Label: antiracisme

"Juffrouw, waarom is dat meisje zo vuil?"
"Juf, dat potlood is niet huidskleur. Het is bruin."
"Die is geen Zwarte, die is een n****."
"Soundous heeft te lang in de zon gelegen."
"Ik ben niet geel, ik ben lichtbruin."
"‘Papa!’ roept Hannes, een geadopteerde zwarte kleuter, als Zwarte Piet de klas binnenkomt."

Het is stiller in de stad. Minder langsrazend verkeer, meer ruimte voor het voorjaarsfluiten van de vogels en het ruisen van de wind. Maar er is ook een andere stilte. De pijnlijke stilte van de beleidsmakers die het lot van mensen in de meest precaire omstandigheden negeren.

De impact van het coronavirus in Europa is groot. De genomen maatregelen hebben een verregaande impact op het sociale en economische leven. Deze maatregelen zouden echter niet mogen betekenen dat we onze menselijkheid verliezen. Deze dagen zien we onwaarschijnlijk veel solidariteit tussen gewone mensen. Op het niveau van de nationale en internationale politieke leiders ziet dat er echter helemaal anders uit. In plaats van de gezondheid en de rechten van kwetsbare groepen mensen voorop te stellen, worden zij juist alleen maar in nog grotere problemen gedreven.

Deze aflevering van This Is What I Read gaat over Feminism For The 99%, het manifest van Cinzia Arruzza, Tithi Bhattacharya en Nancy Fraser. Het boekje werd recent ook vertaald in het Nederlands en uitgegeven bij Epo.

In de Startnota voor de nieuwe Vlaamse regering en in de gelekte Nota Integratie van formateur Jan Jambon aan de onderhandelaars staan voorstellen die rechtstreeks uit het oude racistische 70-puntenplan van het Vlaams Blok lijken te komen. Dat plan was 27 jaar geleden voor alle democratische partijen de reden voor een cordon sanitaire tegen die partij, om zo te verhinderen dat haar voorstellen ooit werkelijkheid zouden worden. De democratische rechtstaat en de mensenrechten mochten niet in het gedrang komen.

Feministe Anja Meulenbelt schreef een boek waarin ze uitlegt waarom ook antiracisme en feminisme behoren tot de klassenstrijd, en waarom links moet ophouden met 'identiteitspolitiek' te gebruiken als scheldwoord voor het activisme van minderheidsgroepen. Het is een interessant boek, laagdrempelig en helder geschreven. Niet volledig, en zonder concrete antwoorden, maar wel vol geleefde ervaringen en een oproep aan links om beter te doen.