Label: recensie

Is afrofuturisme een antwoord op kolonisatie en onderdrukking, of is het verwerkingsproces? Of kunnen we afrofuturisme eerder zien als een artistieke beweging? Tijdens Visite filmfestival kan je gaan kijken naar Pumzi en EUphoria, twee unieke films die het genre mooi weergeven.

Supa Modo is een complexloze familiefilm over Jo, een ongeneeslijk ziek meisje dat verzot is op superhelden. Het hele dorp wordt opgetrommeld om haar laatste dagen onvergetelijk te maken.

Dat meer dan dertig jaar na Channoufs ervaringen talloze mensen vandaag nog steeds dezelfde zoektocht moeten ondergaan – opgroeiend in een land dat een deel van hun identiteit als een bedreiging ziet – legt op een pijnlijke manier de tekortkomingen van het huidige beleid bloot.

Haalt de PvdA 2025? is een lezenswaardig boek dat inzichten bijbrengt over de toekomst van de (Nederlandse) sociaaldemocratie. Dit boek laat ons zien wat er gebeurt als je te lang tussen centrum en rechts hebt gezeten. Nu is het vooral hopen dat de Vlaamse sp.a hier lessen uit zal trekken.

Voor de documentaire 69 minutes of 86 days volgde Noorse filmmaker Egil Håskjold Larsen de driejarige Syrische vluchtelinge Lean en haar familie, in hun tocht van Griekenland naar Zweden. De reis duurde 86 dagen. We worden er als kijkers middenin geplaatst. We maken de reis mee. Denken aan Mawda, de opsluiting van gezinnen (België) of het scheiden van kinderen van hun ouders (VS), wordt onvermijdelijk.

Welke plaats neemt Islam in de opvoeding van een kind? Hoe bepaalt religie hoe kinderen de wereld begrijpen? Op welke manier kunnen leerkrachten meer inzicht krijgen in de leerprocessen van moslimleerlingen? Op deze en andere vragen tracht onderwijskundige Naïma Lafrarchi een antwoord te bieden in haar boek Maakt religie een verschil?

Net als Rudi Rotthier in 2000, trok Thomas Blommaert een tijdlang Borgerhout in. Rotthier beschrijft in Hotel Fabiola het Borgerhout dat we kennen als de bakermat van het Vlaams Blok. Blommaert schetst de situatie waarbij politiek gezien de meerderheid in Antwerpen de minderheid is in Borgerhout, en omgekeerd. In gesprekken met allerlei gekende en minder gekende sleutelfiguren, gaat hij op zoek naar verklaringen voor de gedaanteverwisseling die de wijk onderging.

Met De blinde uil schreef Sadegh Hedayat een bevreemdend boek dat in de jaren 1950 door elke Iraanse intellectueel werd gelezen, maar evengoed werd doodgezwegen. Liefde en dood, twijfels en verlangen. De thema's zijn niet licht, maar Hedayat verwerkt ze in een genadeloos meesterwerk.