Auteur: Kaoutar Zaitouni

Verslag van de boekvoorstelling van het boek 'Zwijg, allochtoon!' in De Roma: "Ineens was Lamrabet geen schrijfster of kunstenares meer, ze was alleen een moslim."

Van 10 t/m 12 februari viert het MONA Festival de filmproductie uit het Midden-Oosten & Noord-Afrika. Een van de bijzondere films op het programma is 3000 nachten, het verhaal van een Palestijnse vrouw die onschuldig in de gevangenis belandt en daar bevalt van een zoon.

Het evenement 'Feminisme nu voor morgen' naar aanleiding van de 45e vrouwendag zag er veelbelovend uit, zeker met de aanwezigheid van de gerespecteerde Philomena Essed (AU, VS) en de uitgesproken aandacht voor diversiteit. Maar een islamofobe sfeer verpestte de dag.

Koppen zond de reportage “De Verdeelde Klas” uit, die moest aantonen hoe ingebakken en genormaliseerd racisme is in onze Belgische samenleving. Op dat vlak zijn we in België blijven stilstaan. Of misschien zelfs… achteruit gegaan?

Maandag 09/02/2015 postte Kif Kif de getuigenis van mijn broer die ik zelf schreef. Discriminatie en racisme in het nachtleven werd aangekaart en de normalisering hiervan. Er volgde een grote storm aan reacties, zowel positief als negatief.

Afstuderen. Een moment waar heel wat adolescenten naar uitkijken. De studenten trekken er honderd dagen voor hun proclamatie op uit, om te vieren dat het einde in zicht is. Zo besliste ook de klas van mijn broer. Wat een leuke avond had moeten worden, draaide anders uit.

Men hoort tegenwoordig niets anders. Terreur én de reacties die daar opvolgen. Hoe gaan onze media hier mee om? Zij spelen uiteraard een doorslaggevende rol in het nationale debat over terreur en haat. Helaas was er, de voorbije week alleen al, sprake van uiterst beschamende berichtgeving.

Vandaag is het zover... dé nieuwe editie van Charlie Hebdo. Op de voorpagina prijkt een cartoon van de profeet Mohammed. Leiders waarschuwen en roepen op dat de moslimgemeenschap de kalmte dient te bewaren. Vrijheid van meningsuiting of wederom provocatie?