Boeken 2018

Net als Rudi Rotthier in 2000, trok Thomas Blommaert een tijdlang Borgerhout in. Rotthier beschrijft in Hotel Fabiola het Borgerhout dat we kennen als de bakermat van het Vlaams Blok. Blommaert schetst de situatie waarbij politiek gezien de meerderheid in Antwerpen de minderheid is in Borgerhout, en omgekeerd. In gesprekken met allerlei gekende en minder gekende sleutelfiguren, gaat hij op zoek naar verklaringen voor de gedaanteverwisseling die de wijk onderging.

Met De blinde uil schreef Sadegh Hedayat een bevreemdend boek dat in de jaren 1950 door elke Iraanse intellectueel werd gelezen, maar evengoed werd doodgezwegen. Liefde en dood, twijfels en verlangen. De thema's zijn niet licht, maar Hedayat verwerkt ze in een genadeloos meesterwerk.

De bijna vier vierkante kilometer van Borgerhout zijn de enige in Antwerpen waar de N-VA niet aan de macht is. Het districtsbestuur is er immers in handen van roden en groenen. In zijn nieuwe boek vertelt Thomas Blommaert het verhaal van die linkse enclave op rechteroever. Kif Kif publiceert een fragment.

Niet alle burgers voelen zich vertegenwoordigd in de klassieke politieke structuren. Bovendien hebben niet alle burgers een gelijke toegang tot de politieke arena waardoor zij effectief weinig tot geen machtsmiddelen ter beschikking hebben. Bijgevolg zoeken deze burgers alternatieve wegen om hun politieke wensen en kritiek te uiten.

Is het mogelijk voor een superdiverse samenleving om solidariteit te ontwikkelen? Dat is de vraag die de auteurs proberen te beantwoorden in het boek Solidariteit in superdiversiteit.

Jamila Channouf is de bezielster van De Gentse Lente, een kleurrijk platform voor ondernemerschap, creativiteit en muziek. Spitse ideeën, daadkracht en een grote mond: die desem zit ook in haar debuut als schrijfster. Haar boek Sandwichkinderen vertrekt vanuit haar jeugd in Borgerhout. Een kort fragment uit dit kleurrijke relaas.

Philippe De Cleen recenseert de succesroman van de Frans-Marokkaanse schrijfster en journaliste Leïla Slimani: "een psychologisch portret waarmee ze vooral iets wil zeggen over de steeds groter wordende sociale druk."