Ze omsingelden mijn wagen en begonnen op mijn wagen te schoppen en slaan, mij uit te schelden en racistische opmerkingen te maken.
Beste Mevrouw Homans,
Een tijdje geleden overkwam me iets zeer onaangenaams. Ik had nooit gedacht dat een leuke dag met mijn lieve vader zo verschrikkelijk zou eindigen…
Ik ging mijn wagen halen, die een straat verder van waar we ons bevonden stond geparkeerd, om mijn vader naar huis te brengen. Ik vroeg hem op me te wachten, ik zou meteen terugkomen met de wagen. Ik moest een andere straat inrijden omdat de straat waarin ik stond geparkeerd slechts één richting verkeer toeliet.
Toen ik deze straat in reed zag ik dat er een heleboel mensen op straat stonden die gewoon wat aan het praten en drinken waren. Dus reed ik stapvoets door zodat ze rustig opzij konden stappen. De menigte (30 à 40 man) was echter niet van plan om langs de kant te gaan ook al stonden ze in het midden van de straat. Integendeel. Ze zagen mij als jonge dame in de wagen zitten met een hoofddoek en begonnen me lastig vallen. Ze omsingelden mijn wagen en begonnen op mijn wagen te schoppen en slaan, mij uit te schelden en racistische opmerkingen te maken. Er kwam een man naar mijn raam, spuwde in mijn gezicht en schold mij uit. Ze trokken me uit de wagen, duwden en trokken en bleven mij uitschelden.
Een jongeman uit de groep kwam naar me toe en bedreigde mij. Hij zei dat ik beter in mijn auto stapte anders zou hij mij helemaal in elkaar slaan… maar ik deed niets verkeerd, want zij waren degenen die mij uit de wagen trokken. De rest van de groep moest deze jongeman tegenhouden zodat hij mij niet zou slaan. Maar waarom wou hij mij slaan??
Het is nog steeds een raadsel voor mij. Ik stond er helemaal verstijfd bij en was helemaal aan het beven maar probeerde dit niet te laten merken. Op dat moment kwam de wijkagent juist aan gefietst omdat hij geroep hoorde. Hij trok mij weg en vroeg me om weg te rijden. Ik reed zo snel mogelijk naar mijn vader en barstte in tranen uit, hij vroeg wat er aan de hand was. Ik probeerde het hem te vertellen. Hij was in alle staten maar ik kon hem tegenhouden, ik wilde niet dat hij naar daar zou gaan!
De wijkagent kwam mij achterna en zei dat ik niet zo snel moest wegrijden. Waarop ik hem vroeg of hij wel goed gezien had wat er juist allemaal gebeurd was? Ik zakte gewoon door mijn benen. Toen ik vroeg of ik klacht kon indienen vond hij dat dit niet echt nodig was, maar toch stond ik erop. De dag erna mocht ik klacht komen indienen op het politiekantoor.
Ik loop met heel veel woede en gemengde gevoelens rond die ik maar niet kan plaatsen. Ik ben bang en durf niet meer op straat lopen.
Is dit de maatschappij waarin wij leven?
Asma
>>> Wat is racisme voor jou? Heb je een gelijkaardige ervaring? mail naar [email protected]
>>>> Lees meer getuigenissen in het dossier 'Racisme is...'
