Label niet gevonden

Vorige week vierden we 50 jaar Turkse en Marokkaanse migratie in België. Vanuit politieke hoek was er opvallend veel aandacht voor deze evenementen. Het was zeer bevreemdend om op al deze festiviteiten politici vol lof te horen spreken over hun medeburgers met Turkse en Marokkaanse roots.

Het weekblad Knack presenteerde vandaag een lijst met ‘De 25 invloedrijkste allochtonen in België’. Het lijdt geen twijfel dat dit artikel vanuit een positieve insteek geschreven werd. Desalniettemin vind ik de woordkeuze ‘allochtoon’ weinig passend en van een andere tijd.

Naar aanleiding van de 50ste verjaardag van Turkse en Marokkaanse migratie in België stelden Knack journalisten Joël De Ceulaer en Han Renard een panel samen dat zich mocht uitspreken over wie volgens hen de meest invloedrijke en machtigste allochtonen van ons land zijn.

Beste Schepen van diversiteit Homans, fijn dat u mijn stuk gelezen hebt en daarbij ook reageerde, maar er moet me toch iets van het hart. We mogen dan wel de liefde delen voor een stad waar ik naartoe ‘migreerde’ maar ik heb desondanks toch het gevoel dat we iets anders zeggen.

Ik hou van je, Antwerpen. Maar, ik kots ook op je. Vaak. En de laatste jaren té vaak. Ik heb het intussen allemaal gehad en gezien. Ik ben aangevallen op straat. Weggestuurd van een terras. Uitgescholden en vernederd omdat ik moslima ben.

Voor Bart De Wever is het ondertussen meer dan duidelijk wie de grootste vijanden van onze welvaartstaat zijn. De Parti Socialiste en de moslimgemeenschap. De komende vijf maanden zult u om de oren geslagen worden met termen als “Di Rupo 2”, “belastingsregering” en “Vlaamse minderheid”.

Eerst en vooral, we zijn het er allemaal over eens dat journalisten het nooit zouden wagen om ongenuanceerde, sensationeel overtrokken berichten over moslims te publiceren (knipoog knipoog). Ze hebben een strikte deontologische code waar ze nooit van afwijken.

Een kliklijn tegen vuilnismannen die fooien ophalen. Dit nieuwe dieptepunt in de publieke moraal in Antwerpen toont aan hoe de stad van Bart De Wever en Liesbeth Homans is afgegleden van een echte metropool naar een benauwende provinciestad vol verdeeldheid, spanning en dwang.

De provincie Antwerpen subsidieert voor 2 miljoen euro een kunstwerk van de kunstenaar-marketeer Arne Quinze, als cadeau voor Tomorrowland. Klap op de vuurpijl: de provincieraadsleden die er op uitkwamen werd gevraagd om dat alles geheim te houden.