Label niet gevonden

De grote steden worden steeds meer majority-minority cities: steden waar de meerderheid van de bewoners uit een brede waaier van minderheden bestaan. Ook Antwerpen, hoewel een kleiner broertje van de wereldsteden, volgt die tendens.

Lucas Catherine pakte niet zo lang geleden uit met zijn nieuwe publicatie ‘Loopgraven in Afrika (1914-1918), de vergeten oorlog van de Congolezen tegen de Duitsers’. De auteur maakt al in zijn titel een statement, een deeltje van de geschiedenis wordt namelijk vergeten.

Afgelopen donderdag (16/1) stelde Dirk Verhofstadt in De Morgen: “Als we willen dat Vlaamse jongeren niet langer naar Syrië trekken om er andersgelovigen de keel over te snijden, dan moeten we ze de universele mensenrechten aanleren. Een kritische noot hierbij;

In de periode na de aanslagen op de Twin Towers in 2001 en de daaropvolgende zogenaamde 'war on terror' was er een maatschappelijke opstoot aan bereidheid en engagement op vlak van de interculturele samenleving. Tegelijkertijd leerde ik Tarik Fraihi kennen, die de website Kif Kif had opgezet.

Beste Schepen van diversiteit Homans, fijn dat u mijn stuk gelezen hebt en daarbij ook reageerde, maar er moet me toch iets van het hart. We mogen dan wel de liefde delen voor een stad waar ik naartoe ‘migreerde’ maar ik heb desondanks toch het gevoel dat we iets anders zeggen.

Dit is het verhaal van Letchi ‘Arbi’ Musayev (44) uit Tsjetsjenië, maar het zou ook het verhaal kunnen zijn van iemand uit Afghanistan, Palestina, Syrië… en zoveel andere vluchtelingen uit conflictgebieden. Oorlog is van alle tijden en volkeren en de gevolgen zijn universeel.

Bolkestein schreeuwde het eind vorig jaar uit: "Ik geloof niet in de gelijkwaardigheid van alle culturen. (…) " In het Kif Kif Mediawatch-boek Cultu(u)rENpolitiek (2007) ontleedden vrijwilligers van Kif Kif dit discours reeds als zijnde hegemonisch. Nu ook als E-Book online!

Ik hou van je, Antwerpen. Maar, ik kots ook op je. Vaak. En de laatste jaren té vaak. Ik heb het intussen allemaal gehad en gezien. Ik ben aangevallen op straat. Weggestuurd van een terras. Uitgescholden en vernederd omdat ik moslima ben.

Voor Bart De Wever is het ondertussen meer dan duidelijk wie de grootste vijanden van onze welvaartstaat zijn. De Parti Socialiste en de moslimgemeenschap. De komende vijf maanden zult u om de oren geslagen worden met termen als “Di Rupo 2”, “belastingsregering” en “Vlaamse minderheid”.

Eerst en vooral, we zijn het er allemaal over eens dat journalisten het nooit zouden wagen om ongenuanceerde, sensationeel overtrokken berichten over moslims te publiceren (knipoog knipoog). Ze hebben een strikte deontologische code waar ze nooit van afwijken.