Auteur: Rina Rabau

De afgelopen week zag ik 2 media-items die me hoopvol stemmen voor de toekomst van onze diverse SAMENleving. In beide media-items trok een jonge politicus ondubbelzinning van leer tegen racisme en discriminatie.

Naar aanleiding van de herdenking van 50 jaar Marokkaanse en Turkse arbeidsmigratie in België, rees bij mij de vraag waarom België, in tegenstelling tot andere Europese landen, tussen 1945 en 1960 geen beroep deed op gastarbeiders uit haar kolonie Congo of mandaatgebieden Rwanda en Burundi.

Beste Kathleen Cools, tijdens uw interview met Ish Ait Hamou in Reyers Laat toonde u aan dat het perfect mogelijk is om tijdens een talkshow, op de publieke omroep in Vlaanderen, dwars door oppervlakkige kenmerken als iemands afkomst of naam te kijken.

Het weekblad Knack presenteerde vandaag een lijst met ‘De 25 invloedrijkste allochtonen in België’. Het lijdt geen twijfel dat dit artikel vanuit een positieve insteek geschreven werd. Desalniettemin vind ik de woordkeuze ‘allochtoon’ weinig passend en van een andere tijd.

"Er is niemand die meer gedaan heeft voor Oostende sinds Leopold II dan Vande Lanotte". Ik verslikte me toch even toen ik deze uitspraak van sp.a-voorzitter Bruno Tobback las waarmee hij partijgenoot Vande Lanotte verdedigde tegen beschuldigingen over belangenvermenging in het bedrijf Electrawinds.