Auteur: Youssef Kobo

Mohamed Chakkar (FMV) heeft overschot aan gelijk. Nog te vaak gaat men in het huidige minderhedendebat ervan uit dat etnisch culturele minderheden in België betutteld moeten worden en dat ze zich in een uitzichtloze situatie bevinden waar ze uit moeten gered worden.

Vorige week vrijdag vond de tweede editie van de Diwan Awards in Brussel plaats. Op deze Award show werden Belgische-Marokkaanse talenten in de bloemetjes gezet. Bijna alle Awards werden uitgedeeld door de ministers van de verschillende regeringen die ons land rijk is.

Vorige week vierden we 50 jaar Turkse en Marokkaanse migratie in België. Vanuit politieke hoek was er opvallend veel aandacht voor deze evenementen. Het was zeer bevreemdend om op al deze festiviteiten politici vol lof te horen spreken over hun medeburgers met Turkse en Marokkaanse roots.

Het blijft aan me knagen. Die voorpagina van De Morgen. De inleiding "Zelfs de helft van de vrouwen van Marokkaanse en Turkse origine doet geen moeite om werk te zoeken." Het laat uitschijnen dat deze vrouwen lui zijn, onbekwaam. Dat zij geen meerwaarde vormen voor onze samenleving.

Dat de publicatie van de Vlaamse Migratie- en Integratiemonitor 2013 voor commotie ging zorgen stond in de sterren geschreven. Het zal dagenlang de nieuwsberichtgeving domineren. Weinig mensen blijven onberoerd bij de discussie over de multiculturele, excuseer, superdiverse samenleving.

Naar aanleiding van de 50ste verjaardag van Turkse en Marokkaanse migratie in België stelden Knack journalisten Joël De Ceulaer en Han Renard een panel samen dat zich mocht uitspreken over wie volgens hen de meest invloedrijke en machtigste allochtonen van ons land zijn.

Als ik Meryame Kitir hoor dan denk ik aan Ford Genk, Limburg en de vakbonden. Binnen de reeks 'leading ladies van de Vlaamse politieke partijen met een migratieachtergrond' kon deze jonge politica en vakbondsvrouw niet ontbreken.

Voor Bart De Wever is het ondertussen meer dan duidelijk wie de grootste vijanden van onze welvaartstaat zijn. De Parti Socialiste en de moslimgemeenschap. De komende vijf maanden zult u om de oren geslagen worden met termen als “Di Rupo 2”, “belastingsregering” en “Vlaamse minderheid”.

Eerst en vooral, we zijn het er allemaal over eens dat journalisten het nooit zouden wagen om ongenuanceerde, sensationeel overtrokken berichten over moslims te publiceren (knipoog knipoog). Ze hebben een strikte deontologische code waar ze nooit van afwijken.

Yamila Idrissi, Vlaams volksvertegenwoordiger voor Brussel, maakte zich tijdens haar stage als advocaat soms zo druk in bepaalde eenzijdige wetten die in het parlement gestemd werden en besloot daarom in de politiek te stappen. 'Alleen bij de bron kan je iets veranderen.'