'Dying for Life' is een film van Andrés Lübbert en Hussein Shabeeb die meermaals vertoond wordt naar aanleiding van de Wereldvluchtelingendag. De film volgt Osama en Dara, twee Syrische vluchtelingen, twee theatermakers die hun leefwereld met de steun van kunstZ in de vorm een toneelstuk gieten.

Volgens Jan Blommaert komt de iftar uit de kast, en nog wel in diverse vormen. Wie goed kijkt kan daaruit veel leren over de aanwezige dynamieken in onze superdiverse samenleving.

De nomade van de Ramadhan zet haar tocht verder. Ze voert gesprekken op een hogeschool, tijdens een late iftar, aan een godshuis en in de Roma. En doorheen dat alles komt tot het inzicht dat haar ziel een ratatouille is van vele talen.

Pascal Debryune zag een ‘zelfgekozen onmondigheid’ in de stilte van ons middenveld op de vreemdelingenwet en roept ons vervolgens op om 'kritisch te reflecteren over onze politieke opdracht'.

Seckou heeft een indrukwekkend programma samengesteld voor het Felix Poetry Festival vol slam, rap, WORD WA(a)R-battles, cyphers, enz. In elk geval wordt het geen afgelikte setting van 'gij treedt op, applauske, de volgende'.

De nomade van de Ramadan ging opnieuw op stap en drong dieper in alle geuren en kleuren die Antwerpen rijk is.

Op 7 juni wordt de film 'Moonlight' vertoond in De Roma. Çavaria-projectmedewerker Fourat Ben Chikha zorgt er voor de inleiding. Kif Kif ging alvast met Fourat in gesprek over de film en zijn belangrijke boodschap rond kruispuntdenken.

Gisteren werd in het Vlaams Parlement een parlementaire vraag gesteld rond de werking van Kif Kif n.a.v. de commotie rond één van onze artikels. Er ontspon zich een voorbeeldige discussie over de nood aan een kritisch middenveld met oog voor onafhankelijkheid, respect en dialoog.

Claudia Zen Karan, de nomade van de Ramadhan, heeft haar tocht gestart. In haar eerste, prachtige fotoreportage reist ze tussen een Marokkaans huwelijk, haar koffiebar, een hijabwinkel en de Medina-expo.

Mijn vorige opiniestuk bevatte in eerste instantie een choquerend beeld waarbij Gwendolyn Rutten en Theo Francken afgebeeld worden als slachtoffers van IS. Het zorgde meteen voor de nodige ophef. Dat was natuurlijk ook verwacht. En dat is meteen ook de reden waarom het onmiddellijk verwijderd wordt.