Auteur: Niels De Rudder

Opnieuw lijkt een relevant maatschappelijk debat achter de deuren van een gesloten kast te eindigen. 'Iemand moet het kind spelen dat met het badwater weggegooid wordt', moet er gedacht zijn toen het debat rond een thema slinks met een 180°-ruk gekeerd werd naar de discussie rond een persoon.

Met het gemak van een druk op een knop dreigt u zo meteen meegesleurd te worden in een berichtenstroom waarin de deelnemers aan De Grote Parade van Hart Boven Hard zullen neergepoot worden als een zootje ongeregeld bestaande uit gesubsidieerde studentjes, kutallochtoontjes, beroepsdoppers,...

Sinds sociale media gretig gebruikt worden om onze gedachten met de wereld te delen, duiken er steeds vaker bizarre verhalen op waarvan de oorsprong niet te achterhalen valt of de feiten niet te checken zijn.

Opmerkelijke televisie woensdagavond, zeker in het licht van de recente verhitte discussie rond arbeid en arbeidsduur. Toch voor diegenen die na een ongetwijfeld uitputtende (werk)dag niet indommelden in de zetel.

Er was een tijd dat een onveiligheidsgevoel toegeschreven werd aan de som van objectieve en subjectieve factoren. Zelfs afhankelijk van welke krant je las werden enerzijds latente gevoelens van angst gevoed of anderzijds gebeurtenissen binnen een relativerende context geplaatst.

Als er één instelling is waarvan we verwachten dat ze niet te kort door de bocht gaat dan is het wel het onderwijs. We verwachten terecht dat de school ons kind alle mogelijke kansen en individuele aandacht geeft, zegt Niels de Rudder.