Ik hou van mijn land, maar niet van zijn regering

Aleksei Priadekhin komt uit Rusland. Hij studeerde talen en bezocht België als Erasmusstudent, werd verliefd en kwam terug om te blijven. Hij droomt ervan journalist te worden, schreef een opiniestuk over Russische media voor Kif Kif. We gingen bij hem langs voor een gesprek.
Ik hou van mijn land, maar niet van zijn regering

Als je in Rusland naar mensen lacht denken ze al snel dat je iets nodig hebt van hen en ze zullen je verdacht vinden.

 

 

Wie ben je en hoe ben je in België beland?

Mijn naam is Aleksei Priadekhin en ik kom uit Rusland. Mijn laatste vier jaar in Rusland studeerde ik talen. Daar werd mij de kans geboden om naar België te komen als uitwisselingsstudent. Zo ben ik in België gekomen als Erasmusstudent op Artesis Hogeschool. Ik heb hier tot juni 2011 gestudeerd en nadien ben ik terug naar Rusland gegaan. Maar tijdens mijn verblijf hier had ik een meisje leren kennen met wie ik een relatie kreeg. Anderhalf jaar hebben we apart geleefd totdat ik terug naar België mocht komen. Ik woon hier nu sinds november 2012 samen met mijn vriendin.

 

Hoe zag je leven er uit in Rusland?

 

In Rusland hield ik me voornamelijk bezig met studeren. Ik ben ook verhuisd omwille van mijn studies en in een andere stad gaan wonen dan mijn familie.

Toen ik in Rusland woonde leefde ik toch met meer angst. Ik heb het gevoel dat je daar sneller wordt lastig gevallen dan hier. Zo waren er daar bijvoorbeeld veel meer mensen die je gsm wilden of om geld vroegen.

 

Wat zijn de dingen waar je blij om bent dat ze veranderd zijn en wat mis je van je leven in Rusland?

In België is alles zo veel beter georganiseerd dan daar.  Ik heb het gevoel dat de maatschappij hier georganiseerd is voor de bevolking. In Rusland is er zoveel onzekerheid. Zelfs nu ik nog geen werk heb vind ik het leven hier veel aangenamer.

Wat ook erg opvallend is, is het feit dat als je hier over straat loopt de mensen naar je glimlachen. Dit is absoluut niet de gewoonte in Rusland. Als je daar naar mensen lacht, denken ze al snel dat je iets nodig hebt van hen en ze zullen je verdacht vinden.

Wat ik dan weer heel leuk vind aan Russische mannen bijvoorbeeld is dat ze heel handig zijn. Zij kunnen bijvoorbeeld problemen in het huis bijna altijd zelf oplossen terwijl Belgen al heel snel iemand zullen bellen om hen te helpen. Mijn vader kan dienen als elektricien, loodgieter, … hij knapt alle klusjes steeds zelf op.

Verder mis ik natuurlijk de gewoontes en het eten van Rusland. Het eten hier is ook lekker maar af en toe wil ik wel nog eens de typische Russische gerechten die ik vroeger at proeven.

 

Heb je nog veel contact met je ouders die in Rusland wonen?

Ik heb zeker nog contact met mijn ouders. We bellen vaak. Ook met mijn vrienden spreek ik soms nog via sociale media maar na het studeren zijn de meeste studievrienden uit elkaar gegroeid. Ik sluit me zeker niet af van de Russen en voel me ook zeker niet beter nu ik in België woon en andere politieke standpunten heb dan hen over de media en de invloed ervan. Deze mening verwoord ik duidelijk ik het opiniestuk ‘Rusland, op weg naar geïsoleerde media’.

 

Zie je de Belgische maatschappij als verwelkomend of eerder niet?

Wanneer ik hier net kwam wonen bleef ik meestal thuis omdat ik toch wat angst had om naar buiten te gaan. Er was nog geen zekerheid omtrent mijn papieren en ik vreesde dat ik, als ik dan een politieagent zou tegen komen, misschien terug gestuurd zou worden. Maar al bij al ben ik hier wel goed ontvangen geweest Ik heb ook wel echt mijn best gedaan om mezelf aan te passen aan de gewoontes van hier.

 

Hoe ziet je leven er nu uit?

Als ik denk aan alles wat mijn vriendin en ik meegemaakt hebben, dan kan ik er wel een boek over schrijven. We hebben al zoveel overwonnen en er was vroeger veel twijfel over of ik wel een visum zou krijgen om terug te keren naar België. Ik wacht nog steeds op de officiële papieren van mijn verblijfsvergunning voor 5 jaar, deze zouden in maart in orde moeten zijn. Dit maakt het voor mij momenteel nog moeilijk om werk te vinden. Ik studeer wel veel op mezelf en heb ook zo mijn Nederlands al enorm geoefend. Ik ben gewoon blij dat ik hier woon en probeer er dan ook het beste van te maken.

 

Ben je via sociale media ook nog actief in jouw thuisland? En zo ja, op welke manier?

