Als het me geoorloofd is, dan vertaal ik graag even de boodschap van Liesbeth Homans in De Standaard (17/12). Homans stelt eufemistisch dat Goossens er maar best het zwijgen toe doet als het om N-VA gaat. De redenen?

In dit boek neemt de auteur ons mee terug naar de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Ze vertelt niet over grote veldslagen, maar weidt ons in in het toenmalige leven van alledag in Vivenkapelle. Het boek is één groot ooggetuigenverslag.

El Général en Ahmad Farahat voeren ons terug naar Tahrir Square en naar de Jasmijnrevolutie drie jaar na de Arabische Lente. Is er nog hoop voor de Arabische revoltes? We eindigen met afrobeat el electro-akoestische muziek uit Bamako.

Wanneer een jeugdboek in mijn handen terechtkomt word ik vaak overstelpt door nostalgie. Vooral wanneer dat boek precies de juiste knoppen indrukt die me flashbacks geven van een jongere ik die tijdens koude winterdagen met een zaklamp onder een deken zat te lezen.

Een vluchtig bezoek aan een Antwerps café veranderde voor Elisabeth Sekanabo in een nachtmerrie. Ze werd racistisch behandeld en kreeg zelfs klappen, maar toen de politie er bij kwam, werd zij opgepakt en vier uur vastgehouden.

De provincie Antwerpen subsidieert voor 2 miljoen euro een kunstwerk van de kunstenaar-marketeer Arne Quinze, als cadeau voor Tomorrowland. Klap op de vuurpijl: de provincieraadsleden die er op uitkwamen werd gevraagd om dat alles geheim te houden.

De krachttermen die Nelson Mandela belichaamde, nestelen zich ook in ‘De Waarheidscommissie,’ de productie van Chokri en Zouzou Ben Chikha (Action Zoo Humain). De productie wordt nu uitgenodigd in de eerste week van februari 2014 in Kaapstad.

Yamila Idrissi, Vlaams volksvertegenwoordiger voor Brussel, maakte zich tijdens haar stage als advocaat soms zo druk in bepaalde eenzijdige wetten die in het parlement gestemd werden en besloot daarom in de politiek te stappen. 'Alleen bij de bron kan je iets veranderen.'

Dan was hij gediscrimineerd op school, de huurmarkt, de arbeidsmarkt en was hem de toegang tot nachtclubs geweigerd. Als Mandela in Vlaanderen had gewoond en zijn mond durfde te openen over discriminatie en racisme dan had men hem verteld: ga terug naar je land.