark out the road that must be traveled to reach a just society. We aim to explain why feminists should choose the road of feminist strikes, why we must unite with other anticapitalist and antisystemic movements, and why our movement must become a feminism for the 99 percent.”
Luister verder via Apple Podcasts, Soundcloud of Spotify.
Feminisme voor de 99% werd uitgegeven bij Epo.