Ja, dat ben ik zeker. In Rusland hebben we nog veel andere sociale netwerken buiten Facebook. Zo heb je Vkontacte wat een soort Russische vorm van Facebook is. Ik vind dit online netwerk heel leuk omdat het steeds weer vernieuwd wordt. Facebook lijkt zelfs wat ouderwets in vergelijking. Vkontacte betekent vertaald in het Nederlands ‘in contact blijven’. Ik heb op dit netwerk een profiel maar in april vorig jaar werd deze netwerksite verkocht aan ‘vrienden’ van onze president. Hierdoor vertrouw ik het minder dan voordien en bijgevolg ben ik er ook minder actief op. De controle zal nu wel veel groter geworden zijn.

Ook hebben we Odnoklasniki, wat gemaakt is om oude klasgenoten terug te vinden. Dit netwerk is meer voor mensen van een oudere leeftijd zoals mijn ouders. Mensen op Odnoklasniki zijn vaak mensen die de oude Sovjet Unie nog missen en zij worden via dit netwerk enorm beïnvloed.

In Rusland worden mensen ook heel vaak betaald om commentaren te schrijven en discussies te voeren op het internet om zo de bevolking te beïnvloeden. Dit is iets waar ik persoonlijk absoluut niet achter sta.

 

Wat zou je graag nog willen bereiken naar de toekomst toe?

Mijn droomjob is journalist worden. Ik schrijf enorm graag maar hiervoor zal ik de taal toch nog wat beter moeten beheersen. Ook sport interesseert me enorm. Ik ben onder andere dol op voetbal en om de taal nog beter te oefenen vertaal ik vaak Russische artikelen naar het Nederlands.

Journalistiek is toch wel een passie van mij. Ik heb ook gevoel voor talen. Naast Nederlands en Russisch spreek ik ook nog Engels en een beetje Frans. Ik heb ook Duits en Chinees al proberen te studeren.

 

Wat is er zo kenmerkend aan de Russische media volgens jou?

In Rusland wordt er vaak slechts één mening gegeven in de media en dat is degene die de overheid het meest gepast vindt. De westerse maatschappij wordt altijd afgeschilderd als een vijand. Veel russen gaan nooit naar het buitenland en krijgen zo nooit een andere mening te zien. Daardoor denken ze dat hun land steeds de waarheid meedeelt.

Een voorbeeld hiervan is het volgende: nog niet zo lang geleden was er op de Russische televisie een propaganda filmpje te zien van een jongetje dat zijn kamer binnenkomt en op zijn muur bevindt er zich een afbeelding van naakte mannen. Het jongetje kijkt geschokt maar toch blij. Oorspronkelijk stond er een afbeelding van een auto op de muur. Men wil hier mee aantonen dat de westerse bevolking te veel aandacht schenkt aan homoseksuele relaties. Dit is iets waar de Russische bevolking nog steeds enorm tegen is.
Dit strookt niet met mijn persoonlijke mening. Het is de keuze van de persoon zelf en niemand mag aangevallen worden door anderen omwille van zijn geaardheid. Er dient geen onderscheid gemaakt te worden aan de hand van seksuele geaardheid. De Russische bevolking is nog steeds niet verdraagzaam tegenover homoseksualiteit en de mensen kunnen ook niet begrijpen dat er in andere landen hierover wel een grote tolerantie bestaat.

 

Wat zijn volgens jou de redenen van Poetin om zulke strenge regels op te stellen op het gebied van de media?

De president wil controle houden over zijn land en de invloed van de westerse wereld in toom houden.

 

Je zegt in je opiniestuk ‘ Op weg naar de geïsoleerde media’ dat ook jouw familie onder invloed is van de Russische propaganda. Kan je daar iets meer over vertellen?

Vier dagen geleden had ik nog een discussie met mijn moeder. Mijn moeder wil niet dat ik mijn politieke standpunt openlijk op het internet plaats. Ze denkt dat ik tegen mijn eigen land ben. Ik heb haar proberen uitleggen dat wat zij op televisie zien niet de waarheid is. Voor hen is de televisie een officiële bron en ik mag niet zeggen dat daar leugens op komen.
In de Russische media worden verschillende technieken gebruikt om de bevolking te beïnvloeden. Zo gebruiken ze om hun mening duidelijk te maken vaak sterke woorden die bij de bevolking blijven hangen. Ook zullen ze feiten en meningen verwisselen. Ze zullen ze meningen bijvoorbeeld weergeven als feiten. Er wordt ook vaak ironie gebruikt om standpunten duidelijk te maken. Zo zijn er spotprenten van andere wereldleiders om hen belachelijk te maken. Die spotprenten vinden mijn ouders ook grappig.

Mensen in Rusland vergeten dat de wereld niet uit twee delen bestaat. Het is niet westers en Russisch. Er zijn zoveel verschillen in deze wereld die zij niet te zien krijgen. Mijn ouders en de rest van de Russische bevolking geloven blindelings in wat ze horen en zien terwijl ik een meer kritische kijk heb op de media in Rusland. Ik ben blij dat ik hier woon zodat ik andere dingen kan zien en een meer kritische houding kan aannemen dan zij. Ik houd van mijn land, maar niet van zijn regering.

 

Hoe ziet de toekomst voor Rusland eruit volgens jou?

In Rusland wordt er propaganda gemaakt omdat de president de macht van zijn land niet kwijt wil. En op deze manier zal Rusland nooit kunnen groeien en zullen de mensen er steeds een foutief beeld blijven houden over de rest van de wereld.

 

>>> 

Lees meer migratieverhalen in het dossier 'De mens achter de migrant