Podcasts

Het thema ‘identiteit’ beheerst de laatste jaren een groot deel van onze maatschappelijke debatten. Invloedrijke politici schrijven er boeken over, psychologen geven er lezingen over en het dient als een verklaring voor tal van maatschappelijke wrijvingen. Maar hoe bruikbaar is die term eigenlijk? Biedt het concept ons werkelijk een heldere kijk op de samenleving of weerhoudt de focus op identiteit er ons juist van om socio-economische problemen op te lossen? Om die vragen te bespreken klopte ik aan bij Sinan Çankaya.

Het laatste deel van onze driedelige reeks over geld. In het eerste deel gingen we uitgebreid in op de manier waarop geld gecreëerd wordt door banken en hoe het zich in de samenleving verspreidt. In het tweede deel bespraken we hoe de eurocrisis voor structurele achterstelling zorgde, hoe de veroorzakers van de crisis daar nog extra profijt uit haalden, hoe financieel beleid soms ook racistisch kan zijn en hoe dat alles in tijden van corona sterk dreigt toe te nemen als we de financiële sector niet democratiseren.

De impact van corona op onze economie is groot. Het is dus van groot belang dat we ervoor zorgen dat de kloof tussen arm en rijk niet vergroot. Uit de geschiedenis blijkt immers maar al te duidelijk dat dergelijke crisissen dikwijls voor structurele achterstelling zorgen. Sommigen halen er profijt uit, terwijl anderen in steeds hogere schulden terecht komen en reeds geviseerde minderheden tot zondebokken worden gemaakt.

De coronacrisis gaat zakken vol geld kosten. Zoveel is duidelijk. Het lijkt dan ook dringend tijd om diepgaander te reflecteren over geld. Want sommige beleidsmakers doen het uitschijnen alsof het evident is dat de overheid zal moeten besparen en dat alle belastingbetalers een bijdrage zullen moeten leveren. Maar werkelijk evident is dat helemaal niet.

Marieke Dermul en Filip Tielens trokken in juni 2019 naar New York. Daar vond toen de grootste Pride ooit plaats, 50 jaar na de Stonewall-rellen die de start betekenden voor de wereldwijde regenboogbeweging. Gewapend met een camera en een gezonde dosis interesse, maakten ze een documentaire die verschillende stemmen aan het woord laat over zowel het verleden, het heden als de toekomst van de Prides. Zijn ze loutere bling-bling parades geworden, of dragen ze nog steeds maatschappijkritisch protest te zijn?

Wie de hedendaagse politiek van nabij volgt, krijgt soms het gevoel in een soort spiegelpaleis te leven. De beeldvorming lijkt vaak reëler dan de realiteit. Politiek wordt immers niet zozeer bepaald door de concrete zorgen van mensen en wel door mediadebatten die politiek voorstellen alsof het sportwedstrijden zijn: twee kampen worden tegenover elkaar losgelaten om vervolgens te zien hoeveel punten ze scoren bij het publiek. Maar wie er ook ‘wint’, zelden wordt er iets gedaan aan de werkelijke noden van de burgers.

In deze aflevering van This Is What I Read praten we over twee boeken die gaan over fatphobia: The Body is Not An Apology van Sonya Renee Taylor, en Hunger van Roxane Gay. Onze gaste deze keer is spoken word artist Samira Saleh.

Deze keer schoof schrijfster Dalilla Hermans mee aan tafel voor This Is What I Read. We praatten over 'The Nickel Boys', de laatste roman van Colson Whitehead, maar ook over haar eigen boeken, over tegenwind krijgen en over je mond moeten houden.

We gingen in gesprek met professor Jo Van Steenbergen over de scheiding van kerk en staat in de islamitische traditie, over de historische wortels van de scheiding tussen soennieten en sjiieten en over de redenen waarom objectief onderzoek naar de geschiedenis niet vanzelfsprekend is.

In deze aflevering van Koffie met Kif Kif gaan we in gesprek met Nataša Petrešin-Bachelez, de curatrice van de Contour Biennale 9 in Mechelen. De laatste fase van deze biennale gaat dit weekend van start. Allerhande kunstvormen dagen het publiek opnieuw uit om na te denken over de machtsverhoudingen in onze hedendaagse geglobaliseerde samenleving.